ชายาแพทย์พลิกชะตา นิยาย บท 28

ฮูหยินผู้เฒ่าเซิ่งอุ้มหลานสาวไว้ในอ้อมอกอย่างโศกศัลย์ ตระกูลนางให้กำเนิดหลานชายหกคน แล้วจึงจะมีหลานสาวตามมา

นางมักประคองอุ้มไว้ในอุ้งมาราวแก้วตา ไม่เคยให้ต้องทุกข์ทนใดๆ ระหว่างที่ถูกเนรเทศก็กินดีอยู่ดีกว่าใคร

ไม่คิดว่าวันนี้จะเกิดอุบัติเหตุขึ้นได้ นางโดนหมูป่ากัดเข้าตอนกำลังวิ่งหนี

แม้ว่าจะถูกช่วยให้รอดจากประตูยมโลกมาได้ แต่ห้าตันกลวงหก[footnoteRef:1]ได้รับบาดเจ็บ ถึงขั้นอาเจียนออกมาเป็นเลือด [1: เรียกโดยรวมว่า อวัยวะภายใน โดยอวัยวะภายในตันทั้ง 5（五脏）ได้แก่ ตับ (肝) หัวใจ (心) ม้าม (脾) ปอด (肺) ไต ( 肾) และอวัยวะกลวงทั้ง 6 （六腑）ได้แก่ ถุงน้ำดี (胆) ลำไส้เล็ก (小肠) กระเพาะอาหาร (胃) ลำไส้ใหญ่ (大肠) กระเพาะปัสสาวะ (膀胱) และซานเจียว (三焦)]

หลานสาวรู้ความอย่างยิ่ง ไม่ร้องงอแง ไม่สร้างปัญหา

ฮูหยินผู้เฒ่าเซิ่งเศร้าใจยิ่งกว่าเดิม แต่ก็ทำอะไรไม่ได้

เมื่อเห็นกู้หว่านเยว่เสนอตัวเข้าช่วยเหลือ นางในตอนแรกก็สงสัยเล็กน้อย

แม่นางน้อยที่ยังเยาว์ขนาดนี้ รู้วิชาแพทย์ด้วยหรือ?

สุดท้ายก็ได้แต่ส่ายหัว ยามนี้อยู่ถิ่นกันดาร หาหมอมาดูอาการไม่ได้ ไม่สู้ให้กู้หว่านเยว่รักษาม้าตายดั่งม้าเป็นไปก่อน

นอกจากนี้ ไม่กี่วันก่อนกู้หว่านเยว่ก็ช่วยชีวิตนักการไป นางย่อมต้องมีวิชาติดตัวบ้างไม่มากก็น้อย

คิดได้เช่นนี้ ฮูหยินผู้เฒ่าเซิ่งก็วางใจ ส่งหลานสาวในอกไปให้กู้หว่านเยว่

กู้หว่านเยว่จับชีพจรนางอย่างตั้งใจ

อวัยวะภายในบาดเจ็บจริงๆ ทั้งยังสาหัสไม่น้อย

หากไม่มีคนคอยดูแล เด็กน้อยสี่ห้าหนาวทนได้ไม่เกินสองวันก็ต้องสิ้นลมแน่นอน

“แม่นางน้อยกู้ เป็นอย่างไรบ้าง?

ฮูหยินผู้เฒ่าเซิ่งเห็นนางขมวดคิ้ว ก็กังวลอย่างยิ่ง

นี่เป็นเพียงท่าทางที่กู้หว่านเยว่มักแสดงออกมายามตรวจคนไข้ เมื่อได้ยินคำพูดของฮูหยินผู้เฒ่าเซิ่ง นางจึงได้สติกลับมา แล้วส่งยิ้มปลอบใจออกไป

“โชคดีที่ข้ามาดูเร็ว หนูน้อยร่างกายอ่อนแอ ถูกหมูป่ากัดรุนแรงไม่น้อย แต่นี่รักษาง่าย ให้นางกินยารักษาอาการบาดเจ็บภายในสักระยะก็ไม่เป็นไรแล้วเจ้าค่ะ”

“รักษาง่ายก็ดีแล้ว”

ฮูหยินผู้เฒ่าเซิ่งถอนหายใจด้วยความโล่งอกก่อน จากนั้นก็ขมวดคิ้วและพูดว่า “ยารักษาอาการบาดเจ็บภายใน พวกเราจะไปหาได้จากที่ใด?...”

หากมียา มารดาของเด็กทั้งหลาย ก็คงไม่ตายอยู่ในคุกก่อนถูกเนรเทศ

รสยาขมลิ้น เด็กสาวขมวดคิ้วโดยไม่รู้ตัว

“ยาดีมีรสขม ดื่มยาลงไปแล้วจะได้ดีขึ้นมานะ นานนานเด็กดี”

กู้หว่านเยว่มีความอดทนอย่างยิ่ง เกลี้ยกล่อมให้นางดื่มยาลงไปอย่างอ่อนโยน

จากนั้นก็หยิบลูกอมรสนมออกมาจากแขนเสื้อ ป้อนใส่ปากนางอีกครั้ง

หนูน้อยตระกูลเซิ่งพูดเบาๆ “หวานมาก...”

ฮูหยินผู้เฒ่าเซิ่งมองดูจากด้านข้าง ตื้นตันใจยิ่งนัก “ลูกอมนี้มีค่าเหลือเกิน จะให้นานนานได้อย่างไร...”

กู้หว่านเยว่ยิ้มและพูดว่า “ไม่เป็นไรเจ้าค่ะ ข้าชอบเด็กมาก อีกอย่างนานนานของท่านก็น่ารักมากด้วย”

ชาติที่แล้วร่างกายนางบาดเจ็บ มีบุตรยากไปตลอดชีวิต จึงไม่เคยแต่งงานมีลูกเลย

ดังนั้นเมื่อได้เห็นเด็กน้อยที่เชื่อฟัง ก็ชื่นชอบเป็นอย่างยิ่ง

พูดขึ้นมาแล้ว นางกับซูจิ่งสิงร่วมราตรีกันแล้ว ไม่รู้ในท้องจะมีการเคลื่อนไหวใดๆ บ้างหรือไม่