ชายาแพทย์พลิกชะตา นิยาย บท 57

ยามนี้ จิตใจของกู้หว่านเยว่กลับมาอยู่ที่นกพิราบย่างอีกครั้ง

อย่าละเลยอาหารโอชะและบุรุษองอาจ แต่ให้ทิ้งปัญหาทั้งหมดที่มีเอาไว้ก่อน

ซูจิ่งสิงหยิบนกพิราบย่างออกจากมือของนางอย่างระมัดระวัง “ข้าเอง เจ้าพักผ่อนเถอะ”

“ท่านทำได้หรือ?” กู้หว่านเยว่สงสัย

ซูจิ่งสิงสีหน้ามืดมน เขาถูกดูถูกหรือ?

“ได้หรือไม่ ลองแล้วก็รู้เอง”

โดยไม่มีคำอธิบายใดๆ เขาหยิบไม้เสียบนกพิราบย่างที่วางอยู่บนตะแกรงมา แล้วเริ่มย่างมันทันที

กู้หว่านเยว่มองดูด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม นางหยิบผงยี่หร่าออกมาจากกระเป๋า แล้วโรยลงบนนกพิราบย่าง ร่วมมือกับเขา

หลังจากนั้นไม่นาน นกพิราบย่างรสเผ็ดร้อนสีเหลืองกรอบก็ถูกยกขึ้นมาจากเตา อยู่ภายใต้มือของสองท่านพี่ภรรยาแล้ว

“กลิ่นหอมมากเลย!” กู้หว่านเยว่อุทานขึ้นมา

ผงยี่หร่านี้ ได้มาจากร้านอาหารเลิศรส มีกลิ่นหอม รสชาติเผ็ดร้อนจนน้ำลายสอ

ซูจิ่งสิงฉีกชิ้นเนื้อออกแล้วส่งเข้าปากนาง “เจ้ากินก่อน ระวังร้อน”

ในแววตามีสิ่งที่เขาไม่สังเกตเห็นได้ ทอประกายขึ้นมา

หยางซื่อ ซูจิ่นเอ๋อร์และซูจื่อชิงแอบมองจากด้านข้าง ยิ้มจนเห็นคิ้วไม่เห็นตา

ขณะกินเนื้อที่จ่อเข้าปาก กู้หว่านเยว่ก็หน้าแดงก่ำขึ้นมาอย่างหาได้ยาก

อีกสองสามตระกูลก็แบ่งส่วนนกพิราบเป็นหลายชิ้นมาย่างกิน ไม่ได้พิถีพิถันเท่าของพวกกู้หว่านเยว่

มีการใส่นกพิราบและผักป่าลงในหม้อเหล็ก เคี่ยวให้กลายเป็นน้ำแกง

ไม่เพียงแต่ทำให้อิ่มท้องเท่านั้น แต่ยังทำให้ได้รับรสชาติเนื้ออยู่ในปากอีกด้วย

หลังจากทานอาหารเสร็จ ทุกคนก็กลับกระโจม อธิษฐานขอให้น้ำท่วมลดลงไวๆ

กู้หว่านเยว่มองไปยังน้ำท่วมที่ตีนเขา นึกถึงเรื่องราวในนิยาย จมดิ่งลงไปในความคิดอันลึกซึ้ง

หลังจากภัยพิบัติใหญ่นี้ ก็จะมีโรคระบาดครั้งใหญ่ตามมา

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน