ชายาแพทย์พลิกชะตา นิยาย บท 317

“เยี่ยม เยี่ยมมาก ผู้ว่าการอำเภอหลิวเจ้าไม่เข้มงวดเรื่องการปกครอง ทำให้ต้องสูญเสียไปอีกหนึ่งชีวิต!”

สายตาที่อันตรายนั่นของฟู่หลานเหิง ทำให้ผู้ว่าการอำเภอหลิวตกใจจนรีบคุกเข่าลงไปกับพื้น

“ตะ ใต้เท้า เรื่องพวกนั้นที่หัวหน้าหมู่บ้านเฉินทำ ข้าน้อยไม่รู้เรื่องด้วยเลยสักนิดขอรับ...”

“ไม่รู้เรื่องด้วยเลยสักนิด?”

ฟู่หลานเหิงยิ้มเย็นชาด้วยความโมโห “หมู่บ้านที่เจ้าปกครองเกิดเรื่องราวใหญ่โตขนาดนี้ขึ้น เจ้ากลับพูดว่าไม่รู้เรื่องด้วยเลยสักนิด?”

“คือ...” ผู้ว่าการอำเภอหลิวฝืนยิ้มเจื่อน ๆ ออกมา

ฟู่หลานเหิงนำป้ายประกาศความผิดโยนใส่หัวเขาอย่างอารมณ์เสียทันที “หลิวปี่หวายเจ้าปกครองอย่างไม่เข้มงวด ปล่อยให้ขุนนางใต้บังคับบัญชาทำเรื่องเลวร้ายพวกนี้ขึ้น!”

“ถึงแม้ว่าคนเหล่านั้นจะไม่ได้ตายด้วยน้ำมือเจ้า แต่เจ้ายากที่จะหลีกหนีความผิดเช่นกัน”

“ใต้เท้า ใต้เท้าโปรดไว้ชีวิต ข้าน้อยไม่กล้าอีกแล้ว” ผู้ว่าการอำเภอหลิวตกใจจนรีบกอดขาของฟู่หลานเหิงเอาไว้ เมื่อฟู่หลานเหิงเห็นเขาก็เกิดความโมโหขึ้นมา

แต่เมื่อนึกถึงเรื่องราวมากมายที่จำเป็นต้องให้เขาจัดการ ก็โบกมืออย่างไม่เต็มใจ

“หักเงินเดือนเจ้าเป็นเวลาสามปี ประกอบพิธีศพของนางเถียนให้เรียบร้อย ตรวจสำนวนและตัดสินของโจรพวกนั้นให้กระจ่าง”

“ขอบคุณใต้เท้า ข้าน้อยจะกลับเนื้อกลับตัวเป็นคนดีแน่นอน ทำคุณไถ่โทษ”

ผู้ว่าการอำเภอหลิวเช็ดเหงื่อ ตรวจสำนวนและตัดสิของโจรยี่สิบกว่าคนนั้นอย่างรีบร้อน

ตอนที่เดินผ่านข้างกายของกู้หว่านเยว่กับซูจิ่งสิง ใต้ฝ่าเท้าลื่น

ถ้ารู้ว่าสองท่านนี้สมคบคิดกับท่านราชทูตตั้งแต่แรก ตอนนี้เขาควรจะปกปิดตั้งแต่แรก เฮ้อเสียใจตอนนี้ก็สายไปเสียแล้ว...

“หว่านเยว่ วันนี้ข้าอยู่พอดี มิสู้เปลี่ยนหมู่บ้านให้พวกเจ้า”

หมู่บ้านสือหานนั่นกันดาร ลำบากยากแค้น

ไม่ใช่สถานที่ดีอะไรจริง ๆ

ฟู่หลานเหิงมีความตั้งใจที่จะช่วยพวกเขา เดิมทีคิดว่าสองสามีภรรยาจะตกลงอย่างเต็มใจ แต่กู้หว่านเยว่กับซูจิ่งสิงกลับส่ายหน้าปฏิเสธอย่างพร้อมเพรียงกัน

“เพราะเหตุใด?” ไปหมู่บ้านที่อุดมสมบูรณ์หน่อยไม่สบายกว่านี้หรอกหรือ?

กู้หว่านเยว่กล่าวพร้อมรอยยิ้ม “ข้าอยู่ที่หมู่บ้านสือหานทำโรงเผาอิฐแห่งหนึ่ง ดังนั้นก็คงจะไม่ออกจากที่นั่นไปสักระยะหนึ่ง”

“คิดไม่ถึงเลยว่าเจ้าจะทำกิจการเอง?”

ฟู่หลานเหิงประหลาดใจ

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน