เข้าสู่ระบบผ่าน

ชายาแพทย์พลิกชะตา นิยาย บท 341

ประเด็นหลักเป็นเพราะไม่ชอบถูกใครสัมผัส อาซานจึงผลักนางหยางออกไป

นางหยางล้มลงกับพื้น เจ็บปวดปานจะขาดใจ “พี่ซาน ข้าชื่อเหลียนหรง ท่านจำข้าไม่ได้แล้วหรือ?”

ว่าแล้วนางก็ก้าวไปข้างหน้าพร้อมกับแหวกคอเสื้อออก หยิบป้ายไม้แผ่นหนึ่งออกมาจากซอกคอ

“ป้ายไม้คู่นี้ท่านแกะสลักเองกับมือ ท่านยังจำตัวอักษรบนนั้นได้หรือไม่?

เหลียนหรง คือชื่อของข้า ข้าเป็นเมียท่าน...”

หลังจากอาซานเห็นป้ายไม้ม่านตาก็หดตัวลง เหลือบมองนางหยางอย่างไม่เชื่อสายตา

นางหยางน้ำตาอาบแก้ม จิตใต้สำนึกของอาซานอยากจะเอื้อมมือไปเช็ดน้ำตาให้นาง

แต่ทันทีที่เขาเห็นนิ้วมือที่ขาดหายไปของตัวเอง ก็ถอยกรูดออกไปสองก้าวเหมือนถูกไฟดูด ก่อนจะปิดหน้าจากไปอย่างรวดเร็ว

“พี่ซาน พี่ซาน!”

นางหยางไล่ตามไปอย่างไร้สติ แต่แล้วก็ล้มลงบนชายหาดเพราะรีบร้อนเกินไป

ในเวลานี้กู้หว่านเยว่และซูจิ่งสิงเพิ่งได้สติกลับมา รีบวิ่งเข้าไปช่วยพยุงนางหยางให้ลุกขึ้น

ทั้งคู่ได้ยินสิ่งที่นางหยางพูด

“ท่านแม่ แน่ใจนะว่าท่านไม่ได้จำผิดคน?”

ซูจิ่งสิงไม่อยากจะเชื่อ ก็ซูเหล่าซานตายไปสิบกว่าปีแล้วนี่

แม้ว่าหลายวันก่อนนางหยางจะบอกอยู่เสมอว่าซูเหล่าซานยังมีชีวิตอยู่แน่นอน แต่ไม่ว่าในใจของใครก็ไม่มีความหวังเหลืออยู่

“ข้าจำไม่ผิดแน่ ข้าจะจำสามีของตัวเองผิดได้ยังไง?”

เสียงฝีเท้าของนางหยางเบาลง มองไปยังทิศทางที่ชายคนนั้นหายไป น้ำตาไหลพราก

“ทำไมพ่อของเจ้าถึงไม่รู้จักพวกเรา?”

“ท่านแม่ ท่านอย่าเพิ่งตื่นเต้นไป”

กู้หว่านเยว่ปลอบประโลมให้นางหยางสงบสติอารมณ์ แล้วดึงซูจิ่งสิงไปอีกด้านหนึ่ง

“ท่านพี่ ไม่ว่าคนคนนั้นจะเป็นพ่อตาของข้าหรือไม่ก็ตาม ในเมื่อท่านแม่คิดว่าเขาใช่ เราก็ควรจะทำให้ทุกอย่างชัดเจน ไม่อย่างนั้นท่านแม่ไม่ยอมไปแน่”

ซูจิ่งสิงพยักหน้า

“ป้าสวี่ ท่านรู้ไหมว่าปกติอาซานพักอาศัยอยู่ที่ไหน?

บทที่ 341 1

Verify captcha to read the content.VERIFYCAPTCHA_LABEL

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ชายาแพทย์พลิกชะตา