ชายาแพทย์พลิกชะตา นิยาย บท 86

“คุณชาย ข้าเองก็อยากกิน”

ทางด้านกองไฟ มู่ชิงกำลังมองเนื้อหมาป่าด้วยความอยากกระหาย เขาอยากกินจนน้ำลายไหลหยดย้อย

“หรือว่าเราจะไปขอหมอเทวดาน้อยสักหน่อยดีไหม หมอเทวดาน้อยจะต้องให้แน่นอน”

“ห้ามไป”

อวิ๋นมู่ชำเลืองมองเขาอย่างไม่สบอารมณ์

หมาป่าเหล่านั้นเป็นฝีมือการล่าของซูจิ่งสิง เขาไม่อยากได้อยู่แล้ว

มู่ชิงกัดธัญพืชแห้งหนึ่งคำ ก่อนจะหันไปเห็นภาพที่ซูจิ่งสิงกำลังฉีกเนื้อป้อนกู้หว่านเยว่พอดี จึงอดถามอย่างหดหู่ไม่ได้

“คุณชาย ท่านแน่ใจหรือว่าหมอเทวดาน้อยกับสามีของนางนิสัยไม่ดี ข้าว่าสองคนนั้นเหมือนดั่งกิ่งทองใบหยก นิสัยก็ดี”

คุณชายของเขาเองก็ไม่รู้ว่าอะไรเข้าสิง ทำไมถึงได้ตกหลุมรักกู้หว่านเยว่ตั้งแต่แรกเห็น

ถึงแม้ว่ากู้หว่านเยว่จะเก่งมาก ทักษะการแพทย์ก็สูง

แต่ถึงอย่างไรนางก็เป็นหญิงสาวที่มีสามีแล้ว!

“พูดมาก”

อวิ๋นมู่มองเขาด้วยสายตาเย็นชา จากนั้นก็หันกลับไปมองซูจิ่งสิงและกู้หว่านเยว่ด้วยความไม่สบอารมณ์อยู่ในใจ

แต่เมื่อคิดถึงเป้าหมายในการเข้ามาในภูเขาหู่หลางครั้ง ทั้งยังเตือนตัวเองว่าถลำลึกสู่ความสัมพันธ์ของชายหญิง ครั้งนี้เขามีภาระที่ต้องทำ โอกาสที่สกุลอวิ๋นจะได้พลิกกลับมารุ่งเรืองอีกครั้งก็ต้องขึ้นอยู่กับว่าเขาจะเจอของล้ำค่าชิ้นนั้นหรือไม่!

ในตอนนี้เอง เสียงประหลาดเสียงหนึ่งก็ดังออกมาจากในป่า

จากนั้นลูกธนูสองดอกก็ยิงพุ่งออกมา

“ระวัง!” ซูจิ่งสิงรีบกระชากตัวของกู้หว่านเยว่มาด้านข้างทันที

ต่อมาคนที่แต่งตัวเหมือนโจรหลายสิบคนก็ปรากฏตัวขึ้นในความมืด

เซิ่งจวินและนายท่านหลี่ต่างก็เป็นนายทหาร พวกเขารีบคว้าอาวุธที่ถนัดมือออกมา จากนั้นก็พุ่งตัวเข้าไปต่อสู้กับโจรเหล่านั้น

“ฟู่จวิน!”

หลี่ฮูหยินเห็นแขนของนายท่านหลี่ถูกยิง จึงร้องตะโกนด้วยความตกใจจนสีหน้าซีดเผือด

“อย่าเสียงดัง รีบหลบเข้าไปในกระโจม!”

“นี่ พวกเจ้าวิ่งทำไม? ท่านนักการ กู้หว่านเยว่นังแพศยาคนนั้นหนีไปแล้ว!”

หลี่ซือซือที่หลบซ่อนอยู่ด้านหลังก้อนหินเห็นแค่เพียงกลุ่มดินที่ฟุ้งตลบอบอวลจากการวิ่งหนีของกู้หว่านเยว่

“.....”

“แม่นางกู้หนีไปแล้วจริง ๆ ไม่มีทาง?” นักการหนึ่งในนั้นโพล่งด้วยความตกใจ

จางเอ้อร์ส่ายหน้า “ไม่มีทาง แม่นางกู้ไม่มีทางหนีแน่นอน นางจะต้องมีลับลมคมในอะไรสักอย่าง”

ในขณะที่กล่าวนั้น เขาก็พบว่าโจรที่ล้อมพวกเขาก่อนหน้านี้ต่างก็ได้ยินเสียงตะโกนของหลี่ซือซือ จากนั้นก็วิ่งไล่ตามกู้หว่านเยว่และซูจิ่งสิงทันที

“เกิดอะไรขึ้นเนี่ย?” จางเอ้อร์ประหลาดใจ

ซุนอู่หรี่ตามอง แต่แล้วก็คิดได้ในใจ

“หยุดถามมากได้แล้ว แม่นางกู้ไม่ได้หนี ตอนนี้พวกเจ้าพาพี่น้องที่บาดเจ็บมาทำแผลก่อนเถอะ”

เขามองออกว่า “โจร” กลุ่มนี้พุ่งเป้าไปที่ซูจิ่งสิง