“ใช้คนอย่าระแวง ถ้าระแวงคนก็อย่าใช้ หลักการง่าย ๆ แค่นี้ท่านเจ้าเมืองไม่รู้หรือ?”
“เฮ้อ!”
ฟู่หลานเหิงถูกพูดจนเถียงไม่ออก
กู้หว่านเยว่มองซูจิ่งสิงด้วยความรู้สึกขอบคุณ ไม่อยากเสียเวลาไปกับการโต้เถียง จึงหันกลับไปพูดกับฟู่หลานเหิง
“ใต้เท้า ข้าขอกระดาษ หมึก พู่กัน และแท่นฝนหมึก ข้าจะจะเขียนใบสั่งยาและวิธีต้มยาลงบนกระดาษ ท่านสั่งให้คนไปซื้อยามา หลังจากนั้นให้คนป่วยกินยาตามที่ข้าเขียนไว้ วันละสามครั้ง”
“ได้ ข้าจะไปเดี๋ยวนี้” คราวนี้ฟู่หลานเหิงไม่พูดมาก
กู้หว่านเยว่เขียนลงบนกระดาษ “สูตรยารักษาโรคมาลาเรีย ใบชิงเฮาตากแห้งหนึ่งตวง เหอโส่วอูสดสองตวง รากของฉางซานสามตวง เฉ่ากั่วสี่ตวง เซียนเฮ่อเฉ่าแห้งห้าตวง...บดให้ละเอียดเป็นผง ละลายน้ำอุ่นรับประทาน วันละสามครั้ง”
นอกจากนี้ กู้หว่านเยว่ยังเขียนสูตรยาป้องกันมาลาเรียอีกสูตรหนึ่ง โดยใช้ปูนขาว ลูกสมอ และกำมะถันแดง เป็นต้น
กู้หว่านเยว่ส่งสูตรยาทั้งสองสูตรให้กับฟู่หลานเหิง
“สูตรแรกให้คนป่วยกิน สามารถปรับเพิ่มหรือลดปริมาณยาได้ตามความเหมาะสม สูตรที่สองสำหรับคนที่ยังไม่ป่วย กินแล้วสามารถป้องกันโรคระบาดได้”
หลายวันมานี้ นางให้คนในกลุ่มนักโทษดื่มยาสมุนไพรตามสูตรที่สอง จึงไม่มีใครป่วยจนถึงตอนนี้
หลังจากมอบให้ฟู่หลานเหิงแล้ว กู้หว่านเยว่ก็จะออกไปกับซูจิ่งสิง
เวลานี้ซูจิ่งสิงก็พูดกับฟู่หลานเหิงว่า
“ตอนที่ข้าอยู่ชายแดน ก็เคยเจอโรคระบาด ถึงแม้จะไม่รู้วิธีรักษา แต่ก็พอมีวิธีบางอย่างที่ท่านเจ้าเมืองอาจจะใช้ได้”
ขณะพูด ซูจิ่งสิงก็บอกวิธีการต่าง ๆ เช่น การเผาศพผู้เสียชีวิต การสวมผ้าคลุมหน้าเพื่อป้องกัน และการใช้น้ำส้มสายชูฆ่าเชื้อโรค
เมื่อฟู่หลานเหิงฟังจบ สีหน้าก็เปลี่ยนไปเล็กน้อย และอดไม่ได้ที่จะมองซูจิ่งสิงด้วยความจริงจังในใจ
แต่ปากก็ยังคงไม่ยอมอ่อนข้อ
“รู้แล้ว เรื่องพวกนี้ไม่ต้องให้เจ้ามาสอน”
ซูจิ่งสิงถามกลับอย่างเจ็บแสบว่า “แล้วเหตุใดท่านถึงไม่สวมผ้าคลุมหน้าล่ะ?”


ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ชายาแพทย์พลิกชะตา
ใช้บัตรเติมเงินเอไอเอสไม่ได้เหรอคะ...
เติมเงินด้วยบัตรเติมเงินเอไอเอสไม่ได้เหรอคะ...