ชายาแพทย์พลิกชะตา นิยาย บท 287

จางเอ้อร์ตาแดงก่ำ “แม่นางน้อยกู้ ข้า ข้าไม่อยากทิ้งพวกเจ้า!”

“หรือข้าอยู่ต่อที่เจดีย์หนิงกู่!”

“เจ้ามีครอบครัวอยู่ที่เมืองหลวง เจ้าไม่ต้องการครอบครัวของเจ้าแล้วหรือ?”

กู้หว่านเยว่ยกมือแสดงความจนปัญญา แต่จู่ ๆ นางก็คิดได้จึงกล่าวว่า

“เช่นนั้นเจ้ารอให้ข้าสร้างหมู่บ้านสือหานให้กลายเป็นสถานที่ที่เจริญรุ่งเรืองและงดงามที่สุดก่อน แล้วพวกเจ้าค่อยคิดทบทวนว่าจะย้ายมาอยู่ที่นี่หรือไม่”

หมู่บ้านสือหาน?

สถานที่ที่เจริญรุ่งเรืองและงดงามที่สุด?

เกรงว่าคงต้องรอถึงชาติหน้า!

ทันทีที่คนเหล่านั้นได้ยิน ก็พากันเมินเฉยต่อคำกล่าวของกู้หว่านเยว่

“ก็ได้ พวกเราจะรอวันนั้น ถึงตอนนั้นข้าจะย้ายครอบครัวมาที่นี่!”

“แม่นางกู้ พวกเราจะเฝ้ารอให้เจ้าสร้างหมู่บ้านสือหานจนกลายเป็นสถานที่ที่มั่งคั่งกว่าเมืองหลวง”

“พวกเราไปก่อนนะ หากช้ากว่านี้มืดค่ำจะเดินทางกันลำบาก”

ซุนอู่กล่าวเสียงเคร่งขรึม ส่งกันพันลี้ สุดท้ายก็ต้องจากกัน ทุกคนยังคงอาลัยอาวรณ์ ก่อนจะพากันขึ้นหลังม้า โบกมือให้กู้หว่านเยว่และคนอื่น จากนั้นก็จากเมืองตู้เปียนแห่งนี้ไป

ซูจิ่นเอ๋อร์มองแผ่นหลังของซุนอู่แล้วน้ำตาคลอเบ้า “ข้าไม่อยากจากท่านนักการซุน ไม่รู้ว่าต่อไปจะมีโอกาสได้เจอกันอีกหรือไม่”

“มีแน่นอน” นัยน์ตาของกู้หว่านเยว่เปล่งประกาย เมืองหลวง ไม่ช้าก็เร็วนางก็ต้องกลับไป

อย่างสง่าผาเผยที่สุด!

ขั้นต่อไปคือการสร้างหลักปักฐานที่เจดีย์หนิงกู่ บากบั่นสร้างโครงสร้างให้แข็งแกร่ง เปิดรับทหาร!

หลังจากที่ซุนอู่จากไป ฟู่หลานเหิงก็จากไป เขาถูกลดขั้นและถูกขับไล่มาถึงที่นี่ ตอนนี้ยังมีเรื่องที่เขาต้องจัดการอีกมากมาย

เวลานี้ผู้ตรวจการที่ถูกมอบหมายให้มานำทางได้เดินเข้ามา จากนั้นก็กวาดตามองกู้หว่านเยว่และคนอื่นด้วยสายตาดูถูก

“จัดแถวให้พร้อม ข้าจะพาพวกเจ้าไปส่งที่หมู่บ้านสือหาน!”