ชายาแพทย์พลิกชะตา นิยาย บท 413

หลังจากลงมาจากหอคอยเมือง กู้หว่านเยว่ก็ขึ้นรถม้ากลับจวนผู้พิพากษา

ในเวลานี้ ฟู่หลานเหิงกำลังอ่านบันทึกความของเมืองตะวันไม่ตกดินตลอดหลายปีที่ผ่านมา

เขาเป็นคนจริงจัง ในเมื่อตกลงมาเป็นผู้พิพากษาเมืองตะวันไม่ตกดินให้กู้หว่านเยว่แล้ว เขาย่อมต้องทำหน้าที่นี้ให้เต็มที่

กู้หว่านเยว่ได้ยินว่าฟู่หลานเหิงกำลังยุ่ง ดังนั้นจึงไม่เข้าไปรบกวน จึงกลับไปที่ห้องของตนเองและเริ่มเขียนแผนกลยุทธ์ทันที

ซูจิ่งสิงนั่งอยู่ข้างๆ ฝนหมึกให้นางใช้

หากกู้หว่านเยว่ไม่แน่ใจเกี่ยวกับสิ่งใด นางก็จะถามซูจิ่งสิง ทั้งสองคนจะปรึกษาเรื่องนั้นด้วยกัน

เนื่องจากเป็นเวลากลางวัน พวกเขาทั้งสองจึงไม่ได้ปิดประตู บทสนทนาทั้งหมดตกอยู่ในสายตาของทุกคน

“กบฐฟ้าแล้วจริงๆ คุณชายซูไปนั่งฝนหมึกให้ภรรยาเช่นนั้นได้อย่างไร?”

กงชางเหอดูตกตะลึง ในใจของเขา ภาพลักษณ์ของซูจิ่งสิงนั้นสูงเหลือคณานับ

หลู่จิงกลอกตามาที่เขา

“เพราะฮูหยินของพวกเรามีความสามารถ เจ้ามีปัญหาอะไร?”

“อีกอย่าง คุณชายของพวกเราก็เต็มใจด้วย”

เจียงเฟิ่งก็ทำตามเช่นกัน ทั้งคู่ชื่นชมคนที่มีความสามารถ

และความสามารถของกู้หว่านเยว่ ก็ทำให้พวกเขาประทับใจไม่รู้ลืม

กงชางเหอเกาหัวแล้วพูดว่า “ข้าไม่ได้หมายความเช่นนั้น ในเมื่อตอนนี้พวกเขากำลังยุ่ง เช่นนั้นข้าค่อยกลับมารายงานทีหลังแล้วกัน”

ยามนี้ กู้หว่านเยว่เขียนแผนกลยุทธ์เสร็จแล้ว เป็นเวลาเกือบค่ำพอดี

แม้ว่าจะถึงเวลาอาหารเย็น แต่กู้หว่านเยว่มีนิสัยลงมือฉับไว ไม่อาจล่าช้า นางจึงไปวางแผนกับฟู่หลานเหิงก่อน

ในเวลานี้ ฟู่หลานเหิงอ่านบันทึกความมาทั้งวัน เมื่อยล้าอยู่บ้าง

เมื่อรู้ว่ากู้หว่านเยว่และซูจิ่งสิงยังไม่ได้กินข้าว พวกเขาก็พลางทานอาหารพลางอ่านแผนกลยุทธ์

“หว่านเยว่ แผนการนี้ ท่านเป็นคนเขียนขึ้นมาหรือ?” หลังจากอ่านแผนกลยุทธ์แล้ว ฟู่หลานเหิงก็ต้องยอมรับว่า มันเขียนได้ดีมาก

ทว่า เขายังคงรู้สึกว่านางไร้เดียงสาเกินไป