ชายาแพทย์พลิกชะตา นิยาย บท 311

ปรมาจารย์แพทย์ได้ยินคนเรียกเขาว่าคนแก่ใจร้ายก็ผรุสวาท รีบออกมาจากอ้อมแขน

คนสุดท้ายที่กล้าด่าเขา ถูกวางยาพิษตายไปนานแล้ว!

ซูจิ่นเอ๋อร์ไม่รู้ว่าอันตรายกำลังจะเกิดขึ้น แต่โชคดีที่กู้หว่านเยว่ตาเร็วมือเร็ว คว้าผงพิษออกไปก่อน

ปรมาจารย์แพทย์เบิกตากว้าง นางเด็กบ้านี่รู้ได้อย่างไรว่าเขาจะวางยาพิษนาง?

วินาทีต่อมา จู่ๆ เขาก็ตระหนักได้ว่า บริเวณคอของตนมีบางอย่างผิดปกติ

“นางเด็กสมควรตาย... อาปาๆๆๆ...”

นางหนูนั่น วางผงพิษใส่เขาเสียแล้ว!

ปรมาจารย์แพทย์ตกใจมาก ลนลานเทกระจาดขวดยาที่อยู่ในแขนเสื้อออกมาอย่างรวดเร็ว ไม่เคยคิดเลยว่า วันหนึ่งเขาจะถูกพิษของตัวเองเล่นงานเอาได้ เขาลืมไปแล้วด้วยซ้ำว่ายาถอนพิษอยู่ในขวดไหน

กังวลเสียจนหลั่งเหงื่อท่วมกาย

“อาปาๆๆๆ...”

กู้หว่านเยว่เกือบหัวเราะตาย หรือว่าปรมาจารย์แพทย์คนนี้จะไม่ค่อยฉลาดเท่าใดนัก?

“ปรมาจารย์แพทย์ผู้เฒ่า ท่านหายาแก้พิษไม่ได้หรือ?”

“อาปา อาปา!” ปรมาจารย์แพทย์โกรธขนลุก นางเด็กบ้าคนนี้เป็นได้เพียงศัตรูของเขาเท่านั้นแล้ว!

ผู้เฒ่าหวงพูดอย่างช่วยไม่ได้ “แม่นางน้อย เจ้ามียาแก้พิษหรือไม่เล่า?”

“ไม่มีเจ้าค่ะ” กู้หว่านเยว่ส่ายหัว “แต่ข้าแก้ปัญหาตรงจุดให้ได้”

วาจาโอหังนัก..

ปรมาจารย์แพทย์ดูถูก ทักษะการรักษาของนางหนูนี่ไม่แย่จริง แต่ยาพิษที่เขาปรุงเอง นางจะแก้ได้?

กู้หว่านเยว่แก้ได้จริงๆ

หลังจากสูดดมเพียงเล็กน้อย นางก็แจกใบสั่งยาสำหรับถอนพิษทันที

“ผงป๋อเหอ[footnoteRef:1] ผงหินเกลือ เสวียนเซิน[footnoteRef:2] ตี้หวง[footnoteRef:3]...” [1: เปปเปอร์มิ้นต์] [2: ต้นฟิกเวิร์ต] [3: ต้นฟอกซ์โกลฟ์]

ปรมาจารย์แพทย์ถึงกับตกใจ

นางหนูคนนี้ฉลาดเป็นกรด แม้แต่เสวียนเซินที่ยากที่สุดก็ยังทายออก

ในขณะที่เปิดเผยส่วนผสมของพิษ กู้หว่านเยว่ก็รีบเข้าไปในห้อง หยิบยาแก้พิษออกมาจากมิติใต้ฝาครอบกล่องยา

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน