ชายาแพทย์พลิกชะตา นิยาย บท 337
ปรมาจารย์แพทย์ถูมือ
“เจ้ามีต้นเทียนหมาให้ข้ายืมสักหน่อยได้หรือไม่”
กู้หว่านเยว่ไม่ได้โต้แย้งใด ๆ ในห้วงมิติยังมีวัตถุดิบอีกมากมาย นางจึงทำการตรวจสอบว่าต้นเทียนหมาในห้วงมิติหรือไม่
ไม่นาน ความสนใจของนางได้ไปหยุดอยู่ที่ต้นเทียนหมาที่อยู่ในมุมของห้วงมิติ
ดูเหมือนจะเป็นต้นเทียนหมาที่มาจากสถาบันแพทย์หลวง
“ข้าจะให้เสี่ยวอันไปหยิบมาให้จากห้องปรุงยา”
“เจ้า เจ้ามีจริง ๆ หรือ?”
ปรมาจารย์แพทย์แค่ลองหยั่งเชิงถาม คาดไม่ถึงว่าจะได้สิ่งนั้นจริง ๆ เขาจึงตื่นตกใจไม่น้อย
“ไม่เพียงแค่มีเท่านั้น เจ้ายังยกให้ข้าด้วย?”
“อื้อ ก็แค่ต้นเทียนหมา ไม่ได้มีค่าอะไร”
ไม่มีค่า แต่เขามีความแค้น! ปรมาจารย์แพทย์ยังคิดอยู่เลยว่าเด็กคนนี้คงจะไม่ยื่นมือเข้ามาช่วยเป็นแน่
“ข้าบอกแล้ว ว่าแม่นางกู้ให้เจ้า” หวงเหล่าที่กำลังแทะขาจิ้งจอกได้กล่าวออกมาดั่งที่คาดการณ์ไว้แล้ว
ปรมาจารย์แพทย์รู้สึกลำบากใจ
เขาต้องสะดุ้งตื่นเพราะตบตัวเองถึงสองครั้ง
ก่อนหน้านั้นทำไมเขาถึงเชื่อฟังคำกล่าวของมู่หรงอวี้ คิดว่าเด็กคนนี้เป็นคนที่จิตใจโหดเหี้ยม?
เด็กคนนี้เดินทางสายกลางด้วยซ้ำ!
“เด็กดี รอให้ข้าปรุงยาเสร็จ ข้าจะให้เจ้าหนึ่งเม็ด”
ปรมาจารย์แพทย์จ้องมองไปที่ท้องของกู้หว่านเยว่ ยาเม็ดนั้นจะต้องมีประโยชน์ต่อเด็กในท้องแน่นอน
“ได้เจ้าค่ะ”
กู้หว่านเยว่รู้ว่าปรมาจารย์แพทย์คนนี้จะต้องปรุงแต่ของดีออกมาอย่างแน่นอน นางจึงยกมือลูบท้องอย่างวางใจ
เมื่อหันกลับมา ปรมาจารย์แพทย์ได้เลื่อนเนื้อกั้งและเนื้อจิ้งจอกย่างกองโตเท่าภูเขาขนาดเล็กออกมา ซูจิ่งสิงก็ตั้งหน้าตั้งตาแกะกุ้งให้นาง
“แม่นาง รีบกินสิ”
นัยน์ตาของซูจิ่งสิงเปล่งประกายระยับดั่งหยดน้ำ กู้หว่านเยว่ถึงกับหน้าแดง
จากนั้นนางก็รับถ้วย และตั้งใจกินกุ้งในนั้น
เนื้อกุ้งที่บุรุษของนางแกะให้ ช่างอร่อยยิ่งนัก!
อาหารทะเลมื้อใหญ่ อีกทั้งรสชาติก็ยังอร่อยถูกปาก ทุกคนพากันกินจนอิ่มหนำสำราญ
“หากมีเหล้าให้ดื่มชุ่มคอก็คงดี” หวงเหล่าบ่นพึมพำ
VERIFYCAPTCHA_LABELประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ชายาแพทย์พลิกชะตา
ใช้บัตรเติมเงินเอไอเอสไม่ได้เหรอคะ...
เติมเงินด้วยบัตรเติมเงินเอไอเอสไม่ได้เหรอคะ...