ชายาแพทย์พลิกชะตา นิยาย บท 300

หลังพระอาทิตย์ตกดิน เนื่องจากเวลากลางคืนในหมู่บ้านสือหานอากาศหนาวเย็นเกินไป กู้หว่านเยว่จึงให้พวกเขาแยกย้ายกลับเรือน ซูจิ่นเอ๋อร์ เสี่ยวอัน และเสี่ยวหรงได้ตระเตรียมข้าวปลาอาหารไว้พร้อมแล้ว กำลังรอให้ทั้งครอบครัวมากิน

เมื่อมองไปที่ตะเกียงน้ำมันที่มีแสงสลัว กู้หว่านเยว่คิดว่าหากสามารถนำเครื่องปั่นไฟและหลอดไฟในยุคปัจจุบันมาได้ก็คงจะดี

แต่นี่ก็เป็นเพียงความคิด ต้องรอให้ค่อย ๆ เป็นจริงในอนาคตเท่านั้น

ถัดจากหมู่บ้านสือหานก็เป็นเรือนชั่วคราวของนาง เพื่อให้ใช้ชีวิตได้อย่างสะดวกสบาย กู้หว่านเยว่จะทำให้เรือนหลังนี้ดีขึ้นเรื่อย ๆ

หลังรับประทานอาหารเสร็จ ซูจิ่นเอ๋อร์และนางหยางก็ขดตัวเย็บรองเท้าผ้าใบอยู่บนเตียง

ซูจื่อชิงนั่งอยู่ใต้ตะเกียงน้ำมันสอนหลี่เฉินอันและเสี่ยวหรงอ่านหนังสือ ขณะที่เมี่ยชิงหว่านคอยฟังอยู่ข้าง ๆ

หลี่อวิ๋นอวิ๋นซุ่มอยู่ข้างเตียง โก่งสะโพกใหญ่ย่างมันเทศอยู่

หลายคนค่อย ๆ คุ้นเคยกับชีวิตแบบนี้

ฉู่เฟิงเข้ามาในห้องของทั้งสองอย่างเงียบ ๆ “นายท่าน ฮูหยิน หมาป่าเมื่อคืนนี้มีคนสกุลเฉินใช้เลือดไก่ล่อมาจริง ๆ”

เขาแอบฟังคนสกุลเฉินพูดคุยกัน “หัวหน้าหมู่บ้านเฉินวางแผนที่จะเข้าเมืองพรุ่งนี้เช้า เพื่อร้องเรียนต่อใต้เท้าสวี ขอให้ใต้เท้าสวีมาจัดการพวกเรา”

“ข้ารับรู้แล้ว เจ้าไปเถอะ”

ปฏิกิริยาของกู้หว่านเยว่ที่มีต่อหัวหน้าหมู่บ้านเฉินนั้นไม่อยู่เหนือความคาดหมาย แม้ว่านางจะไม่เกรงกลัวใต้เท้าสวี แต่หากถูกพวกคนต่ำช้าตามรังควาน มันจะเป็นปัญหามาก

หลังจากไตร่ตรองอย่างถี่ถ้วน กู้หว่านเยว่ก็ตัดสินใจก่อกวนใต้เท้าสวี ทำให้เขาไม่มีเวลามาสนใจตัวนาง

“ท่านพี่ ทำไมเราไม่ไปเมืองตู้เปียนกันคืนนี้เลยล่ะ”

สองตาของกู้หว่านเยว่วิบวับเป็นดวงดาวเล็ก ๆ บ่งบอกอย่างชัดเจนว่าจะทำเรื่องไม่ดี

เมื่อเผชิญหน้ากับกู้หว่านเยว่ที่น่ารักเช่นนี้ ซูจิ่งสิงจะปฏิเสธลงคอได้อย่างไร “ตกลง แล้วแต่เจ้าเลย”

“ไป”

ข้างนอกฟ้ามืดลมแรง เริ่มมีหิมะตกอีกแล้ว

เมืองตู้เปียนอยู่ไกลจากหมู่บ้านสือหานเกินไป กู้หว่านเยว่กระตุ้นความคิด เคลื่อนย้ายฉับพลันไปที่บ้านของใต้เท้าสวีสองครั้ง

แต่ที่ทำให้ทั้งสองประหลาดใจก็คือ พวกเขาค้นหาจนทั่ว แต่พบเพียงสิ่งของไร้มูลค่าจำนวนหนึ่ง