ชายาแพทย์พลิกชะตา นิยาย บท 370

ไร้ซึ่งเรื่องต้องกังวลใจ กู้หว่านเยว่ตัดสินใจออกเดินทางไปที่เมืองลั่วอันในคืนนี้ทันที ค้นหาคำตอบที่ต้องการ

“ท่านอ๋องผู้เฒ่า สองวันนี้ท่านก็พักผ่อนเยอะๆ นะเจ้าคะ จำไว้ว่าอย่าดีใจหรือเสียใจจนเกินไป และอย่าลุกขึ้นนั่งหรือขยับกายมานัก จะสะเทือนถึงบาดแผล รอฟังข่าวดีจากพวกเราก็พอเจ้าค่ะ”

เมื่อมองดูใบหน้าที่มั่นใจของกู้หว่านเยว่ หนานหยางอ๋องที่ตอนแรกไม่ค่อยจะมั่นใจนัก ยามนี้อดรู้สึกไม่ได้ว่ามีความหวังเพิ่มขึ้นมาบ้างแล้ว

“ข้าจะอยู่ดูแลท่านพ่อ”

เมี่ยชิงหว่านเหลือบมองซูจื่อชิง แสดงออกว่าไม่คิดจะตามพวกเขากลับไปที่หมู่บ้านอีก

“ได้” สองพ่อลูกเพิ่งได้พบหน้ากัน หนานหยางอ๋องเองก็มีสภาพเป็นเช่นนี้แล้ว เมี่ยชิงหว่านควรอยู่ที่นี่ดูแลเขาจริงๆ

ซูจื่อชิงไม่ได้คิดถึงเรื่องนี้เลย “ข้าจะอยู่ที่นี่ ดูแลท่านอ๋องผู้เฒ่าเป็นเพื่อนเจ้า”

หนานหยางอ๋องเหลือบมองชายหนุ่มแล้วพูดว่า “เจ้าหนุ่ม อยากเป็นลูกเขยข้าหรือ?”

“ไม่ใช่นะขอรับ!”

ซูจื่อชิงตอบโต้ทันที ใบหน้าแดงก่ำโดยพลัน พึมพำตามท้ายอีกสองสามคำ

“นางแค่เป็นคนี่ช่วยชีวิตข้าเอาไว้ ข้าเพียงอยากตอบแทนนางเท่านั้น”

ไม่กล้ามองดูการแสดงออกของเมี่ยชิงหว่าน เขาเดินออกไปด้วยใจที่ว่างเปล่า

หนานหยางอ๋องหัวเราะ “เจ้าเด็กคนนี้ไม่มีอนาคต ชิงเอ๋อร์ รอพ่อหายดีแล้ว จะหาคนที่ดีกว่านี้ให้เจ้า”

“ท่านพ่อ ลูกในตอนนี้ ไม่อยากคิดถึงเรื่องนั้นสักเท่าไหร่เจ้าค่ะ” เมี่ยชิงหว่านเหลือบมองซูจื่อชิงจากหางตา

ส่วนซูจื่อชิง เมื่อได้ยินคำพูดทิ้งท้ายของหนานหยางอ๋อง เขาเกือบจะกระโดดเอาหัวโหม่งหินฆ่าตัวตาย

เขาเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าตนเองเป็นอะไรไป เมื่อเห็นว่าเมี่ยชิงหว่านมองมา คำพูดจริงใจทุกคนก็กลืนลงท้องไปเสียสิ้น

“น่าขายหน้า” ซูจิ่งสิงเดินผ่านซูจื่อชิง เอ่ยปากเยาะเย้ยเขาอย่างไร้ความปรานีทันที

ทั้งสองกลับไปที่หมู่บ้านอย่างรวดเร็ว ปลอมตัวใหม่อีกครั้ง แล้วรีบออกจากหมู่บ้านไปทางเมืองลั่วอัน

หวังปี้อยากตามพวกเขาไปด้วย แต่กู้หว่านเยว่ปฏิเสธอย่างเด็ดขาด

“ท่านตามมามีแต่จะเป็นภาระ ไม่เช่นนั้นเจ้าไปรอรับคนอยู่ที่หน้าประตูเมืองก็ได้”