ชายาแพทย์พลิกชะตา นิยาย บท 53

หลิวซื่อที่กลับมามีสติอีกครั้ง ก็มองไปรอบๆ “เจ้าสาม เมี่ยวเมี่ยว เมี่ยวเมี่ยวข้าเล่า?”

“เมี่ยวเมี่ยวไม่ได้อยู่บนหลังข้าอยู่ตลอดหรือ?”

จากนั้นซูหัวจวิ้นก็ตอบสนอง เขาดึงตะกร้าไม้ไผ่ที่ด้านหลังออก ก่อนจะเห็นว่ามันว่างเปล่า ไหนเลยจะมีร่างของเมี่ยวเมี่ยวอยู่?

ทันใดนั้น เขาก็จำได้ว่าตอนที่เขาล้มลงในน้ำท่วม บางที เขาอาจจะโยนเด็กออกไปตอนนั้นก็ได้

“อาจจะถูกน้ำท่วมพัดเอาไปแล้ว ไม่ได้ เรื่องนี้เจ้าโทษข้าไม่ได้ เจ้าว่าทำไมเจ้าเด็กโง่นั่นถึงไม่วิ่งตามมาเล่า?...”

ซูหัวจวิ้นกะพริบตา ในใจรู้สึกผิดอย่างยิ่ง

นางหลิ่วเป็นบ้าไปแล้ว แม้ว่าตระกูลมักจะไม่พอใจนางที่ไม่สามารถให้กำเนิดบุตรชายให้ได้ ทั้งยังคลอดบุตรีไม่เอาอ่าวออกมาถึงสองคน แต่นางก็ไม่เคยรังเกียจบุตรีของตนเอง

เมื่อเห็นว่าลูกสาวถูกซูหัวจวิ้นทำให้ตาย นางจึงเกาหัวอย่างแรง ดวงตาแดงก่ำรื้นน้ำตา จากนั้นก็พุ่งไปข่วนเกาซูหัวจวิ้นทันที

“เจ้าสามซู เจ้าที่เป็นพ่อเดรัชฉาน เพื่อเอาชีวิตรอดถึงกับทิ้งลูกของตัวเอง เมี่ยวเมี่ยวอายุเพียงห้าหนาว น้ำท่วมเช่นนั้น นางจะวิ่งตามมาได้อย่างไร? เจ้าชดใช้เมี่ยวเมี่ยวให้ข้า ชดใช้เมี่ยวเมี่ยวให้ข้า…”

ด้วยเสียง “ซืด” เล็บยาวเฟื้อยได้ทิ้งรอยเลือดไว้สามรอยบนใบหน้าของซูหัวจวิ้น

“อ๊า!” ซูหัวจวิ้นตะโกน เตะนางหลิ่วออกไปด้วยความเจ็บปวด

“เจ้าบ้าไปแล้วหรือ? แค่เพราะเด็กบ้าคนเดียวถึงกล้าข่วนหน้าข้า เชื่อหรือไม่ว่าข้าจะตีเจ้าให้ตาย!”

เขายกแขนผลักนางหลิ่วล้มลงพื้น และทุบตีนางอย่างแรง

“ท่านพ่ออย่าตีท่านแม่นะ อย่าตีท่านแม่ของข้า...”

ลูกสาวคนเล็กตัวตัวร้องไห้เสียงดัง

และเวลานี้เอา ซูอวี้ก็พบว่าแม่ของตนหายตัวไป

“ท่านแม่ เหตุใดท่านตายไปแล้วเล่า? เงินยังอยู่ที่ท่านเลยนะ...”

หลี่ซือซือทรุดตัวลงกับพื้น ดวงตาพราวระยับอย่างมีนัยเมื่อได้ยินว่านางเฉียนตายแล้ว

ดีเหลือเกิน ตอนนี้นางเฒ่านั่นตายแล้ว จะไม่มีใครคอยทรมานนางอีกต่อไป

มองไปที่กู้หว่านเยว่อีกครั้ง น่าเสียดายที่ไม่ได้ผลักนางลงไปด้วย

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน