ชายาหมอเซี่ยจินอาน นิยาย บท 10

ได้ยินดังนั้น เซี่ยจินอานก็เบิกตากว้าง กำลังจะโต้แย้ง แต่ได้ยินเสียงทุ้มต่ำของหยุนฝู้เฉินดังมาจากด้านหลัง "นางไม่กล้า นอกเสียจากว่านางอยากตาย"

เซี่ยจินอานรู้สึกสบายใจ แม้ว่าชายคนนี้จะใจร้ายและโหดเหี้ยม แต่ไอคิวของเขาก็ยังออนไลน์อยู่ ขณะที่กำลังคิดอยู่นั้น ได้หันหน้ามามอง กลับพบว่าหยุนฝู้เฉินกำลังจ้องนางอย่างเขม็ง ด้วยการมองผ่านหน้ากากอสูรดุร้ายอันน่าสยดสยอง สายตาของเขาลึกซึ้งและเฉียบคม แต่กลับไม่ได้แสดงอารมณ์อะไรออกมาแม้แต่น้อย

เมื่อชาติก่อนและชาตินี้ เซี่ยจินอานเคยเห็นดวงตาและสายตาที่เยอะแยะไปหมด ความเกลียดชัง ความไม่เต็มใจ ความโลภ ความไร้เดียงสา และเขียนเต็มไปด้วยกลไกของ......

แต่ไม่เคยมีดวงตาคู่ไหนที่สว่างสดใสแต่ลึกล้ำเหมือนดวงตาของหยุนฝู้เฉินเช่นนี้ ราวกับเป็นมหาสมุทรสีดำ ที่เต็มไปด้วยความเรื่องราว แต่กลับไม่สะทกสะท้าน เขาเหมือนจะมองทะลุทุกอย่างได้ และเหมือนไม่ได้สนใจอะไรทั้งสิ้น

เซี่ยจินอานพลันอยากรู้ว่า ภายใต้หน้ากากมีใบหน้าแบบไหน ถึงจะคู่ควรกับดวงตาคู่นี้

หลังจากเหม่อลอยไปชั่วขณะ เซี่ยจินอานก็ตอบสนองขึ้นมา ส่วนหยุนฝู้เฉินกำลังรอให้นางอธิบาย

"ใบสั่งยานี้......"

"ท่านอ๋อง ผู้หญิงคนนี้มีจิตใจที่ไม่บริสุทธิ์ นางเป็นพวกกบฏต่ออาณาจักร นางต้องเป็นพวกสอดแนมที่อาณาจักรของข้าศึกส่งมา เพื่อทำร้ายท่าน ท่านอ๋องอย่าเชื่อเรื่องไร้สาระของนางนะพ่ะย่ะค่ะ!"

เซี่ยจินอานยังไม่ทันที่จะพูดจบ พ่อบ้านก็ตัดบทนางอย่างร้อนรน

เซี่ยจินอานพูดไม่ออก ถ้าข้าเป็นกบฏจริงๆ แล้วทำไมข้ายังต้องช่วยท่านอ๋องของเจ้าด้วย กินอิ่มแล้วไม่มีอะไรทำหรือ?

"สอดแนม? หึหึ......"

หยุนฝู้เฉินยิ้มเหมือนไม่ยิ้ม ทั้งห้องไม่มีใครกล้ารับคำ เงียบมากจนแม้แต่เสียงที่เข็มหล่นลงมาก็ยังสามารถได้ยิน

"เจ้าล่ะ? เจ้าว่าอย่างไร?" หยุนฝู้เฉินหันหน้าไปมองเซี่ยจินอาน

"ข้าไม่ได้กบฏนะ และใบสั่งยาก็ไม่มีปัญหา ถ้าท่านไม่เชื่อ ข้าก็ไม่มีอะไรจะพูด" เซี่ยจินอานตอบด้วยสีหน้าไร้อารมณ์

"เหลวไหล ยานี้เห็นได้ชัดว่ามีพิษร้ายแรง!" พ่อบ้านตื่นตระหนกขึ้นมาทันที "ท่านอ๋อง......."

แต่หยุนฝู้เฉินกลับโบกมือขัดจังหวะพ่อบ้าน "โอ้? แล้วเจ้าจะรักษาข้าต่อไปอย่างไร?"

"ข้าสามารถบรรเทาอาการของท่านได้เท่านั้น จากนั้น......"