ซุนอู่เป็นผู้นำ เขาเป็นคนแรกที่กิน ทำตามวิธีของกู้หว่านเยว่ ห่อเนื้อย่างด้วยใบโหระพาแล้วใส่เข้าใส่ทันที
ในตอนที่ได้กินเนื้อหมูป่า ไม่ว่าจะความขุ่นเคืองใดๆ ล้วนหายไปจนสิ้น
ซุนอู่พอใจจนตาหรี่เล็ก ใบหน้าเย็นชาเหลือไว้เพียงความเพลิดเพลิน
“อร่อยๆ อร่อยเหลือเกิน! เหล่าสหาย พวกเจ้าลองดูสิ”
หลังจากได้ยินคำสั่งของซุนอู่ ทุกคนที่หิวมานานก็ทนไม่ไหวอีกแล้ว
ต่างก็หยิบมีดขึ้นมาแล่เนื้อหมูป่า ห่อด้วยใบโหระพาแล้วยัดเข้าปาก
หากบอกว่าก่อนหน้านี้ พวกเขาไม่พอใจกู้หว่านเยว่อยู่เล็กน้อย แต่หลังจากกินเนื้อหมูป่าแล้ว ก็รู้สึกได้ทันทีว่า คุ้มค่ากับการรอคอย
เทียบกับการรอเพียงเล็กน้อยนั่น อาหารที่แสนโอชะอยู่ในปากนี้ ทำให้เวลาที่เสียไปตอนนี้ไม่สำคัญเลย
“แม่นางน้อยกู้ ท่านเก่งกาจเกินไปแล้ว!”
“ใช่แล้ว นี่เป็นครั้งแรกเลยที่ข้ากินเนื้อย่างที่อร่อยขนาดนี้ แม้แต่ลิ้นข้าก็อยากจะกลืนลงท้องไปด้วยแล้ว”
กู้หว่านเยว่ยิ้มอย่างสุภาพ
เหตุผลที่เนื้ออย่างอร่อยเช่นนี้ ก็ต้องขอบคุณเครื่องปรุงรสของนาง โรยเครื่องปรุงรสเซาเข่า[footnoteRef:1]นี้ลงไป แม้แต่ผักป่าก็ยังมีกลิ่นหอม [1: บาร์บีคิว]
“ถ้าเช่นนั้น ข้าก็ขอตัวก่อนนะเจ้าคะ”
กู้หว่านเยว่หันตัว เดินกลับไปยังบ้านสาม
นางหยางและคนอื่นๆ กินเนื้อย่างกันเสร็จแล้ว กำลังเก็บส่วนที่เหลือใส่รถเข็น
กู้หว่านสังเกตเห็นว่า คนจำนวนไม่น้อยต่างก็จ้องมองไปที่รถเข็น คอยกลืนน้ำลายไม่หยุด
แต่เพราะก่อนหน้านี้ พวกเขาซื้อยาทาจากกู้หว่านเยว่มาแล้ว จึงรู้ว่าหากระหว่างทางนี้เกิดป่วยขึ้นมา จะต้องรบกวนกู้หว่านเยว่อีกแน่
ดังนั้นทุกคนจึงทำได้เพียงมองดู มีใครกล้าทำอะไรเกินควร
“กู่หว่านเยว่” ยามนี้ ซูจิ่งสิงบนรถเข็นเรียกนางหนึ่งคำ

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ชายาแพทย์พลิกชะตา
ใช้บัตรเติมเงินเอไอเอสไม่ได้เหรอคะ...
เติมเงินด้วยบัตรเติมเงินเอไอเอสไม่ได้เหรอคะ...