ชายาแพทย์พลิกชะตา นิยาย บท 421

นางหยางและซูจิ้งกำลังช่วยดูแลคนของหนานหยางอ๋อง เมื่อเห็นกู้หว่านเยว่และซูจิ่งสิงกลับมา ทั้งสองก็รีบเข้ามาต้อนรับ

“หว่านเยว่ จิ่งสิง ในที่สุดพวกเจ้าก็กลับมาแล้ว บาดเจ็บตรงไหนหรือไม่?”

กู้หว่านเยว่หมุนตัวหนึ่งรอบพร้อมกับรอยยิ้มแล้วกล่าวว่า “ท่านแม่ไม่ต้องเป็นห่วง พวกเราไม่ได้บาดเจ็บ”

จากนั้นก็เล่าสถานการณ์ของเมืองตะวันไม่ตกดินให้ทั้งสองคนฟัง

“จิ่นเอ๋อร์เจ้าเด็กน้อยนั่นอยากจะอยู่ที่เมืองตะวันไม่ตกดิน พวกเราจึงปล่อยให้นางอยู่ที่นั่น”

หลังจากฟังจบ นางหยางกลับไม่รู้สึกกังวล “จิ่นเอ๋อร์มีนิสัยเอาแต่ใจ แต่ถ้ามีใต้เท้าฟู่อยู่ ต้องควบคุมนางได้แน่”

ไม่แปลกใจเลยที่เขากล่าวกันว่าแม่ยายรักลูกเขยเหมือนกับที่รักลูกสาวของตนเอง

นางหยางคิดจะจับคู่ซูจิ่นเอ๋อร์และฟู่หลานเหิงมานานแล้ว เมื่อเห็นพวกเขาอยู่ด้วยกัน นางย่อมรู้สึกมีความสุขเป็นธรรมดา

ซูจิ่งสิงนึกถึงจุดประสงค์ที่มาในครั้งนี้ แล้วเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงจริงจัง “ท่านพ่อ ท่านแม่ ข้าและหว่านเยว่ต้องไปที่เมืองอวี้ จะต้องออกเดินทางเดี๋ยวนี้แล้ว”

จวนหลี่โหวอยู่ที่เมืองอวี้ หากต้องการช่วยหลี่เฉินอันแย่งชิงตำแหน่งโหว ต้องไปเมืองอวี้ให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้

ซูจิ้งรีบเอ่ยขึ้น “พวกเจ้าไปเถอะ ไม่ต้องกังวลเรื่องความปลอดภัยของข้ากับแม่เจ้าหรอก”

เวลานี้หมู่บ้านสือหานมีผู้คุ้มกันมากมาย

คนในสกุลหลี่และสกุลเซิ่งล้วนมีวรยุทธ์ หลังจากที่โรงเผาอิฐและจินโหย่วเฉียนร่วมมือกันแล้ว จินโหย่วเฉียนก็ส่งคนมาคุ้มครองโรงเผาอิฐด้วย

ยังมีหนานหยางอ๋องและคนอื่น ๆ

ยิ่งไปกว่านั้น ซูจิ้งเองก็มีวรยุทธ์ไม่น้อย สามารถปกป้องนางหยางได้อย่างสมบูรณ์ คนทั่วไปไม่สามารถทำร้ายเขาได้

“จิ่งสิง ไม่ต้องเป็นห่วงพวกเรา เจ้าอยากทำอะไรก็ลงมือทำเถอะ”

ตอนนี้สิ่งเดียวที่ซูจิ้งและนางหยางทำได้ ก็คือไม่เป็นภาระให้กับซูจิ่งสิง

“ได้ อ้อ แล้วก็พวกเราเก็บเสบียงอาหารไว้ที่หลังเขา อยากให้ท่านพ่อช่วยบอกชาวบ้านด้วยว่าอย่าไปเดินเพ่นพ่านแถวหลังเขา”

ดวงตาของซูจิ่งสิงสั่นไหวเล็กน้อย เขากระซิบกับซูจิ้งอีกสองสามประโยค