ชายาหมอเซี่ยจินอาน นิยาย บท 111

เดิมทีเขาก็แค่ขู่เขานี้เอง แต่ไม่คิดเลยว่านางจะกินหมดไปในทีเดียวเลยจริงๆ

แต่เมื่อนึกถึงการเยาะเย้ยของนาง หยุนฝู้เฉินก็รู้สึกโกรธมากนัก

เขาจึงไม่ได้เอ่ยปากห้ามใดๆทั้งสิ้น เพียงแค่มองดูอย่างเงียบๆ

เซี่ยจินอานเกือบอ้วกหลังจากถูกบังคับให้กวาดล้างจานไปห้าจาน!

มองดูหยุนฝู้เฉิน และพูดอย่างน่าสงสารว่า:"เรอ~ท่านอ๋อง ข้ากินไม่ไหวแล้วจริงๆ! "

พูดจบ นางก็เอนหลังพิงบนเก้าอี้ ลูบท้องกลมของเธอและก็เรอบ้างพักบ้าง

หยุนฝู้เฉินมองดูสภาพนางเช่นนี้ ก็รู้สึกตลก

ทำไมเขาถึงชอบเล่นงานกับนางล่ะ หญิงสาวคนนี้มักจะส่งผลกระทบต่ออารมณ์ของเขาอยู่เสมอเลย

"ไปทำความสะอาดห้องหนังสือ" หยุนฝู้เฉินกล่าว

เซี่ยจินอานฟังแล้ว ก็อยากร้องไห้และพูดอย่างน่าเศร้าว่า:"อิ่มมากเลย ข้าไม่อยากขยับเลย "

หยุนฝู้เฉินหรี่ตาลง และพูดอย่างไร้น้ำใจว่า:"ต้องไป! "

ทำเอาหัวใจของเซี่ยจินอานเย็นชาไปครึ่งหนึ่ง และตะโกนอย่างโกรธแค้นว่า:"หยุนฝู้เฉิน เจ้านี่มันช่างไร้มนุษยธรรมเหลือเกิน! " ตอนนี้ข้าอิ่มจนเดินไม่ไหวแล้ว ท่านให้จะให้ข้าไปทำความสะอาดห้องหนังสือได้อย่างไร! "

"พอดีเลย จะได้ย่อยอาหาร"

เมื่อหยุนฝู้เฉินพูดเสร็จก็เดินออกจากห้อง ทิ้งให้เซี่ยจินอานนอนไว้บนเก้าอี้เพียงคนเดียว!

เซี่ยจินอานอิ่มจนยืนขึ้นไม่ได้ มองดูหยุนฝู้เฉินที่จากไปและตะโกนใส่เขาว่า:"อย่างพึ่งไปสิ ท่านช่วยประคองข้าให้ลุกขึ้นมาหน่อยสิ!"

แต่ไม่มีใครสนใจนางเลย! สุดท้ายนางจึงใช้สุดกำลังความสามารถของตัวเองจึงจะลุกขึ้นได้

ระหว่างทางไปห้องหนังสือ เธอรู้แล้วว่า อะไรคืออิ่มจนต้องจับผนังกำแพงแล้วเดิน!

หากถูกพ่อบ้านเห็นล่ะก็ ต้องถูกด่าว่าไม่ได้เรื่องแน่เลย!

เซี่ยจินอานเอาผ้าขี้ริ้วไว้ในมืออีกข้างถือถังน้ำไว้และเดินเข้าไปในห้องหนังสือ

ห้องหนังสือถูกจัดวางอย่างหรูหราและมีกลิ่นหอมบางอย่างที่พันรอบปลายจมูก

กลิ่นนี้เหมือนกับกลิ่นบนตัวของหยุนฝู้เฉินเลย