ชายาแพทย์พลิกชะตา นิยาย บท 365

กู้หว่านเยว่เตือนด้วยน้ำใจว่า “แม่ทัพหลี่ ท่านเองก็บาดเจ็บ ต้องระวังสุขภาพด้วยนะเจ้าคะ”

แม่ทัพหลี่มองดูขาที่หักของตนอย่างไม่แยแส โบกมือว่า “ขอบคุณแม่นางน้อยกู้ที่ที่ห่วงใย แต่บาดแผลเล็กน้อยเช่นนี้ไม่นับเป็นอะไร ขอแค่ท่านอ๋องฟื้นตัว ข้าก็ตายตาหลับแล้ว!”

“แม่ทัพหลี่ ข้าพูดจากใจจริง ถ้าท่านไม่พักขาให้ดี ขาของท่านจะขาดเอาได้จริงๆ”

กู้หว่านเยว่พูดด้วยใบหน้าจริงจัง เพราะนางเกลียดคนไข้ที่ไม่ฟังคำแนะนำของหมอ

“เมื่อครู่ข้าลองมองดู ขาของท่านตอนนี้ยังสามารถเชื่อมต่อกันได้ แต่ถ้าปล่อยไว้นาน อาจจะไม่สามารถเชื่อมกลับมาได้อีก”

แม่ทัพหลี่กังวลเรื่องหนานหยางอ๋องอยู่เต็มอีก เมื่อได้ยินกู้หว่านเยว่ดุก็เริ่มรู้สึกตัว

“ขาของข้ายังรักษาได้หรือ?”

แม่ทัพหลี่ย่อมไม่อยากกลายเป็นคนพิการ โดยเฉพาะเมื่อที่ตนมีฐานะเป็นแม่ทัพเช่นนี้

“แน่นอนเจ้าค่ะ หากท่านใส่ใจมันมากกว่านี้”

กู่หว่านเยว่จึงให้แม่ทัพหลี่หาที่นั่ง ไม่เดินไปมาอีก

นางหยิบไม้สองสามอันมาดามขาเขาให้แน่น ก่อนจะเอายาบรรเทาอาการปวดและต้านการอักเสบออกมาให้เขา

“ท่านกินด้วยกันกับท่านอ๋องผู้เฒ่า วิธีการใช้ยาข้าเขียนใส่ไว้ในห่อยาแล้ว”

แม่ทัพหลี่รับไปดู ไม่เข้าใจสิ่งใดก็ถามกู้หว่านเยว่ทันที จากนั้นเขาจึงยกมือประสาน ขอบคุณว่า

“แม่นางน้อยกู้ ขอบคุณท่านที่ช่วยชีวิตพวกข้าไว้ รอให้ท่านอ๋องผู้เฒ่าฟื้นตัวแล้ว จะต้องไปขอบคุณท่านอย่างดี!”

กู้หว่านเยว่โบกมือ “แม่ทัพหลี่ ท่านดูแลสุขภาพให้ดีเถอะ”

กู้หว่านเยว่ดูเวลา คาดว่าหนานหยางอ๋องจะฟื้นในอีกสองชั่วโมง นางจึงตัดสินใจกลับไปที่หมู่บ้าน เพื่อไม่ให้ซูจื่อชิงกับคนอื่นๆ เป็นห่วง

“หากท่านอ๋องฟื้นแล้ว ข้าค่อยมาเยี่ยมอีกครั้ง”