ชายาบุปผาซ่อนพิษ นิยาย บท 222

บนท้องถนนแต่ละแห่งของเมืองหลวง บรรดาประชาชนต่างพากันเดินออกจากประตูบ้าน ยืนมุงดูอยู่ริมสองข้างถนน สีหน้าเต็มไปด้วยความตื่นเต้น ผู้ที่ไม่รู้คงนึกว่าผู้ที่แต่งงานเป็นญาติพี่น้องของพวกเขานะ!

“รีบดู ขบวนยกสินเดิมของฝ่ายหญิงมาแล้ว!”

“โอ๊ย องครักษ์ของจวนอ๋องช่างมีสง่าราศีจริงๆเลย!”

“ถูกต้อง เดินมาหน้าเชิดอกตรง ใบหน้าเต็มไปด้วยความเคร่งขรึม มองดูเหมือนกับแม่ทัพทหารที่ออกมาจากในสนามรบ......”

เหว้ยหลันและหลินชิวหยุนพาบรรดาแม่นางทั้งหลายขึ้นมาบนท้องถนน ในมือของแต่ละคนกำลังถือตะกร้าไม้ไผ่ที่สานขึ้นมาอย่างดีที่สุดใบหนึ่ง ในตะกร้าเต็มไปด้วยลูกอมที่ห่อด้วยกระดาษหลากหลายสีสันและซองแดงอันเล็กๆ

“วันนี้เป็นงานมงคลของตระกูลเฟิง ฮูหยินและแม่นางเฟิงของพวกข้าลงมือห่อลูกอมมงคลและซองแดงบางส่วนด้วยตนเอง หวังว่าพ่อแม่พี่น้องทุกท่านจะไม่รังเกียจ”

การมาถึงของพวกนาง ทำให้บรรดาชาวบ้านบริเวณรอบๆตื่นเต้นขึ้นมาทันที

เหว้ยหลันพละกำลังเหลือล้น ใช้แขนเพียงข้างเดียว นำลูกอมและซองแดงโยนสูงๆขึ้นไปกลางอากาศ จากนั้นก็หล่นลงมาท่ามกลางฝูงชน เกิดเสียงโห่ร้องด้วยความดีใจและประหลาดใจดังขึ้นทันที

“โอ้โห ลูกอมเม็ดนี้เหตุใดจึงแวววาวราวกับอัญมณีอย่างไรอย่างนั้น สีสันสว่างสดใสเช่นนี้?”

“รีบมาดูลูกอมเม็ดนี้ของข้า ด้านในลูกอมเม็ดนี้ของข้ายังมีดอกไม้ด้วยนะ!”

บรรดาประชาชนเงยหน้าขึ้นสูงด้วยความสนใจ

“ฮ่าฮ่า ด้านในซองแดงซองนี้ของข้ามีถั่วลิสงเงินน่ะ!”

บรรดาประชาชนที่แย่งลูกอมมงคลและซองได้มาได้ดีใจจนจะแย่แล้ว มีเด็กบางคนถึงขนาดวิ่งตามเหว้ยหลันและคนอื่นๆ เพียงเพื่อจะแย่งสิ่งของให้ได้มากขึ้น

ด้านในจวนยู่ชินอ๋อง สินเดิมของฝ่ายหญิงที่อยู่ด้านหน้าสุดเดินวนรอบถนนเรียบร้อยได้เข้าไปในจวนแล้ว

ด้านในจวนอ๋อง ยู่ชินอ๋องกำลังจ้องฝ่าบาทเอาไว้อย่างใกล้ชิด ในสายตาเต็มไปด้วยความหวาดระแวง: “เสด็จพี่ จ้องสินเดิมของฝ่ายหญิงอย่างละเอียดเช่นนั้นไปทำไมกัน?”

คงมิใช่ว่าสนใจในสินเดิมของฝ่ายหญิงหรอกกระมัง? นี่เป็นไปไม่ได้อย่างเด็ดขาด! แค่ลั่วเฉินเพียงผู้เดียวด่านนั้นก็ผ่านไม่ได้แล้ว

ฮ่องเต้ก็ทราบเหตุผลข้อนี้เช่นเดียวกัน เก็บสายตากลับคืนมาด้วยความปลงอนิจจังอยู่บ้างเล็กน้อย

“วันนี้การแต่งหน้าก็เพื่อให้คนได้ดูมิใช่หรือ? ข้าจะมองดูอย่างละเอียด ว่าฉิ้นหว่านนำสินเดิมของฝ่ายหญิงอะไรมาบ้าง วันข้างหน้าหากว่าลั่วเฉินทำให้ฉิ้นหว่านเกิดโทสะเข้า ข้าก็จะได้ต่อว่าเขาได้อย่างสมเหตุสมผล ให้เขาพอใจในสิ่งที่ได้รับ”

เฮ้อ เขาเป็นถึงฮ่องเต้ แต่เพราะเหตุใดถึงได้ใช้ชีวิตอย่างอัตคัดขัดสนเช่นนี้กัน?

