ชายาแพทย์พลิกชะตา นิยาย บท 48

เพียงครู่เดียวก็มาถึงศาลเจ้า

ทุกคนล้วนทรุดตัวลงบนพื้น

“หว่านเยว่ อย่านอนเลย ลุก ลุกขึ้นมาเปลี่ยนเสื้อผ้าแห้งก่อน แม่จะนำชุดนั้นบนตัวเจ้าไปผึ่งให้แห้ง” นางหยางพูดติดๆ ขัดๆ

ซูจิ่นเอ๋อร์และซูจื่อชิงก่อไฟเรียบร้อยแล้ว

กู้หว่านเยว่พยักหน้า กางกระโจมเล็กที่มุมหนึ่งบนพื้นของศาลเจ้า ก่อนมุดเข้าไปยังผินมองซูจิ่งสิงแวบหนึ่ง

“เอ่อ ท่านช่วยข้าดูก่อน อย่าให้ผู้อื่นเข้ามา”

นางยังคิดเข้าไปอาบน้ำในมิติวิเศษอีกด้วย

“ได้” ซูจิ่งสิงรู้ว่านางต้องการเปลี่ยนเสื้อผ้า พยักหน้าสีหน้าเคร่งขรึม

กู้หว่านเยว่ยังค่อนข้างเชื่อใจซูจิ่งสิงมาก เข้ากระโจมก็หายตัวเข้าไปในมิติวิเศษแล้ว

เดินเข้าไปข้างบ่อน้ำพุร้อนทิวทัศน์งดงามอาบน้ำทีหนึ่ง ใช้เครื่องเป่าผมเป่าจนแห้ง นี่ถึงกลับออกมาจากภายใน

ซูจิ่งสิงเฝ้าที่ข้างกระโจมอยู่ตลอด

หลังผ่านการพักฟื้นระยะนี้มาแล้ว ขาของเขายังไม่สามารถเดินได้ แต่เคลื่อนไหวร่างกายอย่างง่ายกลับมิใช่ปัญหา

แม้มีกระโจมหนึ่งกั้นไว้ แต่เขามั่นใจมาก หลังกู้หว่านเยว่เดินเข้ากระโจมแล้ว กลิ่นอายก็หายไปจากภายในแล้ว

เวลาหนึ่งก้านธูปผ่านไป ถึงออกจากภายในกระโจม

มิหนำซ้ำรอจนกระทั่งนางออกมาแล้ว เส้นผมเองก็แห้งแล้ว บนตัวมีกลิ่นหอมอบอวล

ซูจิ่งสิงสามารถหยั่งเดาภาพรวมได้ นี่น่าจะเกี่ยวข้องกับ “ความลับ” ของนาง

กระนั้นเขารับปากกู้หว่านเยว่แล้วว่าจะไม่ถามมาก ดังนั้นใบหน้าจึงไม่สะท้อนแววสืบหาความจริง

“ข้าเปลี่ยนเรียบร้อยแล้ว ท่านเองก็เข้าไปเปลี่ยนเถอะ”

กู้หว่านเยว่อาบน้ำแล้ว อารมณ์ดีไม่เลว เห็นซูจิ่งสิงยังเปียกชื้น เอ่ยเตือนเขาอย่างหวังดี

ซูจิ่งสิงพยักหน้า ขยับเข้ากระโจมอย่างยากลำบาก

กู้หว่านเยว่มองเห็นแล้วก็ทนไม่ไหว ตามเข้าไปด้วยพลางเอ่ยถาม “ให้ข้าช่วยท่านเปลี่ยนหรือไม่?”

หยิบหม้อเหล็กบนเกวียน รองน้ำฝนเล็กน้อย ใส่สมุนไพรขับความเย็นและขิงเข้าไปต้มในหม้อ

หลังต้มดีแล้ว มอบให้คนในครอบครัวตนเองหนึ่งถ้วย จากนั้นเรียกนักการเหล่านั้นมาดื่ม ที่เหลือก็แจกจ่ายให้ตระกูลเหล่านั้น

คนบ้านเก่าสกุลซูเองก็จ้องมองอย่างรอคอย จนกระทั่งพบว่าไม่มีส่วนของตน ในที่สุดก็ระเบิดอารมณ์อย่างสุดระงับ

“กู้หว่านเยว่ เจ้ายังเป็นคนอยู่หรือไม่ ใช่หรือไม่ว่าอยากให้พวกเราหนาวจนป่วยตาย?”

นางเฉียนเปิดปากด่าออกมาแล้ว

ฮูหยินผู้เฒ่าเองก็ตัวสั่น นางคล้ายแก่ลงอีกสิบกว่าปี “ครอบครัวโชคร้าย ครอบครัวโชคร้าย มีคนอกตัญญูเหล่านี้”

“ข้าทนไม่ไหวแล้ว ให้ข้าดื่มยา ให้ข้าดื่ม!”

ซูหัวหลินที่มีไข้สูงกำลังเจ็บปวดทรมานร้องตะโกนอย่างสุดระงับ วิ่งเข้าไปยกหม้อเหล็กขึ้น

ในตอนนี้เอง เสียงอัสนียบาตรพลันดังขึ้นที่นอกศาลเจ้า

อัสนีสายหนึ่งผ่าลงจากท้องฟ้าสู่พื้นดิน ถึงขั้นโจมตีซูหัวหลินโดยตรง!