ชายาแพทย์พลิกชะตา นิยาย บท 386

“ท่านอ๋อง ครอบครัวของเราเล่า?”

ฮูหยินกลุ่มหนึ่งอุ้มลูกน้อยเดินรุดหน้าเข้ามา และกล่าวถามด้วยน้ำเสียงสะอื้น แม้ว่าความจริงแล้วจะพอคาดเดาอะไรได้บ้างแล้วก็ตาม

หยางหนานอ๋องทอดถอนใจ “ข้าปกป้องพวกเขาได้ไม่ดี”

“ท่านพี่ ทำไมท่านถึงทิ้งข้า? ในท้องของข้ายังมีเลือดเนื้อเชื้อไขของท่านอยู่นะ....”

“ท่านพ่อ ต่อไปข้ากับท่านแม่จะทำอย่างไร?”

เสียงร้องไห้ด้วยความเจ็บปวดดังระงมออกมาจากกลุ่มฮูหยิน หนานหยางอ๋องได้ยินแล้วก็พลันตาแดงก่ำ

“ขอโทษ ข้าต้องขอโทษพวกเจ้าจริง ๆ”

“ท่านอ๋อง ท่านอย่างกล่าวเช่นนี้ เรื่องนี้ไม่ใช่ความผิดของท่าน”

ทุกคนไม่ได้จมปลักอยู่ในความโศกเศร้านัก หนานหยางอ๋องดูแลผู้ใต้บังคับบัญชาเสมือนพวกเขาเป็นพระโอรสของตนเสมอ ทั้งยังส่งคนไปช่วยพวกเขาออกมาจากค่าย หากจะโทษก็คงต้องโทษฮ่องเต้น้อยผู้นั้น!

ฮ่องเต้น้อยผู้นั้นมีจิตใจโหดเหี้ยมอำมหิต

“ท่านอ๋องท่านต้องแก้แค้นให้ท่านพี่ของข้า”

“ใช่ สังหารฮ่องเต้น้อย สังหารฮ่องเต้น้อย!”

ทุกคนตะโกนด้วยความฮึกเหิม ความเกลียดชังที่มีต่อฮ่องเต้น้อยพุ่งทะยานสู่จุดสูงสุด

ครั้นนึกถึงพวกเขา ทุกคนล้วนแต่เป็นครอบครัวของผู้ที่เสียสละปกป้องประเทศชาติ บุรุษต้องออกรบและเสียสละชีวิตเพื่อปกป้องประเทศชาติ แต่กลับต้องมาอยู่ในสภาพเช่นนี้ ใครบ้างจะไม่เกลียดชัง?

“ข้าจะแก้แค้นให้พวกเจ้า”

หนานหยางอ๋องหลับตาสนิท เพื่อหยุดความเกลียดชังที่สะท้อนออกมาทางแววตา

หากฮ่องเต้ปฏิบัติกับเขาอย่างบริสุทธิ์ เขาคงไม่คิดกบฏ

แต่ฮ่องเต้แตะต้องน้องชายที่คลานตามกันมาของเขา ทั้งยังสั่งการให้ผู้ใต้บังคับบัญชาสังหารชาวบ้านในเมืองลั่วหยาง เขาจะทนได้อย่างไร?

กู้หว่านเยว่รู้ดีว่าไม่ควรเข้าไปยุ่ง รอให้พวกเขาสงบลงก่อน แล้วค่อยลุกขึ้นเดินไปเผชิญหน้าหนานหยางอ๋อง

“ท่านอ๋องเรารีบออกเดินทางกันเถอะ”

ทหารที่ไล่ตามอาจจะไล่ตามมาทันเมื่อไหร่ก็ได้ ที่นี่จึงไม่ใช่สถานที่ที่จะพักได้ยาว ๆ