ชายาแพทย์พลิกชะตา นิยาย บท 393

นางหยางเหงื่อแตกพลั่ก แต่กู้หว่านเยว่กลับไม่เป็นอะไร นางรู้จักร่างกายของตัวเองดี จึงจะไม่โอ้อวดเด็ดขาด ยิ่งไปกว่านั้น ระบบดูเหมือนจะสนใจทารกในท้องของนางมาก พยายามคิดหาวิธีถนอมความอบอุ่นให้นางอยู่ตลอดเวลา

“ท่านแม่ ท่านไม่จำเป็นต้องกังวลเรื่องของพวกข้า รีบกินข้าวเถอะ”

หลายคนกำลังกินข้าวด้วยกันอย่างมีความสุขอีกครั้ง หลังจากกินข้าวเสร็จ นางหยางก็ต้มน้ำอาบให้ทั้งสองและปูที่นอนให้เรียบร้อย

หลังจากเก็บข้าวของเสร็จ ซูจื่อชิงก็กลับมาแล้วเช่นกัน

“จัดการเรื่องที่พักเสร็จแล้วหรือ?” กู้หว่านเยว่เอ่ยถาม คนที่หนานหยางอ๋องพามามีจำนวนไม่น้อย นางไม่รู้ว่ากระท่อมจะพออยู่หรือไม่

ซูจื่อชิงเช็ดเหงื่อ “จัดการที่พักเสร็จแล้ว แต่ทุกคนยังไม่คุ้นชิน ร้องหนาวกันอยู่ตลอด”

ก็ไม่เห็นแปลก พวกเขาเป็นคนจากทางใต้ จู่ ๆ ก็วิ่งมาที่เจดีย์หนิงกู่ ตัวเรือนยังเรียบง่าย ไม่มีเสื้อผ้ากันหนาว ไม่หนาวก็แปลกแล้ว

แต่พวกเขาก็ต้องผ่านไปได้ด้วยตัวเองเท่านั้น กู้หว่านเยว่พาพวกเขามาถึงเจดีย์หนิงกู่ นับว่าเป็นความเมตตาที่สุดแล้ว เป็นไปไม่ได้เลยที่จะช่วยเหลือทุกอย่าง

หลังจากพูดคุยกับซูจื่อชิงไม่กี่คำ กู้หว่านเยว่ก็ไล่เขาออกไป ตั้งใจว่าจะพักผ่อนให้เต็มที่ในมิติ

“นายหญิง ไม่ได้การแล้ว ข้าน้อยสังเกตเห็นลู่ซื่อทำลับ ๆ ล่อ ๆ อยู่ข้างนอก”

ในขณะนี้ ฉู่เฟิงเดินเข้ามาจากข้างนอกด้วยความตื่นเต้นกังวล

กู้หว่านเยว่กำลังมองออกไปนอกหน้าต่างพอดี พลางเหลือบเห็นโดรนลำหนึ่งบินวนไปมาอยู่รอบ ๆ หลังคาเรือนของพวกเขา จึงรีบเรียกซูจิ่งสิงเข้ามา

“ท่านพี่ ยิงของสิ่งนั้นลงมาให้ข้าที”

ซูจิ่งสิงคว้าหน้าไม้ออกไป เล็งไปที่โดรน โดรนถูกควบคุมโดยคนที่อยู่เบื้องหลังเหวี่ยงซ้ายเหวี่ยงขวาเหมือนกับพยายามหลบหลีก ทว่ามันไม่ใช่คู่ต่อสู้ของซูจิ่งสิง ถูกซูจิ่งสิงยิงตกวูบลงมาจากท้องฟ้า ร่วงลงกระแทกพื้นเสียหาย