กู้หว่านเยว่สะบัดศีรษะ ร่างกายของเจ้าของเดิมถูกจวนโหวทรมานจนไม่สู้ดี
หากอยากตั้งครรภ์ ยากเท่ากับชีวิตที่แล้วของนาง
ข้อแตกต่างเพียงอย่างเดียวคือ ร่างกายนี้ยังมีทางช่วยได้
ขอเพียงบำรุงดูแลตัวเองดีๆ อนาคตภายภาคหน้าก็ยังสามารถตั้งครรภ์ได้
นางส่งหนูน้อยตระกูลเซิ่งพร้อมกับยาที่เหลืออยู่ในขวดให้ฮูหยินผู้เฒ่าเซิ่ง
“ยานี้ดื่มวันละหนึ่งจิบ ติดต่อกันเจ็ดวัน ระหว่างนี้ก็อย่ากินอาหารย่อยยาก ทางที่ดีควรกินอาหารเหลวเบาๆ ไปก่อนนะเจ้าคะ”
ตอนที่กู้หว่านเยว่มอบเนื้อหมูป่าให้เซิ่งจวิน ยังยื่นกระบอกน้ำให้เขาเพิ่มไปด้วย
“ด้านในคือน้ำนม รอให้นานนานตื่นขึ้นมาแล้วค่อยให้นางดื่ม บำรุงร่างกาย”
บุรุษอกสามศอกอย่างเซิ่งจวิน ซาบซึ้งมากเสียจนแทบจะหลั่งน้ำตา
เขาระงับเสียงแหบห้าว พูดว่า “บุญคุณยิ่งใหญ่ไม่สิ้นเพียงคำขอบคุณ[footnoteRef:1] ท่าน... เมตตานี้ของคุณชายซูและแม่นางน้อยกู้ ข้าเซิ่ง จวินจำไว้ในใจแล้ว อนาคตมีคำสั่งใด ข้ายินยอมพร้อมรับใช้” [1: ความเมตตากรุณาที่ผู้อื่นมอบให้นั้นยิ่งใหญ่เกินไป ไม่อาจใช้เพียงคำขอบคุณตอบแทนได้หมด]
เมื่อเห็นแววตาขอบคุณของคนตระกูลเซิ่ง กู้หว่านเยว่ก็พยักหน้า
“จำคำที่เจ้าพูดไว้ให้ดี”
แม้ว่าตระกูลเซิ่งและตระกูลหลี่ต่างก็เป็นนักโทษถูกเนรเทศ แต่เส้นทางข้างหน้า ต้องมีเรื่องให้พึ่งพาพวกเขาแน่นอน
“เอาล่ะ ดูแลเด็กน้อยไปเถอะ ข้าจะไปแล้ว”
ด้วยกังวลว่านักการจะตื่นขึ้นมาจับได้ กู้หว่านเยว่จึงรีบกลับไปที่รถเข็น
“เหตุใดถึงไปนานนัก?”
ขณะที่เอนกายนอนลง น้ำเสียงเป็นกังวลของซูจิ่งสิงก็ดังขึ้น
ทั้งสองตระกูลตั้งที่มั่นห่างกันเล็กน้อย อีกทั้งราตรีมืดมิด เขาจึงคิดว่ากู้หว่านเยว่อาจเจอปัญหาเข้าได้
“ไม่มีอะไรเจ้าค่ะ หนูน้อยตระกูลเซิ่งถูกหมูป่ากัด ข้าเลยรักษาให้นางสักหน่อย” กู้หว่านเยว่อธิบาย พร้อมดึงผ้าป่านมาคลุมตัว
“นางไม่เป็นไรใช่หรือไม่?”
“ไม่เป็นไรเจ้าค่ะ กินยาสักหน่อยก็หายดีแล้ว” กู้หว่านเยว่มองท้องฟ้ายามราตรีที่มืดมิด แล้วกล่าวเสริมว่า “หนูน้อยตระกูลเซิ่งน่ารักดีนะเจ้าคะ”
ซูจิงซิงฟังออกว่านางอารมณ์ไม่ดี และเขาก็รู้สึกหดหู่เล็กน้อย “เกิดอะไรขึ้น?”


ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ชายาแพทย์พลิกชะตา
ใช้บัตรเติมเงินเอไอเอสไม่ได้เหรอคะ...
เติมเงินด้วยบัตรเติมเงินเอไอเอสไม่ได้เหรอคะ...