ชายาแพทย์พลิกชะตา นิยาย บท 344

สองสาวพี่น้องดวงตาแดงก่ำจากการถูกปฏิเสธ แววตาผิดหวัง

“คุณชายโจว พวกเราไปกันเถอะ” ซูจิ่งสิงรีบร้อนพาซูเหล่าซานกลับ

โจวลิ่วหลางพยักหน้า แล้วรีบขี่รถม้าออกไป

ป้าสวี่เห็นดังนั้นก็ยิ่งกลุ้มใจ คุณชายโจวยังเร่งรถม้าให้พวกเขา นางพลาดชิ้นปลามันไปแล้วจริง ๆ!

“พวกเจ้าสองคนไม่ไขว่คว้าเลย เลี้ยงพวกเจ้าเสียข้าวสุก!”

ป้าสวี่ด่าลูกสาวทั้งสองอย่างไม่สบอารมณ์ จนซิ่งเอ๋อร์ตาแดง

“ฮูหยินนั่นก็ไม่ได้หน้าตาสะสวยสักเท่าใด แค่แต่งตัวดี เสื้อผ้าของนางถ้าพวกข้าเอามาใส่ ยังดูดีกว่านางเสียอีก”

“เจ้าแน่ใจนะ?”

อวี๋เอ๋อร์นึกถึงใบหน้าที่สดใสขาวบริสุทธิ์ของกู้หว่านเยว่ ก่อนจะมองไปที่ใบหน้าที่ถูกลมทะเลพัดจนแห้งเหี่ยวหยาบกร้านของซิ่งเอ๋อร์ พูดอะไรที่ขัดกับความรู้สึกไม่ได้

นางหยางกอดซูจิ้งไว้ แล้วถามกู้หว่านเยว่อย่างไม่สบายใจ

“หว่านเยว่ อย่างน้อยพวกเขาก็เป็นผู้มีบุญคุณช่วยชีวิตพ่อของเจ้าไว้ ให้เงินก้อนเดียวพอหรือ?”

กู้หว่านเยว่ชี้ไปที่เสื้อผ้าเนื้อหยาบขาดวิ่นบนตัวซูจิ้ง

“ท่านแม่ เห็นได้ชัดว่าท่านพ่อไม่ได้รับการปฏิบัติที่ดี เขาให้ครอบครัวของป้าสวี่ไปเก็บเปลือกหอยที่ชายหาดโดยไม่คิดเงิน สกุลสวี่แค่จัดหาอาหารให้เขาสามมื้อต่อวัน คนงานปกติยังได้รับค่าจ้างอีก”

นางหยางจับจ้องร่างกายของซูจิ้งที่เต็มไปด้วยรอยบาดแผล น้ำตาไหลพราก “ท่านพี่ ท่านต้องทนลำบากมา...”

กู้หว่านเยว่กุมหน้าผาก เมื่อก่อนทำไมถึงไม่รู้ว่ามารดาเกิดมาจากน้ำ ร้องไห้มาตลอดทางแล้ว

เพื่อป้องกันไม่ให้ซูจิ้งตื่นขึ้นมาแล้วคลุ้มคลั่งอีก กู้หว่านเยว่จึงใช้เข็มเงินผนึกจุดฝังเข็มของเขาไว้ แล้วกำชับให้โจวลิ่วหลางเร่งการเดินทาง

รถม้ากลับมาถึงหมู่บ้านสือหาน ซูจิ่นเอ๋อร์และซูจื่อชิงมองดูนางหยางแบกชายคนหนึ่งลงจากรถม้า ยังตั้งสติไม่ทัน

จนกระทั่งได้ยินว่านั่นคือซูจิ้ง จึงอดยินดีปรีดาไม่ได้

“ท่านพ่อยังมีชีวิตอยู่หรือ? เขายังไม่ตาย?!”

“เอาล่ะ อย่าเพิ่งรีบดีใจไปก่อน ท่านพ่อมีบาดแผลตามร่างกาย พวกเจ้าทั้งสองรีบไปที่สกุลเซิ่ง หยิบยืมเสื้อผ้าผู้ชายมาหนึ่งชุด จากนั้นไปต้มน้ำร้อน ไปเอายาสำหรับบาดแผลจากของมีคมที่ร้านยา”

รูปร่างของนายท่านเซิ่งไม่ต่างจากซูจิ้งมากนัก กู้หว่านเยว่สั่งการอย่างเป็นขั้นเป็นตอนให้คนหามซูเหล่าซานเข้าไปในห้องของนางหยาง

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน