ชายาแพทย์พลิกชะตา นิยาย บท 52

พวกเขาบ้านใหญ่ทำงานเป็นวัวเป็นม้ามาตลอดทาง ท่านย่ากลับไม่ได้คิดถึงเรื่องนี้เลย

“ตะโกนอะไรกัน? ท่านแม่โกรธ จะทุบตีก็เป็นเรื่องธรรมดา”

ซูหัวหยางสีหน้าบูดบึ้ง ไม่ว่าฮูหยินผู้เฒ่าจะดุเขาอย่างไร เขาก็ยังก้มลงแบกคนๆ นี้ไว้บนหลัง ติดตามคาราวานขนาดใหญ่ไป

ส่วนศพของซูหัวหลิน ถูกทิ้งไว้ในศาลเจ้าอย่างเร่งรีบ

หลังจากออกจากศาลเจ้าแล้ว ซุนอู่ก็ถามว่า

“แม่นางน้อยกู้ พวกเราจะไปไหนกันหรือ?”

กู้หว่านเยว่เห็นภูมิประเทศล่วงหน้าแล้ว จึงพูดอย่างเด็ดขาดว่า “เดินไปตามไหล่เขาทั้งสองฝั่งของแม่น้ำ แม้ว่าเขื่อนจะพัง แต่น้ำก็จะไม่ท่วมมาถึงเรา”

พืชพรรณโดยรอบมีความเขียวชอุ่ม ความเสี่ยงต่อการเกิดดินถล่มบนภูเขาน้อยมาก

เมื่อนึกถึงความตายอันน่าสลดใจของซูหัวหลิน กู้หว่านเยว่ก็พูดอย่างกังวลว่า

“ทุกคนเดินตามข้าเอาไว้ อย่ายืนตะโกนเสียงดังในที่โล่ง เดินไปตามใต้ต้นไม้ใหญ่ แต่อยู่ให้ห่างจากต้นที่สูงใหญ่ ป้องกันฟ้าผ่า”

บนท้องฟ้า หยาดฝนเทลงมาหนักขึ้นเรื่อยๆ

ท้องฟ้าดูเหมือนจะมีหลุมดำปรากฏออกมา หยาดฝนตกหนักนับไม่ถ้วนรินรด ไม่เพียงแต่มีฟ้าร้องและพายุโหมเท่านั้น แต่ยังมีลมแรงอีกด้วย

ทุกคนฝ่าลมแรง เดินบนเส้นทางที่เต็มไปด้วยโคลน ทำตามคำแนะนำของกู้หว่านเยว่ เดินขึ้นไปยังเนินเขาสูงทีละก้าว

นางหยางและซูจื่อชิงอุ้มซูจิ่งสิงไม่ไหวอีกต่อไป โชคดีที่ผู้ชายหลายคนที่ปลอมตัวอยู่ในตระกูลเหยียนและตระกูลเซิ่ง ยื่นมือเข้ามาผลัดกันอุ้ม

เด็กน้อยและคนชรา มีคนอื่นๆ คอยช่วยประคอง

ตระกูลซูเก่าติดตามอยู่ท้ายรถ ไม่ว่านักการจะเร่งอย่างไรก็เร่งไม่ขึ้น พวกเขาเร็วกว่านี้ไม่ได้แล้ว

ก็ไม่แปลก เพราะพวกเขาทั้งกลุ่มไม่ได้กินอิ่มท้องตั้งแต่ครึ่งทางแล้ว

ตอนนี้ยังต้องปีนภูเขาท่ามกลางสายฝนอีก แรงใจไม่มีเหลือแล้วจะไปมีแรงกายได้อย่างไร?

ครึ่งทาง ทุกคนก็ได้ยินเสียงดังกึกก้องอยู่บนท้องฟ้า ราวกับว่ามีบางอย่างแตกร้าวในทันใด

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน