ชายาแพทย์พลิกชะตา นิยาย บท 394

“ไปตายซะ!”

หลู่ซื่อทนไม่ไหวอีกแล้ว จึงถีบโดรนลงไปในน้ำ

ขณะเดียวกันกู้หว่านเยว่ที่อยู่ทางด้านนี้ก็อดหัวเราะลั่นออกมาไม่ได้

ไม่ว่านักเดินทางข้ามเวลาที่อยู่เบื้องหลังมู่หรงอวี้จะเป็นใคร เรื่องสติปัญญาก็ยังต้องพัฒนาอีกมาก

หลังจากแกล้งหลู่ซื่อแล้ว กู้หว่านเยว่ก็เรียกฉู่เฟิงเข้ามา ขอให้เขาพาพวกหลู่ซื่อและโดรนลำนั้นออกจากหมู่บ้านสือหานด้วยกัน

วันรุ่งขึ้น กู้หว่านเยว่ล้างหน้าบ้วนปากเสร็จเรียบร้อยแต่เช้า จึงลากซูจิ่งสิงไปดูเรือนใหม่

“สวัสดีนายหญิงกู้”

“อรุณสวัสดิ์นายหญิง”

ระหว่างทางได้พบกับชาวบ้านจากหมู่บ้านสือหาน เมื่อก่อนพวกเขาเคยหลบเลี่ยงคนต่างถิ่น แต่ตอนนี้ต่อให้ต้องมาไกลก็อดเข้ามาพูดคุยกับกู้หว่านเยว่ไม่ได้

“ไปเตาเผาหรือ?” กู้หว่านเยว่ทักทายพวกเขาด้วยรอยยิ้ม

“ขอรับ โชคดีที่มีนายหญิงพวกเราถึงมีงานทำ แล้วยังได้เงินอีกด้วย”

สองตาของชาวบ้านเป็นประกาย สายตานั้นไม่ได้มองกู้หว่านเยว่เลย แต่เป็นสายตาที่มองเทพเจ้าไฉ่ซิงเอี๊ยอย่างชัดเจน

ซูจิ่งสิงเห็นเมียของตัวเองได้รับการเลื่อมใสศรัทธา ความภาคภูมิใจก็ผุดขึ้นมาในใจ

เมียของเขาสุดยอดไปเลยจริง ๆ!

เมื่อมาถึงเรือนหลังใหม่ นายท่านหลี่กำลังตรวจสอบคานอยู่ พอเห็นกู้หว่านเยว่ก็พูดด้วยความตื่นเต้นดีใจ

“นี่คือเรือนอิฐมุงกระเบื้องหลังแรกในหมู่บ้านของเรา แม่นางกู้ เจ้านี่สุดยอดไปเลย”

เดิมทียังคิดว่าเมื่อมาถึงเจดีย์หนิงกู่แล้ว จะต้องใช้ชีวิตนักโทษเนรเทศที่เหมือนตายทั้งเป็น

ใครจะคิดว่าหลังจากได้ติดตามกู้หว่านเยว่แล้ว บางวันจะได้ชีวิตอย่างอิ่มหนำสำราญ

กู้หว่านเยว่พอใจกับเรือนอิฐมุงกระเบื้องหลังนี้มาก มันเป็นแบบที่นางใฝ่ฝัน เรือนหลังที่สองไม่ใหญ่ไม่เล็ก อบอุ่นมาก

ชานเรือนสามารถปลูกผักได้ แล้วยังเลี้ยงลูกเจี๊ยบลูกเป็ดได้อีกด้วย

“เรือนอิฐมุงกระเบื้องของพวกท่านอยู่ที่ไหน?” กู้หว่านเยว่เคยบอกไว้ ว่าจะช่วยกันสร้างเรือนอิฐมุงกระเบื้องให้ทุกคน