ชายาแพทย์พลิกชะตา นิยาย บท 295

“ขัดจังหวะคนแก่ที่กำลังสวดมนต์ขอลูก หลานวิ่งหนีไปแล้ว ใครจะรับผิดชอบ?”

“ก็ใช่น่ะสิ น่ารำคาญจริง ๆ แม้แต่เจ้าแม่กวนอิมประทานบุตรก็ถูกรบกวนไปหมด”

หลายปีที่ผ่านมาเพื่อการขอลูก สองผัวเมียผู้เฒ่าสกุลโจวผ่านเทพหรือพระองค์ไหนก็บูชาจนทั่ว วัดขอลูกในหมู่บ้านใกล้เคียง 7-8 แห่ง ทั้งสองเหยียบจนแทบพรุนมาหมดแล้ว

สะใภ้สกุลโจวบิดผ้าเช็ดหน้าแก้เก้อ นางมีความประทับใจที่ดีต่อกู้หว่านเยว่ พูดถึงนางในทางที่ดี

“แม้ว่าแม่นางกู้จะเพิ่งถูกเนรเทศออกมา แต่ตัวนางก็เป็นคนดี

ทำไมท่านพ่อไม่ไปพบหน่อยล่ะ ไม่แน่อาจจะมีเรื่องเร่งด่วนก็ได้?”

นายท่านโจวถอนหายใจ “ก็ได้ ก็ได้ ข้าจะไปพบ”

“เมื่อครู่ว่าพวกเขา ไม่ได้ว่าเจ้า เจ้าอย่าเก็บมาใส่ใจเลย”

“ใช่แล้ว อวิ๋นเหนียง พวกข้าแค่อยากได้หลาน แต่ก็ไม่เคยตำหนิเจ้าเลย” ฮูหยินผู้เฒ่าโจวเอ่ยขึ้นเช่นกัน

อวิ๋นเหนียงพยักหน้า “ข้ารู้”

พ่อแม่สามีดีกับนางเสมอมา เพียงแต่อยากอุ้มหลานมากเหลือเกิน

ตอนแรกที่บอกว่าต้องการหาอนุให้สามี ก็ยังถามความเห็นของนางก่อน ยังสัญญากับนางอีกว่า เด็กที่เกิดกับอนุในอนาคต จะเลี้ยงดูให้อยู่ใต้อาณัติของนาง

ถ้าไม่ใช่เพราะหมอที่อยู่เบื้องหลังบอกว่าปัญหาอยู่ที่โจวลิ่วหลาง ไม่ใช่ร่างกายของสวี่อวิ๋นเหนียง

สวี่อวิ๋นเหนียงก็ตอบตกลงที่จะให้โจวลิ่วหลางรับอนุไปแล้ว

“ท่านพ่อท่านแม่ ถ้าลิ่วหลางกลับมาครั้งนี้ ก็พูดเรื่องการรับอนุกับเขาเถอะ” อวิ๋นเหนียงรวบรวมความกล้าเอ่ยปากขึ้น

เห็นผู้เฒ่าทั้งสองไหว้เทพไหว้พระทั้งวัน เพียงเพื่อจะขอหลานสักคน นางทนใจแข็งไม่ได้จริง ๆ

“ข้าจะเกลี้ยกล่อมลิ่วหลางอย่างเต็มที่ ทำให้เขายอมรับให้ได้” อวิ๋นเหนียงพูดอย่างปวดใจ

“บางทีอาจเป็นเพราะข้ากับลิ่วหลางไร้โชควาสนา เปลี่ยนเป็นหญิงอื่นก็จบ ข้าเคยได้ยินมาว่าคู่ผัวเมียบางคู่ไม่สามารถมีลูกได้ ผลสุดท้ายต่างฝ่ายต่างแยกย้ายไปมีครอบครัว กลับมีลูกหลานเต็มบ้าน”

ฮูหยินผู้เฒ่าโจวถอนหายใจ ลูกสะใภ้เป็นคนจิตใจดีมีเหตุผล แต่โจวลิ่วหลางอาจจะไม่ยินยอม

“มีแขกมาเยือนมิใช่หรือ? ออกไปดูแลแขกก่อนดีกว่า”