ชายาแพทย์พลิกชะตา นิยาย บท 371

บางครั้งก็เห็นคราบเลือดแห้งกรังตามข้างถนน ในตรอกยังมีเสียงผู้หญิงกรีดร้องขอความเมตตา

“เมืองลั่วอันเคยเป็นเมืองที่รุ่งเรืองที่สุดในบรรดาเมืองต่าง ๆ ของแคว้นต้าฉี แต่ตอนนี้กลับกลายเป็นนรกบนดิน”

“เห็นได้ชัดว่าภายในเวลาไม่กี่วัน เกาซิ่นได้ปล่อยให้ลูกน้องของเขาก่อเรื่องชั่วร้ายภายในเมืองมากมายเพียงใด

ซูจิ่งสิงมองด้วยสายตาเย็นชา กู้หว่านเยว่ยิ่งโกรธจนแทบกัดฟันกรอด อยากจะสั่งสอนคนชั่วพวกนั้นเดี๋ยวนี้เลย

เวลานี้ จู่ๆ ก็มีกลุ่มคนควบม้าพุ่งตรงมาจากข้างหน้า

“หลีกไป พวกเจ้าทั้งหมดหลีกไปให้พ้น!”

ซูจิ่งสิงรีบดึงกู้หว่านเยว่หลบไปด้านข้าง จากนั้นทั้งสองคนก็เงยหน้าขึ้นมอง

เห็นเพียงทหารกลุ่มหนึ่งถือแส้ยาวอยู่ในมือ เฆี่ยนตีผู้คนตามท้องถนน ไม่รู้ว่าเป็นเพราะรูปโฉมของกู้หว่านเยว่ดึงดูดคนพวกนั้นหรือไม่ ชายที่เป็นผู้นำรีบขี่ม้าเข้ามา แล้วยิ้มอย่างยั่วยวนให้กับกู้หว่านเยว่

“แม่นางน้อยช่างงดงามเหลือเกิน ไปเล่นสนุกกับพวกพี่ ๆ ในตรอกกันเถอะ”

“ไสหัวไป!”

น้ำเสียงลามกนั่นทำให้กู้หว่านเยว่รู้สึกขยะแขยง คนพวกนี้คงเป็นพวกที่ก่อเรื่องชั่วร้ายในเมืองลั่วอันสินะ?

“เจ้ากล้าด่าข้า?” สีหน้าของชายคนนั้นเปลี่ยนไป “เจ้ารู้หรือไม่ว่าข้าเป็นใคร ข้าเป็นหลานชายแท้ ๆ ของใต้เท้าเกาเชียวนะ

ข้าหมายตาเจ้า ก็ถือเป็นวาสนาของเจ้า!”

“ใต้เท้าเกา? หรือว่าจะเป็นเกาซิ่น?”

ดวงตาของกู้หว่านเยว่สั่นไหว เกาทงเห็นดังนั้นก็คิดว่านางกลัว จึงหัวเราะเสียงดังทันที

“ที่แท้เจ้าก็เคยได้ยินชื่อเสียงของท่านอาข้า เป็นอย่างไรเล่า ตอนนี้จะเสียใจก็ยังทัน แค่เจ้าปรนนิบัติข้าให้สบาย ข้าก็จะไว้ชีวิตเจ้า”

“ปรนนิบัติกับผีสิ!”

ทางดี ๆ มีให้เลือกกลับไม่เลือก ดันเลือกรนหาที่ตายเสียอย่างนั้น

กู้หว่านเยว่กำลังคิดจะสั่งสอนเกาซิ่นอยู่พอดี เวลานี้หลานชายของเขาก็มายืนอยู่ตรงหน้า แล้วจะปล่อยไปได้อย่างไร?

“แส้ในมือเจ้าน่ะมันของเด็กเล่น ให้เจ้าดูแส้ของข้าดีกว่า!”

ทันใดนั้นก็คว้าแส้หนามเส้นหนึ่งออกมาจากมิติ แล้วหวดแส้ลงบนร่างกายของเกาทงอย่างแรง