ชายาแพทย์พลิกชะตา นิยาย บท 420

ทั้งสองคนตอบสนองอย่างรวดเร็ว หมายความว่ามู่หรงอวี้รู้แล้วว่าลั่วยางยังมีชีวิตอยู่ จึงส่งนักฆ่ามาฆ่าลั่วยาง

ทั้ง ๆ ที่ตอนนี้ยังไม่รู้ว่าหลู่ซื่ออยู่ที่ไหน เมื่อเห็นนักฆ่าเหล่านั้นกำลังจะทำร้ายลั่วยาง กู้หว่านเยว่ก็รีบกระโดดลงมาจากหลังคา หยิบธนูขึ้นมาง้างและยิงปลิดชีพนักฆ่าหนึ่งในนั้นทันที

สองคนที่เหลือรีบหันกลับมา เมื่อพวกเขาเห็นว่าผู้มาเยือนคือกู้หว่านเยว่และซูจิ่งสิง สีหน้าก็พลันเปลี่ยนไป ทยอยกันพุ่งเข้ามาฆ่าพวกเขา

“น้องหญิง ถอยไป”

ซูจิ่งสิงกล่าวเสียงเคร่งขรึม จากนั้นก็ชักดาบออกมาเผชิญหน้ากับนักฆ่าเหล่านั้น ไม่นานบุรุษชุดดำสองคนนั้นก็ถูกปลิดชีพ

“ขอบคุณพวกเจ้าที่ช่วยชีวิตข้า” เมื่อเห็นว่านักฆ่าทั้งสามคนทยอยล้มลงไปบนพื้น ลั่วยางก็ถอนหายใจอย่างโล่งอก หลังจากได้สติกลับมาก็รีบกล่าวขอบคุณทั้งสองคน

กู้หว่านเยว่รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย “เจ้าไม่รู้จักพวกข้าหรือ?”

“ข้ารู้จักพวกเจ้าด้วยหรือ?” ครานี้ถึงตาลั่วยางงุนงงบ้าง

ซูจิ่งสิงกล่าวถาม “เจ้าชื่ออะไร?”

ต่อหน้าคนทั้งสองที่ช่วยชีวิตตน ลั่วยางไม่มีอะไรต้องปิดบัง และกล่าวอย่างตรงไปตรงมาว่า “ข้าชื่อยางเหมียว”

ในตอนนี้เองกู้หว่านเยว่และซูจิ่งสิงมั่นใจว่าลั่วยางสูญเสียความทรงจำไปแล้ว

“พวกเจ้าเป็นใคร แล้วทำไมคนเหล่านี้ถึงอยากฆ่าข้า สามีของข้าล่ะ?” ลั่วยางตระหนักได้ถึงบางอย่างไม่ชอบมาพากล สีหน้าเริ่มเป็นกังวล

กู้หว่านเยว่พอคาดเดาได้ สามีที่อีกฝ่ายกล่าวถึงนั้นคือหลู่ซื่อ

หากมู่หรงอวี้รู้ตัวตนของลั่วยาง เช่นนั้นหลู่ซื่อก็คงจะโชคร้ายไม่น้อย

เมื่อคิดได้เช่นนี้ กู้หว่านเยว่ก็ไม่อยากให้ลั่วยางอยู่ที่นี่คนเดียว

“พวกเราไม่รู้ว่าสามีของเจ้าอยู่ที่ไหน แต่ข้าอยากให้เจ้าตามเราไปพบใครคนหนึ่ง”

กล่าวจบนางก็ฟาดมือเข้าที่ท้ายทอยของอีกฝ่ายโดยไม่รอให้ลั่วยางตอบตกลงแต่อย่างใด

“ท่านพี่ พวกเราพานางไปหาปรมาจารย์แพทย์เถอะ”