ประเด็นหลักเป็นเพราะไม่ชอบถูกใครสัมผัส อาซานจึงผลักนางหยางออกไป
นางหยางล้มลงกับพื้น เจ็บปวดปานจะขาดใจ “พี่ซาน ข้าชื่อเหลียนหรง ท่านจำข้าไม่ได้แล้วหรือ?”
ว่าแล้วนางก็ก้าวไปข้างหน้าพร้อมกับแหวกคอเสื้อออก หยิบป้ายไม้แผ่นหนึ่งออกมาจากซอกคอ
“ป้ายไม้คู่นี้ท่านแกะสลักเองกับมือ ท่านยังจำตัวอักษรบนนั้นได้หรือไม่?
เหลียนหรง คือชื่อของข้า ข้าเป็นเมียท่าน...”
หลังจากอาซานเห็นป้ายไม้ม่านตาก็หดตัวลง เหลือบมองนางหยางอย่างไม่เชื่อสายตา
นางหยางน้ำตาอาบแก้ม จิตใต้สำนึกของอาซานอยากจะเอื้อมมือไปเช็ดน้ำตาให้นาง
แต่ทันทีที่เขาเห็นนิ้วมือที่ขาดหายไปของตัวเอง ก็ถอยกรูดออกไปสองก้าวเหมือนถูกไฟดูด ก่อนจะปิดหน้าจากไปอย่างรวดเร็ว
“พี่ซาน พี่ซาน!”
นางหยางไล่ตามไปอย่างไร้สติ แต่แล้วก็ล้มลงบนชายหาดเพราะรีบร้อนเกินไป
ในเวลานี้กู้หว่านเยว่และซูจิ่งสิงเพิ่งได้สติกลับมา รีบวิ่งเข้าไปช่วยพยุงนางหยางให้ลุกขึ้น
ทั้งคู่ได้ยินสิ่งที่นางหยางพูด
“ท่านแม่ แน่ใจนะว่าท่านไม่ได้จำผิดคน?”
ซูจิ่งสิงไม่อยากจะเชื่อ ก็ซูเหล่าซานตายไปสิบกว่าปีแล้วนี่
แม้ว่าหลายวันก่อนนางหยางจะบอกอยู่เสมอว่าซูเหล่าซานยังมีชีวิตอยู่แน่นอน แต่ไม่ว่าในใจของใครก็ไม่มีความหวังเหลืออยู่
“ข้าจำไม่ผิดแน่ ข้าจะจำสามีของตัวเองผิดได้ยังไง?”
เสียงฝีเท้าของนางหยางเบาลง มองไปยังทิศทางที่ชายคนนั้นหายไป น้ำตาไหลพราก
“ทำไมพ่อของเจ้าถึงไม่รู้จักพวกเรา?”
“ท่านแม่ ท่านอย่าเพิ่งตื่นเต้นไป”
กู้หว่านเยว่ปลอบประโลมให้นางหยางสงบสติอารมณ์ แล้วดึงซูจิ่งสิงไปอีกด้านหนึ่ง
“ท่านพี่ ไม่ว่าคนคนนั้นจะเป็นพ่อตาของข้าหรือไม่ก็ตาม ในเมื่อท่านแม่คิดว่าเขาใช่ เราก็ควรจะทำให้ทุกอย่างชัดเจน ไม่อย่างนั้นท่านแม่ไม่ยอมไปแน่”
ซูจิ่งสิงพยักหน้า
“ป้าสวี่ ท่านรู้ไหมว่าปกติอาซานพักอาศัยอยู่ที่ไหน?

VERIFYCAPTCHA_LABEL
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ชายาแพทย์พลิกชะตา
ใช้บัตรเติมเงินเอไอเอสไม่ได้เหรอคะ...
เติมเงินด้วยบัตรเติมเงินเอไอเอสไม่ได้เหรอคะ...