ชายาแพทย์พลิกชะตา นิยาย บท 27

พูดหมดคำภายในลมหายใจเดียว ซูจิ่งสิงมองกู้หว่านเยว่ด้วยความกังวล

อย่างไรเสีย นางก็เสี่ยงชีวิตหาอาหาร หากเขาขอให้นางแบ่งอาหารให้ผู้อื่น เขาก็กลัวว่ากู้หว่านเยว่จะเครียดขึ้นมา

ผู้ใดจะรู้ว่ากู้หว่านเยว่ดีใจยิ่งนัก

“ได้สิเจ้าคะ”

นางก็คิดว่าเป็นเรื่องใหญ่โตอะไร ที่แท้ก็เป็นเรื่องเล็กน้อยเพียงนี้

“รอทุกคนหลับไปแล้ว ข้าก็จะส่งเนื้อหมูป่าไปให้พวกเขา”

“ขอบคุณ” ซูจิ่งสิงสีหน้าซับซ้อน

“ไม่ต้องเกรงใจหรอกเจ้าค่ะ อย่างไรเสียข้าก็รื้อห้องใต้ดินของท่านเสียว่างเปล่าแล้ว”

เนื้อหมูป่านี้เล็กน้อยนัก เทียบไม่ได้กับสิ่งที่อยู่ในห้องใต้ดินของซูจิ่งสิง

ดวงตาของซูจิ่งสิงขยับเล็กน้อย

“ความจริง ข้าอยากรู้มาตลอดว่าเจ้าเอาในห้องใต้ดินไปซ่อนไว้ที่ไหนแล้ว?”

เขาพอจะเดาออกว่า กู้หว่านเยว่มีบางอย่างที่ผิดแผก แต่ไม่อาจอธิบายอย่างละเอียดได้

กู้หว่านเยว่หรี่ตา ส่งรอยยิ้มอาบยาพิษออกไป

“ไม่บอกท่านหรอก ให้ดีที่สุดท่านก็อย่าถามเลยเจ้าค่ะ”

แม้ว่าตอนนี้นางจะมีความรู้สึกดีๆ ให้ซูจิ่งสิง แต่ความสัมพันธ์ของทั้งสองยังไม่เพียงพอให้นางกล้าเสี่ยง เปิดเผยเรื่องมิติ

นอกจากว่า สักวันหนึ่ง ซูจิ่งสิงได้รับการยอมรับจากนางอย่างแท้จริง

ซูจิ่งสิงเองก็ไม่ต้องการสอดรู้เรื่องความลับของนาง เขารู้ว่าทุกคนมีความลับเป็นของตัวเอง

แต่เมื่อเห็นกู้หว่านเยว่ปฏิเสธอย่างห่างเหินเช่นนี้ เขาก็รู้สึกว่าในใจกำลังสูญเสีย

“วางใจเถอะ ข้าจะไม่ถามเจ้าอีกแล้ว”

เพิกเฉยต่อความรู้สึกอึดอัดที่เกิดจากความแปลกแยกในใจ ซูจิ่งสิงก็ไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไร จึงเลือกที่จะหลับตาลง

กู้หว่านเยว่ก็รีบปีนขึ้นไปบนรถเข็นอย่างคล่องแคล่ว แล้วนอนลงข้างๆ เขา

นางไม่ระวัง ไม่ระวังอย่างยิ่งยามที่เคลื่อนกาย ทำให้ซูจิ่งสิงต้องเกร็งแผ่นหลัง กลัวว่าจะชนกับบางสิ่ง

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน