ชายาแพทย์พลิกชะตา นิยาย บท 306
“ชาวบ้านมิใช่พูดว่าเด็กที่ตายภายในหมู่บ้านล้วนไม่สามารถฝังได้ นี่ถึงใช้หญ้าห่อพวกเขาและโยนทิ้งที่หลังเขา ใช่หรือไม่ว่า...”
“เสียงร้องไห้เสียดหูล้วนเป็นเสียงของเด็กที่ตายไปแล้วเหล่านั้น?”
“อ๊าอ๊าอ๊า!” สองสามคนเดาไร้สาระมากขึ้นเรื่อยๆ กอดกันร้องตะโกนโวยวายดังลั่น
ซูจิ่งสิงรังเกียจจนเบือนหน้าหนี ไม่มองอีก
ดวงตากู้กว่านเยว่กลับทอประกาย ดึงซูจิ่งสิงมาที่ฝั่งหนึ่ง “ท่านพี่ ท่านจำเรื่องที่พวกเราเพิ่งพูดกันได้หรือไม่ เสียงของหญ้าทารกกำสรวลคล้ายเสียงร้องไห้ของเด็กมาก”
“เจ้ากำลังจะบอกว่าเสียงร้องไห้ที่พวกเขาได้ยินเป็นเสียงของหญ้าทารกกำสรวลรึ?”
“ตอนนี้ข้ายังไม่กล้ายืนยัน คืนนี้พวกเราอย่านอนเลย ลองฟังดูว่ามีเสียงร้องไห้หรือไม่”
ฤดูหนาวฟ้ามืดเร็ว เพียงอาทิตย์อัสดง ท้องฟ้าก็มืดสนิท ภายในอากาศยังมีเกล็ดหิมะลอยละล่อง
เด็กสองสามคนนอนตัวสั่นๆ บนเตียงเตา สายตากวาดมองทุกสารทิศ
ตกดึกเสียงเด็กร้องไห้ก็เริ่มดังออกมาเป็นห้วงๆ
ซูจิ่นเอ๋อร์ตกใจมุดศีรษะเข้าใต้ผ้าห่ม
“พี่หญิงจิ่นเอ๋อร์ พวกเราอยากนอนกับท่าน” หลี่เฉินอันและเสี่ยวหรงกอดผ้าห่มย้ายไปอยู่ฝั่งข้างนางหยาง
“คนขี้ขลาด” เมี่ยชิงหว่านเติบโตในภูเขาตั้งแต่เด็ก ย่อมไม่กลัวสิ่งเหล่านี้
นางมองซูจื่อชิงอย่างดูเบา “เจ้าเองก็คงไม่กลัวหรอกกระมัง?”
“ใครบอกว่าข้ากลัวกันเล่า ข้าไม่กลัวเสียหน่อย” ซูจื่อชิงกลืนน้ำลาย
ทันใดนั้นเสียงประตูเปิดดังเอี๊ยดพลันดังขึ้น ทำให้เขาตกใจจนเกือบเหินบิน กอดขาเมี่ยชิงหว่านเอาไว้แล้ว
“.....”
“เป็นพี่ใหญ่ซูและพี่หญิงหว่านเยว่”
เมี่ยชิงหว่านพูดไม่ออก ชี้ไปทางประตู “ดูทางนั้น พวกเขาไปหลังเขาแล้ว”
“ซูจื่อชิง เจ้าเองก็ขี้ขลาดเกินไปแล้วกระมัง มิหนำซ้ำยังเป็นเด็กผู้ชายคนหนึ่งเสียด้วย”
ซูจื่อชิงหน้าแดง “ข้าไม่กลัว ข้าเองก็จะไปด้วย”
“เจ้ายังรออยู่ที่บ้านเถอะ พวกเขาออกไปก็เพราะมีธุระสำคัญ เจ้าไม่มีวิชายุทธ์ ไปแล้วก็อาจกลายเป็นตัวถ่วง”
VERIFYCAPTCHA_LABELประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ชายาแพทย์พลิกชะตา
ใช้บัตรเติมเงินเอไอเอสไม่ได้เหรอคะ...
เติมเงินด้วยบัตรเติมเงินเอไอเอสไม่ได้เหรอคะ...