ชายาแพทย์พลิกชะตา นิยาย บท 55

“ข้าว่านะนางหนูน้อย สายตาย่ำแย่เหลือเกินแล้ว เห็ดนี่ข้าเป็นคนพบก่อน เจ้าจะแย่งเอาทั้งหมดไปได้อย่างไร?”

ฮูหยินผู้เฒ่าเซิ่งเท้าสะโพกด้วยความโกรธ

นางขุดหาผักป่าตามพุ่มไม้ใกล้ๆ อยู่นานแล้ว และในที่สุดก็พบเห็ดสดดอกใหญ่สองสามดอก

ทันทีนั้น พอนางหยิบตะกร้าขึ้นมา หลี่ซือซือก็คว้าเอาทั้งหมดไป

หลี่ซือซือสีหน้าได้ใจ “เห็ดนี้ไม่มีชื่อของท่านเขียนไว้เสียหน่อย ใครเก็บมันได้ก่อนก็เป็นของคนนั้น ใครใช้ให้แขนขาท่านชักช้าเล่า?”

“เจ้า คำพูดคำจาร้ายกาจเหลือเกินแล้ว!” ฮูหยินผู้เฒ่าเซิ่งโกรธจนพยุงตัวเองไม่อยู่

คิดจะโต้เถียงกับหลี่ชิซือ แต่เพียงเพราะเห็ดสองสามต้น นางไม่มีหน้าขนาดนั้นจริงๆ

เมื่อกู้หว่านเยว่ออกมาจากกระโจม ก็เห็นหลี่ซือซือเดินผ่านนางไป ในมือถือตะกร้าเห็ดด้วยสีหน้าเยาะเย้ย

เดิมทีอยากออกหน้าแทนฮูหยินผู้เฒ่าเซิ่ง แต่เมื่อเหลือบมองเห็ดในตะกร้าของนาง ดวงตาก็ต้องเบิกกว้างทันที

แม่ตัวดี หลี่ซือซือคนนี้กล้ากินมันลงไปจริงๆ

“เห็ดชนิดนี้มีสีสันสวยงาม แต่มองเพียงแวบแรกก็รู้ว่ามีพิษ เจ้ายังคิดจะขโมยมันอีกหรือ?”

กู้หว่านเยว่ใช่ว่าจะมีใจเตือนหลี่ซือซือ แต่แค่ตกใจเกินไป เพียงเรื่องแค่นี้ก็ไม่มีความรู้หน่อยหรือ?

หลี่ซือซือตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง เหลือบมองกู้หว่านเยว่อย่างสงสัย แล้วจึงเยาะเย้ย

“เจ้าอยากหลอกให้ข้าทิ้งเห็ด แล้วเอาไปให้ยายแก่ตระกูลเซิ่งใช่หรือไม่? ฝันไปเถอะ ข้าไม่หลงกลเจ้าหรอก!”

กู้หว่านเยว่มีความแค้นกับนาง

ถ้ามันเป็นเห็ดพิษจริงๆ นางจะใจดีพอมาเตือนหรือ?

หลี่ซือซือรู้สึกว่าตนเองแสนฉลาด จึงถือเห็ดราวกับเป็นสมบัติ พาไปที่ตระกูลซูเก่า ตั้งหม้อแล้วโยนเห็ดลงไปปรุงอาหาร

แต่หัวหน้าตระกูลซูได้ยินคำพูดของกู้หว่านเยว่ สุดท้ายจึงตัดสินใจรวบรวมผักป่ามาปูเสื่อกินแทนการกินเห็ดพวกนั้น

เมื่อเห็นทุกคนเก็บผักป่า แม้แต่หยางซื่อและซูจิ่นเอ๋อร์เองก็มองหาผักป่าไปทั่วทุกที่

กู้หว่านเยว่จึงรู้ว่าทุกคนไม่มีเสบียงอาหาร หิวจนทนไม่ไหวแล้ว

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน