ชายาแพทย์พลิกชะตา นิยาย บท 269

“อย่ามาแตะต้องตัวข้า!”

ฟู่ชิงดิ้นพล่านด้วยความตกใจ ท่านแม่ทัพหลี่รีบรุดหน้าเข้าไปคว้าข้อมือของนางไว้ จากนั้นก็หยิบขนนกจุ่มยาและทาบนแขนของนาง

ไม่นานผลลัพธ์ก็ปรากฏออกมา

ปานบนมือของฟู่ชิงเริ่มบวมแดงก่อนจะซีดและจางลง

ปานนของนางเป็นของปลอม!

หนานหยางอ๋องผิดหวังอย่างมาก และรู้สึกขุ่นเคืองไม่น้อย “เจ้าไม่ใช่บุตรสาวของข้า? เจ้าเป็นใครกันแน่?”

ฟู่ชิงไม่ยอมรับ ยอมรับก็เท่ากับยอมตาย นางกอดขาของหนานหยางอ๋องพลางร้องไห้คร่ำครวญ

“ท่านพ่อ ข้าคือบุตรสาวของท่าน กู้หว่านเยว่ตั้งใจใช้กลอุบายมาใส่ร้ายข้า ท่านบอกว่าท่านจะพาข้าไปกราบคารวะท่านแม่ที่หนานหยาง ท่านลืมสิ้นแล้วหรือ?”

“เรื่องก็มาถึงขนาดนี้แล้ว เจ้ายังจะพูดจาเหลวไหลอีก”

เสียงของหวังปี้ดังขึ้นด้านนอก เขาวิ่งเข้ามาพร้อมกับจดหมายหนึ่งฉบับ

“หวังปี้เจ้ายังไม่ไปอีกหรือ?!” ท่านแม่ทัพหลี่ตบไหล่ของเขาด้วยความดีใจ

หวังปีลูบศีรษะของตัวเอง เขาดีใจที่ได้พบกับกู้หว่านเยว่และซูจิ่งสิง ไม่ยอมจากไปตามคำสั่งของพวกเขาสองคนจนได้เจอกับหลักฐานชิ้นนี้

“ท่านอ๋อง นี่คือคู่มือนำทางและจดหมายที่ข้าหาเจอในห่อสัมภาระของสตรีผู้นี้ นางถูกคนจ้างวานมา ท่านรีบอ่านเถิด!”

บนคู่มือนำทางนั้นได้บันทึกชื่อ สถานะ อายุและบ้านเกิดของฟู่ชิงไว้อย่างละเอียด

บุคคลปริศนาที่อยู่เบื้องหลังในจดหมายฉบับนั้นได้เขียนอธิบายถึงแผนการเข้าหาท่านอ๋อง ทั้งยังชี้นำให้ฟู่ชิงปลอมตัวเป็นคุณหนูรอง

ทีละขั้นทีละตอน ในจดหมายเขียนว่าอย่างไร ฟู่ชิงก็ทำตามเช่นนั้น

หนานหยางอ๋องนึกถึงช่วงเวลานั้น เดิมทีคิดว่าเป็นวาสนาของสองพ่อลูก แต่กลับเป็นแผนการสมรู้ร่วมคิดของคนชั่ว

เวลานี้เขาพลันโกรธจนแทบจะกระอักเลือด

“บอกว่า ใครสั่งเจ้ามา?!”

คนที่เขียนจดหมายระวังตัวอย่างดี ไม่ทิ้งร่องรอยอะไรไว้เลยแม้แต่น้อย