ชายาแพทย์พลิกชะตา นิยาย บท 356

กู้หว่านเยว่กลับหยิบตั๋วเงินออกมาหนึ่งใบ “พวกเจ้าใช้เงินนี้ก่อน หากไม่พอก็มาขอรับจากข้าได้อีก”

“นี่?” สองสามคนมองตั๋วเงินหนึ่งร้อยตำลึง เบิกตากว้างเหม่อลอย ฮูหยินร่ำรวยเหลือหลาย!

“นี่เกรงใจแล้ว ฮูหยิน พวกเราไม่สามารถรับเงินนี้ได้”

“ใช่แล้ว ท่านใช้ชีวิตในหมู่บ้านสือหานอย่างอย่างลำบาก จะต้องมีเรื่องให้ใช้เงินมากมาย พวกเราไม่สามารถรับเงิน...”

เจียงเฟิ่งทางหนึ่งพูด ทางหนึ่งอ้ากระเป๋า

การกระทำนี้ทำเสียจนกู้หว่านเยว่หลุดหัวเราะออกมา ยัดตั๋วเงินเข้ากระเป๋าของเขาแล้ว เอ่ยปากยิ้มๆ

“เก็บไว้เถอะ พวกเจ้าอย่าดีใจเร็วเกินไปนัก เงินนี้มิได้ให้ไปโดยเสียเปล่า เห็นของในเรือนแล้วหรือไม่ ช่วยข้าดูแลสิ่งเหล่านี้ๆดี ภายภาคหน้ายังต้องให้พวกเจ้าช่วยขนของแทนข้า”

พวกเขาสบตากันแวบหนึ่ง

หงเจาชะงักงันขณะเอ่ย “ฮูหยิน มิสู้ตบหน้าข้าสองทีเถอะ เงินนี้ได้มาง่ายดายเกินไปแล้ว ข้าเกรงใจ”

“ใช่แล้วๆ มิสู้ท่านตีพวกเราสองคนเลยก็ย่อมได้ ละอายใจต่อเงินนี้ยิ่งนัก!”

กู้หว่านเยว่ ‘ซูจิ่งสิงคนสำรวมตนคนนั้น เหตุใดมีผู้อยู่ใต้อาณัติไม่สำรวมตนเพียงนี้’

“นายท่าน ฮูหยิน พวกท่านวางใจเถอะ พวกเราจะเฝ้าของเหล่านี้ดีๆ”

เห็นว่าซูจิ่งสิงยังมีเรื่องต้องพูดกับพวกเขา กู้หว่านเยว่จูงซูจิ่นเอ๋อร์กลับเข้ารถม้าก่อน

ผ่านไปครู่หนึ่ง ซูจิ่งสิงกลับมาแล้วก็ขึ้นม้า ทั้งหมดกลับไปยังหมู่บ้านสือหาน

เพียงผ่านเข้าประตู ซูจิ้งและนางหยางรวมถึงคนอื่นก็ออกมาต้อนรับอย่างดีใจ

เป็นไปตามคาด เมื่อคืนซูจิ้งก็มิได้เสียสติดังเดิม นับว่าพิษหมาป่านี้ถูกถอนออกแล้ว