ชายาแพทย์พลิกชะตา นิยาย บท 49

ซูหัวหลินตัวแข็งทื่อล้มลงกับพื้น เลือดออกปากและจมูก หมดลมหายใจหัวใจหยุดเต้น

“เคร้ง!” หม้อเหล็กตกลงพื้น น้ำแกงยาที่เหลือสาดกระเซ็น

หลังทุกคนผ่านความตกใจมาแล้ว ต่างพากันกรีดร้องปิดศีรษะของตน

ทั้งหมดเกิดขึ้นอย่างกะทันหันเกินไป!

ไม่มีใครคาดคิด ซูหัวหลินที่เมื่อครู่ยังดีๆ อยู่ ถึงขั้นถูกฟ้าผ่าตายต่อหน้า

นางเฉียนอึ้งงันอยู่กับที่ มองศพซูหัวหลินพลันรู้สึกเจ็บปวดใจสิ้นหวัง

ครั้นเสียงฟ้าร้องดังครืนเหนือศีรษะอีกครั้ง นางลังเล ยังเลือกหนีไปหลบหลังเสาโดยไม่หันกลับมามองอีก

“เจ้ารอง ลูกชายข้า!” ฮูหยินผู้เฒ่าร้องไห้เจ็บปวดเสียใจ ยกไม้เท้าถลันขึ้นไปข้างหน้า ถูกเจ้าใหญ่ฝืนลากกลับไป

“ท่านแม่ อย่าแตะต้องน้องรอง เขาเพิ่งถูกฟ้าผ่ายังมีกระแสไฟบนตัวเขา!”

ซูหัวหยางพูดไม่ผิด รอบข้างศพของซูหัวหลินยังมีกระแสไฟ ดินรอบข้างล้วนดำสนิทแล้ว

ฮูหยินผู้เฒ่าตกอยู่ในความเจ็บปวดเสียใจอย่างหนัก “เจ้าใหญ่ เจ้าคนใจร้าย ดูน้องชายเจ้าถูกฟ้าผ่าตายไปแล้ว เจ้ายังไม่สนใจ!”

ใบหน้าซูหัวหยางอ่อนล้า ปล่อยฮูหยินผู้เฒ่าทุบตีเขาอย่างอิสระ ลากคนออกมาไกลขึ้นอีกนิด

ส่วนคนอื่น ต่างพากันหลบที่มุมของศาลเจ้า

ในเวลานี้ ทุกคนต่างตื่นตระหนก

กู้หว่านเยว่เองก็คิดไม่ถึง ซูหัวหลินถึงขั้นถูกฟ้าผ่าตายทั้งเป็น นอกจากใจสั่นแล้วนางก็ไม่รู้สึกมีความสุขในคราวเคราะห์ของผู้อื่น ถอนหายใจอย่างอ่อนแรง

ไม่รอให้นางคิดมาก หลังฟ้าผ่าแล้ว ท้องฟ้าก็คล้ายเปิดออกเป็นรูใหญ่ ห่าฝนถล่มลงมา เพียงครู่เดียว น้ำถึงขั้นไหลเข้ามาจากภายนอกวัดอย่างเชื่องช้า

มองเห็นน้ำฝนเกือบถึงข้อเท้าแล้ว สีหน้ากู้หว่านเยว่เปลี่ยนไปเล็กน้อย

นางรีบปรี่ถลาไปหยุดตรงหน้าซุนอู่

“พี่ใหญ่ซุน ละแวกใกล้เคียงกับเส้นทางนี้มีเขื่อนหรือไม่?”

ซุนอู่และนักการแห่งศาลาว่าการอีกหลายคนกำลังหลบอยู่หลังหินจำลอง ทุกคนถูกอัสนีสายนั้นทำให้ตกใจจนโง่งมแล้ว คล้ายไม่กล้าโผล่หน้าออกไป หวังพึ่งให้ศาลเจ้าคุ้มครอง

ได้ยินคำพูดของกู้หว่านเยว่ เขาโผล่ดวงตาออกมาหนึ่งคู่

“ใช่แล้ว ละแวกใกล้เคียงนี้มีเขื่อนแห่งหนึ่ง ระยะนี้หลิ่งหนานก็เป็นเช่นนี้ ครั้นถึงวัสสานฤดูฝนก็ตกไม่จบไม่สิ้น”

ละแวกใกล้เคียงสร้างเขื่อนไว้ไม่น้อย ก็เพื่อป้องกันน้ำท่วม ปกป้องหมู่บ้านที่อยู่ปลายน้ำ

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน