ชายาแพทย์พลิกชะตา นิยาย บท 56

ในเมื่อนางอยากเล่น ซูจิ่งสิงก็จะเล่นกับนาง

หลังจากเก็บนกพิราบได้สิบตัว และนกอื่นๆ อีกห้าตัว กู้หว่านเยว่ก็พาพวกมันออกไปเมื่อถึงเวลา เดินกลับมาพร้อมกับตะกร้าในเมื่ออย่างมีความสุข

ทันทีที่กลับมา นางก็อดไม่ได้ที่จะขดตาเสี้ยว ส่งจูบหวานๆ ให้ซูจิ่งสิงไปหนึ่งครั้ง

“ท่านพี่ ท่านยิงนกพิราบได้เยอะเลยเจ้าค่ะ เก่งเกาจเหลือเกิน! เยี่ยมมากเจ้าค่ะ!”

นกพิราบทั้งหมดที่นางซื้อและปล่อยออกมาจากเวทีซื้อขาย ถูกซูจิ่งสิงโจมตีจนเกลี้ยง ไม่เหลือเลยสักตัวเดียว

ผู้ชายคนนี้เจ๋งมากเลย!

ซูจิ่งสิงเป็นภาระมาตลอดทาง แต่ทันใดนั้นก็ได้รับการชื่นชมและเป็นที่ต้องการ ทั้งยังถูกกู้หว่านเยว่ส่งจูบมาให้อีก ทำให้หูของเขาแดงแจ๋ขึ้นมาอย่างห้ามไม่ได้

ที่แท้ ได้รับคำชมจากนี้ รู้สึกดีเช่นนี้เอง

“รอให้ขาของข้าดีขึ้น ข้าจะไม่ให้เจ้าต้องลำบากอีก”

เขามั่นใจไว้อย่างเงียบๆ

รู้สึกได้ว่า วันที่ว่านั้นอีกไม่นานเกินรอ

เมื่อเห็นพี่ใหญ่และพี่สะใภ้ใหญ่เดินถือนกพิราบกลับมาหลายตัว ซูจิ่นเอ๋อร์และซู่จื่อชิงก็รีบวิ่งไปพร้อมกับผักป่า

ต่างคนต่างก็อ้าปากค้าง พวกเขารีบก่อฟืนจุดไฟอย่างมีความสุข

คนอื่นๆ ได้แต่มองดูนกพิราบตัวอ้วนในตะกร้าด้วยความอิจฉา สวรรค์เท่านั้นที่รู้ว่าพวกเขาอยากกินเนื้อสัตว์มากแค่ไหน

เหตุผลที่กู้หว่านปล่อยนกพิราบจำนวนมากนั้น หาใช่เพราะจะกินพวกมันทั้งหมดไม่

นางหยิบนกพิราบออกมาจำนวนหนึ่ง แล้วนำไปมอบให้แก่ตระกูลอื่นๆ ครัวละตัว ทั้งยังมอบนกพิราบและนกต่างพันธุ์อีกตัวหนึ่งให้กับเหล่านักการด้วย

“แม่นางน้อยกู้ เช่นนี้น่าละอายนักแล้ว นี่มันมีค่าเกินไป พวกเรารับไว้ไม่ได้หรอกขอรับ”

เมื่อก่อนกินมากจนข้าวเหลือนั้นเป็นเรื่องปกติ แต่ตอนนี้ทุกคนล้วนแต่ขาดเสบียงอาหาร พวกเขาไหนเลยจะกล้ารับของกินจากกู้หว่านเยว่?

“อย่ารีบปฏิเสธเลย นกพิราบและลูกนกตัวนี้จัดการยาก ต้องถอนขนและผ่าท้องเสียก่อน

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน