ชายาแพทย์พลิกชะตา นิยาย บท 92

เมื่อเห็นภรรยาไม่อยากให้ตนลงมือจริงๆ ซูจิ่งสิงก็ซ่อนตัวอย่างเชื่อฟัง จุดเทียนภาวนาให้น้องชายอย่างเงียบๆ ในใจ

ทางด้านนี้ ซูจื่อชิงที่ให้ตายก็ไม่ยอมคุกเข่าขอโทษ ได้ถูกเมี่ยชิงหว่านตบหน้าไปแล้วสองครั้ง

“เจ้าทำไข่งูของข้าแตก เหตุใดเจ้าถึงไม่คุกเข่า?”

ซูจื่อชิงยังดื้อรั้น “จะให้ข้าขอโทษก็ได้ แต่ถ้าจะให้ข้าคุกเข่า ถึงตายก็ไม่ยอม!'

“เจ้าๆๆ เจ้าช่างไร้เหตุผลเสียจริง ไม่แปลกใจเลยที่ปู่ของข้าบอกว่าบุรุษนอกเขาหู่หลางไม่มีใครดี!”

“ท่านต่างหากที่ไม่มีเหตุผล ไม่แปลกใจเลยที่ในหนังสือบอกว่ามีเพียงสตรีและคนต่ำต้อยเท่านั้นที่สั่งสอนยาก!”

“ถ้าเจ้ายังไม่ขอโทษอีก ข้าจะให้เจ้าแดงจับเจ้าโยนลงไปในหุบเขา!”

“โยนสิ เมื่อพี่ชายกับพี่สะใภ้ใหญ่ของข้าพบศพข้า จะต้องมาแก้แค้นหญิงใจโหดอย่างท่านแน่”

ทั้งสองเริ่มโต้เถียงกันตรงนั้น

กู้หว่านเยว่ก็เฝ้าดูอย่างใจจดใจจ่ออยู่ทางด้านหลัง และในขณะนั้นเอง จู่ๆ พื้นดินใต้เท้าของนางก็เกิดการสั่นไหวขึ้นมา

นางเกิดความฉงนเล็กน้อยขึ้นมาทันที

ลางสังหรณ์ร้ายบังเกิดขึ้นมาโดยสัญชาตญาณ

“ท่านพี่ เมื่อครู่ท่านรู้สึกหรือไม่ จู่ๆ พื้นดินก็สั่นไหวอยู่ครู่หนึ่ง?”

ซูจิ่งสิงพยักหน้า เขายังนึกว่าเป็นภาพลวงตา ไม่นึกว่ากู้หว่านเยว่ก็สังเกตเห็นเช่นกัน

“แย่แล้ว!”

สีหน้าของกู้หว่านเยว่ซีดเผือดในทันใด

“เป็นอะไรหรือ?”

ซูจิ่งสิงก็มีลางสังหรณ์ไม่ดีเช่นกัน แต่เขาก็ไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น

เมื่อเห็นกู้หว่านเยว่ที่สงบเสงี่ยมมาโดยตลอดแสดงท่าทีตื่นตระหนกออกมา ความกังวลใจของเขาก็ยิ่งหนักหน่วงมากขึ้น

“มีอะไรจะเกิดอะไรขึ้นงั้นหรือ?”

ถึงแม้เมี่ยชิงหว่านจะโกรธที่ซูจื่อชิงขโมยไข่งู แต่นางก็มีจิตใจเมตตา ยามมีภัยยังเลือกที่จะให้งูเหลือมแดงพาซูจื่อชิงไปด้วย

กู้หว่านเยว่โล่งอก ซูจื่อชิงน่าจะปลอดภัยแล้ว แต่ที่ต้องเป็นห่วงมากที่สุดในตอนนี้คือนางหยางและพวก

กลุ่มใหญ่ของผู้ถูกเนรเทศยังรอพวกเขาอยู่ที่เดิมแน่นอน ต้องรีบไปบอกพวกเขาว่าจะหลบหนีอย่างไร โชคดีที่ภูเขาไฟลูกนี้อยู่ไกลพอสมควร

“ท่านพี่ ท่านจงหลับตา!” กู้หว่านเยว่ขมวดคิ้วเอ่ยขึ้น ใช้ความเร็วในการวิ่งนั้นตามไม่ทันแล้ว นางต้องการใช้วิชาเคลื่อนย้ายมิติ

“ตกลง!”

ในช่วงเวลาคับขัน ซูจิ่งสิงให้ความร่วมมือกับกู้หว่านเยว่อย่างไม่มีเงื่อนไข หลับตาทั้งสองลงทันที

หลังจากนั้น ซูจิ่งสิงก็สัมผัสได้เพียงเสียงลมพัดหวือผ่านข้างหูไป พื้นที่โดยรอบเหมือนถูกฉีกขาดออกจากกัน เมื่อเขาลืมตาทั้งสองขึ้นอีกครั้งก็มาถึงสถานที่อื่นแล้ว

และไม่ไกลจากกันนัก บังเอิญเป็นกลุ่มของนางหยางที่กำลังหลบหนีเอาชีวิตรอดพอดี

เมื่อเห็นนางหยางกำลังจะถูกก้อนหินที่ปะทุออกมากระแทกใส่ รูม่านตาของซูจิ่งสิงก็หดตัวอย่างรุนแรง