“ขุนนางชั่ว!”
กู้หว่านเยว่สบถด่าหนึ่งประโยค เป่าผงสีชมพูทำให้แม่ครัวเหล่านั้นหมดสติ ต่อมาโบกมือเก็บอาหารเหล่านั้นไป
ขณะเดียวกันระดับความโกรธของกู้หว่านเยว่ที่มีต่อผู้ว่าการอำเภอหลินเพิ่มขึ้นถึงหนึ่งร้อยแล้ว
“พวกเราไปพบผู้ว่าการอำเภอหลินคนนั้น ดูว่าขุนนางทุจริตรังแกราษฎร์ผู้บริสุทธิ์มีหน้าตาเช่นไร”
“ไป”
ซูจิ่งสิงเห็นภรรยามีโทสะเพียงนี้ ลอบคาดโทษตายให้ผู้ว่าการอำเภอหลินแล้ว
ทั้งสองมาถึงเรือนผู้ว่าการอำเภอหลินอย่างว่องไว
ปรากฏว่าเสียงหนึ่งชายหนึ่งหญิงดังออกจากภายใน
“เกิ่งกวงคนนั้นฆ่าตัวตายแล้ว เจ้าไม่ปวดใจหรือ?”
“ข้าปวดใจอะไร? ร่างกายและหัวใจข้าล้วนมอบให้ท่านตั้งแต่แรกแล้ว ปวดก็ปวดที่ท่านผู้นี้”
กู้หว่านเยว่และซูจิ่งสิงสบตากันแวบหนึ่ง ทั้งสองคนเจาะรูหน้าต่างกระดาษลอบฟังเสียงนินทาที่มุมกำแพงด้วยกัน
“ปากเจ้านี้หวานล้ำโดยแท้ เสี่ยวฉือ รีบใช้ปากหวานๆ ของเจ้าจูบข้าเถอะ”
เสี่ยวฉือ?
หลินเสี่ยวฉือ?!
กู้หว่านเยว่ตกตะลึงพรึงเพริด นี่ไม่ทันระวังก็เจอเรื่องชวนตกตะลึงมากเพียงนี้ไปเสียได้ หลินเสี่ยวฉือถึงขั้นยังไม่ตาย ยังสมรู้ร่วมคิดกับผู้ว่าการอำเภอหลินอีกด้วย!
“แม่นางคนนั้นที่เกิ่งกวงพูดถึงชื่อหลินเสี่ยวฉือกระมัง?”
“เป็นนางนั่นล่ะ”
กู้หว่านเยว่พูดไม่ออกในทันใด มองบรรยากาศภายในห้อง ตัดสินใจให้เกิ่งกวงรับรู้อะไรเรียกว่าฌาปนสถาน
“ท่านรอข้าที่นี่ก่อน”
ขณะพูด กู้หว่านเยว่เคลื่อนย้ายในพริบตาเข้าจวนเกิ่ง หลี่เฉินอันกำลังจับจ้องเกิ่งกวง ป้องกันมิให้อีกฝ่ายคิดไม่ตกกรีดข้อมือตนเองอีก
“ท่านอาจารย์หญิง เหตุใดท่านมาอีกแล้วเล่า?”
หลี่เฉินอันประหลาดใจ
กู้หว่านเยว่ใช้มือฟาดเกิ่งกวงจนหมดสติ จากนั้นแบกอีกฝ่ายอย่างสุขุม
“ข้าพาลุงเจ้าไปก่อน ไม่ต้องตกใจ”
แม้หลี่เฉินอันแปลกใจว่ากู้หว่านเยว่จะพาเกิ่งกวงไปที่ใด แต่เห็นกู้หว่านเยว่ไม่พูด นี่จึงมิได้เป็นฝ่ายเอ่ยถาม

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ชายาแพทย์พลิกชะตา
ใช้บัตรเติมเงินเอไอเอสไม่ได้เหรอคะ...
เติมเงินด้วยบัตรเติมเงินเอไอเอสไม่ได้เหรอคะ...