“ท่านยาย ท่านคิดจะทำอะไร?”
ฮูหยินผู้เฒ่าซูยิ้มเยาะจนตัวสั่นเทิ้ม “หรานหร่าน ยายไม่อยากให้เจ้าลำบากตามพวกเราไปยังหมู่บ้านสือหาน มิสู้เจ้าอยู่รับใช้ใต้เท้าสวีดีกว่าไหม?”
ซูหัวหยางรีบกล่าว “ท่านยายอายุมากแล้ว หมู่บ้านสือหานก็ทั้งหนาวทั้งจน ไม่เหมาะที่จะรักษาอาการป่วยของยายเจ้าหรอก หากเจ้าอยากกตัญญู เจ้าจงอยู่รับใช้ใต้เท้าสวีเถิด สำหรับเจ้าแล้วนับว่าเป็นเรื่องดีไม่ใช่หรือ?”
ซูหัวหยางคิดเพ้อฝัน ตราบใดที่ส่งซูหรานหร่านไป ไม่เพียงแต่จะประหยัดอาหารเท่านั้น ยังแก้ไขเรื่องที่อยู่ของพวกเขาได้อีกด้วย ยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัว
“เรื่องดีอย่างนั้นหรือ? ใต้เท้าสวีผู้นั้นอายุใกล้จะห้าสิบปีแล้วนะ!”
ริมฝีปากสีแดงของซูหรานร่านสั่นระริก
“ใบหน้าของเขาเต็มไปจุดด่างดำที่บอกถึงอายุเช่นนั้น ข้าไม่ไปหรอก หากจะไปก็ให้ท่านยายไปสิ!”
ฮูหยินผู้เฒ่าซูตะลึงงัน ยืนอ้าปากตาค้างชี้ตัวเอง
“เจ้าพูดอะไร เจ้าจะให้ข้าไปอย่างนั้นหรือ?”
“ถูกต้อง ให้ท่านไป ก่อนหน้านั้นท่านยังปีนขึ้นเตียงของหนานหยางอ๋องได้ ตอนนี้จะปีนขึ้นเตียงของใต้เท้าสวีมันต่างกันตรงไหน? ท่านยายอายุมากแล้ว ในเมื่อไม่เหมาะจะกลับหมู่บ้านสือหาน ก็อยู่รับใช้ใต้เท้าสวีเถิด”
ซูหรานหร่านฮึกเหิมขึ้นมาทันที นางพบว่าการพูดปฏิเสธไม่ใช่เรื่องยาก
“บางทีใต้เท้าสวีอาจจะชอบท่าน ปฏิบัติกับท่านดั่งคนรักก็ได้!”
“เจ้า เจ้า เจ้า นั่งเด็กเมื่อวานซืน ชื่อเสียงของข้าถูกเจ้าทำลายป่นปี้!”
ฮูหยินผู้เฒ่าซูโกรธจนแทบจะกระอักเลือด หากเรื่องนี้ถูกแพร่กระจายออกไปนางจะทำอย่างไร?
บางทีอาจเพราะนางโกรธจัดเกินไป สายตาของนางถึงได้พร่ามัวและเป็นลมล้มพลับไป
“ท่านแม่!” ซูหัวหยางและคนอื่นรับเข้าไปล้อมนางไว้

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ชายาแพทย์พลิกชะตา
ใช้บัตรเติมเงินเอไอเอสไม่ได้เหรอคะ...
เติมเงินด้วยบัตรเติมเงินเอไอเอสไม่ได้เหรอคะ...