ชายาแพทย์พลิกชะตา นิยาย บท 299

ทางด้านนี้ เมื่อโจวลิ่วหลางมาส่งกู้หว่านเยว่กลับไปแล้ว ก็ถูกนายท่านโจวดึงไปที่ห้องบัญชี

“ลูกเอ๋ย การเคลื่อนไหวครั้งนี้คงไม่ทำให้สกุลเฉินโกรธใช่ไหม?”

นายท่านโจวกระทำการอย่างระวังรอบคอบมาหลายปี ความกังวลฉายอยู่ในแววตา

แต่โจวลิ่วหลางกลับไม่คิดเห็นเช่นนั้น

“โกรธขึ้นมาแล้วจะเป็นไรไป? ท่านพ่อ สกุลโจวของเรากับสกุลเฉินและสกุลเฉียน ก็เป็นสามสกุลใหญ่ชนชาติถู่แห่งหมู่บ้านสือหานเหมือนกัน พวกเราไม่จำเป็นต้องก้มหัวให้กับสกุลเฉิน”

เมื่อนึกถึงที่กู้หว่านเยว่บอกว่าหมู่บ้านสือหานควรเปลี่ยนคนดูแลจัดการ สีหน้าของเขาก็ยิ่งฮึกเหิมมากขึ้น

“บางที แม่นางกู้อาจจะเป็นผู้ค้ำจุนของเราก็ได้”

ถ้าอวิ๋นเหนียงตั้งครรภ์ เช่นนั้นกู้หว่านเยว่ก็จะเป็นผู้มีพระคุณของเขา

นั่นหมายความว่าโอกาสของสกุลโจวของพวกเขามาถึงแล้ว

“อ้อท่านพ่อ มีเรื่องหนึ่งที่ข้าต้องบอกท่าน คนรับใช้ของเราอาจจะไม่น่าไว้วางใจ...”

โจวลิ่วหลางถ่ายทอดสิ่งที่กู้หว่านเยว่บอกเขาในวันนี้อย่างรื่นหู แค่เปลี่ยนผู้เสียหายเป็นตัวเอง

ลู่ทางที่ชั่วร้ายเป็นภัยของครอบครัวมั่งคั่งในเรือนใหญ่นี้ ได้แพร่ไปถึงในหมู่บ้านแล้ว!

นายท่านโจวตัวสั่นเทิ้มในทันที ต้องการให้มีการสอบสวนอย่างละเอียด

หมู่บ้านสือหานกว้างใหญ่แต่ประชากรเบาบาง กู้หว่านเยว่และซูจิ่งสิงออกมาจากสกุลโจวก็ไม่ได้กลับเรือนในทันที แต่เดินไปรอบ ๆ สัมผัสขนบธรรมเนียมประเพณีท้องถิ่นของหมู่บ้านสือหาน

“ทำไมชาวบ้านที่พบเห็นตามทางจึงน้อยนัก?”

เป็นเวลากลางวันแล้ว แต่บนหนทางกลับไม่เห็นผู้คนมากนัก

หวังต้าโก่วหัวเราะเยาะกับตัวเอง “เพราะไม่มีเสื้อผ้าไง”

หมู่บ้านสือหานเป็นหมู่บ้านที่ยากจนที่สุด เสบียงอาหารก็ไม่มี ยิ่งไม่ต้องพูดถึงเสื้อผ้าเลย

“หลายครอบครัวมีเสื้อผ้ารวมกันเพียงตัวเดียว เจ้าใส่แล้วข้าก็ใส่ไม่ได้ ข้าใส่แล้วเจ้าก็ต้องรออยู่บนเตียงเท่านั้น”

กู้หว่านเยว่รู้ว่าหมู่บ้านสือหานยากจน แต่ไม่นึกว่าจะยากจนถึงเพียงนี้

“ความจริงแล้วข้ายังหวังว่าโรงงานเผาอิฐจะสามารถสร้างขึ้นได้ ทุกปีในหมู่บ้านสือหานของเรามีคนหนาวตายและหิวตายเป็นจำนวนมาก”