ยู่ชินอ๋องแอบถอนหายใจอย่างโล่งอกเงียบๆ: “เสด็จพี่ท่านนั่งดูก็พอแล้ว ไม่มีความจำเป็นต้องดูทุกหีบอย่างตั้งอกตั้งใจถึงขนาดนั้น”

อีกทั้งแสงเปล่งประกายในดวงตานั้นก็ควรจะเก็บเอาไว้เสียหน่อย มิฉะนั้นจะทำให้ภายในใจของคนที่มองรู้สึกขนลุก

ฮ่องเต้ถอนหายใจอีกครั้ง: “เอาละ รีบๆนำไปเก็บเข้าคลังเถิด”

ดวงตามองไม่เห็นใจก็ไม่ปรารถนา

วันแต่งงาน ท้องฟ้ายังไม่สว่าง เฟิงฉิ้นหว่านก็ถูกปลุกตั้งแต่เช้าตรู่

ทันทีหลังจากนั้น บรรดาแม่นมมงคลสมบูรณ์ห้าประการที่คัดเลือกออกมาเป็นอย่างดีที่สุดเดินเข้ามาภายในห้องด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้ม

“บ่าวและคนอื่นๆคารวะคุณหนูเจ้าค่ะ”

“แม่นมทั้งหลายไม่ต้องมากพิธี”

“พวกบ่าวมาช่วยคุณหนูทำผมแต่งหน้าแต่งตัวเจ้าค่ะ”

หลังจากที่เฟิงฉิ้นหว่านอาบน้ำเสร็จก็เปลี่ยนเป็นเสื้อด้านในสีแดง จากนั้นหลินชิวหยุนและเหว้ยหลันรวมทั้งคนอื่นๆก็ยกชุดแต่งงาน เครื่องประดับและของต่างๆเดินเข้ามาเป็นแถวยาวเหยียด

เสิ่นเยว่ที่ยืนอยู่อีกข้าง ลงมือช่วยเฟิงฉิ้นหว่านนำชุดแต่งงานมาสวมใส่จัดความเรียบร้อยด้วยตนเอง ภายในดวงตาเต็มไปด้วยความตื่นตะลึง: “เสื้อผ้าชุดนี้ทำออกมาได้งดงามยิ่งนัก ฉิ้นหว่านของท่านแม่ยิ่งงดงาม!”

ครั้งแรกที่เจอกับเฟิงฉิ้นหว่าน นางกำลังนอนอยู่ในเปลเด็ก ผ่ายผอม อ่อนแอ แม้แต่เสียงร้องไห้ยังอ่อนแอราวกับเสียงแมวร้องอย่างไรอย่างนั้น ชั่วเวลาพริบตาเดียว แม่นางตัวเล็กๆก็เติบโตแล้ว ถึงอายุที่แต่งงานออกเรือนได้แล้ว

ความทอดถอนใจอย่างใจหายอย่างหนักพลุ่งพล่านขึ้นมาหัวใจ เบ้าตาของเสิ่นเยว่ปวดร้าวอย่างห้ามไม่ได้

ท่านแม่......” เฟิงฉิ้นหว่านมองไปด้วยความเป็นห่วง

“เฮ้อ ท่านแม่ไม่เป็นไร” เสิ่นเยว่กำลังยิ้มแล้วสูดหายใจ นำความปวดร้าวภายในดวงตาข่มลงไป “วันนี้เป็นวันมงคลของเจ้า จะต้องยิ้มอย่างมีความสุข จะร้องไห้ไม่ได้”

เฟิงฉิ้นหว่านเบ้าตาเป็นสีแดงเล็กน้อย พยักหน้าซ้ำๆ

บรรดาแม่นมมงคลรีบก้าวมาข้างหน้า: “พวกบ่าวจะหวีผมให้คุณหนู”

เฟิงฉิ้นหว่านนั่งอยู่หน้ากระจก แม่นมมงคลที่อยู่อีกข้างหยิบหวีเขาแรดที่แกะสลักเป็นนกยวนยางบินเคียงข้างกัน หวีตั้งแต่โคนจรดปลายเส้นผมอย่างเบามือ พูดคำมงคลด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยความยิ้มแย้มแจ่มใส

“หวีผมครั้งที่หนึ่ง ร่ำรวยมีวาสนาไม่ต้องกลัดกลุ้ม; หวีผมครั้งที่สอง ไร้โรคไร้ทุกข์; หวีผมครั้งที่สาม ลูกชายมากมายทั้งอายุยืนยาว; หวีจนถึงปลายผม สามีภรรยาต่างก็ให้ความเคารพนบนอบต่อกัน; หวีถึงปลายผมครั้งที่สอง คู่สามีภรรยาที่ไม่มีวันแยกจากกัน; หวีจนถึงปลายผมครั้งที่สาม รักกันกลมเกลียวตลอดไป มีความเสมอต้นเสมอปลาย ร่ำรวยมั่งคั่งมีวาสนา”

เมื่อหวีผมเสร็จเรียบร้อย บรรดาแม่นมมงคลก็ช่วยเฟิงฉิ้นหว่านนำผมสีดำขลับที่สยายมวยขึ้นไปด้วยการกระทำที่คล่องแคล่ว ใช้กวานหงส์และปิ่นปักผมรูปหงส์ยึดมวยผมเอาไว้ให้แน่นหนาด้วยความระมัดระวัง

......