ชายาแพทย์พลิกชะตา นิยาย บท 288

คนอื่นพากันอ้าปากตาค้าง ต้องรู้ก่อนว่าท่านนักการหวงคือหัวหน้าของพวกเขา ทักษะการต่อสู้สูงกว่าใคร

แต่เมื่ออยู่ต่อหน้าของกู้หว่านเยว่และซูจิ่งสิง เขาดูคล้ายกับลูกเจี๊ยบ ไร้กำลัง

เขามองออกว่าสองสามีภรรยาคู่นี้มีทักษะการต่อสู้สูงเพียงใด พวกเขาไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขา

ผู้ตรวจการที่เหลือกลืนน้ำลายหลายอึก ไม่มีใครอยากหาเรื่องใส่ตัว

กู้หว่านเยว่กล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชา

“ข้าไม่อยากสร้างความลำบากใจให้พวกเจ้า แค่ส่งพวกเราไปถึงหมู่บ้านสือหาน เราสัญญาว่าจะอยู่อย่างสงบ หากใครกล้าสร้างปัญหา ข้าก็ไม่ใช่รูปปั้นที่จะไม่รู้สึก ข้าจะสั่งสอนให้รู้จุดจบของชีวิต!”

“มิกล้า มิกล้า” ผู้ตรวจการหลายคนพากันส่ายหน้า ตอนนี้พวกเขาเดินทางกันมาถึงครึ่งทางแล้ว ไม่ได้อยู่ในศาลาว่าการ พวกเขาคงขอกำลังเสริมไม่ได้ ทำได้แค่ยอมตามน้ำไปก่อน

ในเวลานี้กู้หว่านเยว่ถือโอกาสตอนที่ทุกคนกำลังจัดการกับท่านนักการหวงรีบสั่งให้นายท่านเซิ่งพาตัวฮูหยินผู้เฒ่าเซิ่งขึ้นเกวียนลา

“ไม่ได้ ๆ แม่นางกู้ เกวียนลาของเจ้ามีคนเยอะมากพอแล้ว ข้าขึ้นไปมีแต่จะสร้างความยุ่งยากให้เจ้าเสียเปล่า ๆ?”

สีหน้าของกู้หว่านเยว่เปลี่ยนไป “ฮูหยินผู้เฒ่า ท่านบาดเจ็บบริเวณหมอนรองเอวเช่นนี้ พวกเรายังต้องเดินทางกันอีกครึ่งทาง หากเกิดความพลาดแล้วทำให้อาการบาดเจ็บบริเวณหมอนรองเอวของท่านร้ายแรงขึ้น ท่านอาจจะเป็นอัมพาตไปตลอดชีวิตเลยก็ได้”

“ข้าเคยมีสาวใช้ที่มีแม่เป็นอัมพาต ต้องมีคนคอยเช็ดปัสสาวะและอุจจาระทุกวัน”

ฮูหยินผู้เฒ่าเซิ่งตื่นตระหนก หากเป็นอัมพาตขึ้นมาจริง ๆ เช่นนั้นคงจะสร้างภาระให้บุตรชายไม่น้อยนะสิ?

“ไม่ได้ ข้าจะเป็นอัมพาตไม่ได้ ข้าจะนั่งเกวียนของเจ้า ขอบคุณแม่นางกู้มาก”

กู้หว่านเยว่พยักหน้าด้วยรอยยิ้ม

ผู้ตรวจการก็ไม่กล้าสร้างปัญหาอีก ทุกคนนำทางอยู่ข้างหน้าอย่างว่าง่าย

หมู่บ้านสือหานยากจนมากและห่างไกลมาก ทุกคนใช้เวลาเดินทางตลอดช่วงบ่าย จนกระทั่งถึงหมู่บ้านสือหาน