ชายาหมอเซี่ยจินอาน นิยาย บท 140

หลังจากที่ปะทะฝีปากไปไม่กี่คำ เซี่ยจินอานก็เดินไปอยู่ข้างหน้าพวกนางทั้งสองคน และนางได้เหลือบมองที่ใบหน้าของซูหยาวก่อน ซึ่งมันได้บวมแดงไปแล้วครึ่งหนึ่ง

สีตาของเซี่ยจินอานมืดลง จากนั้นนางก็ยกสายตาขึ้นมองไปยังผู้หญิงที่หยิ่งผยองและชอบใช้อำนาจบาตรใหญ่คนนั้นและถามว่า "สาวใช้ของข้าทำอะไรผิดรึ ถึงทำให้เจ้าต้องโกรธเป็นฟืนเป็นไฟมากขนาดนี้"

ผู้หญิงคนนั้นเหลือบมองซูหยาวอย่างดูถูกเหยียดหยามและพูดว่า "นังเด็กสาระเลวคนนี้กำลังขวางทางข้า แน่นอนว่ามันจะต้องถูกลงโทษอยู่แล้ว"

ในขณะที่เซี่ยจินอานกำลังมองดูท่าทางที่ยโสโอหังเป็นอย่างยิ่งของผู้หญิงคนนี้ นางก็พูดตำหนิในใจว่า หยุนฝู้เฉินไปหาญาติพี่น้องที่แปลกประหลาดสองคนนี้มาจากไหนกันเนี่ย!

เซี่ยจินอานยกริมฝีปากขึ้นมายิ้ม แล้วพูดเบาๆว่า "ที่แท้ก็เป็นอย่างนี้นี่เอง เช่นนั้นข้าจะบอกเจ้าให้นะว่าการที่เจ้าตบคนในทิศทางนี้แบบนี้ ระดับความแรงมันไม่ได้เลยนะ"

แล้วหญิงสาวก็ถามด้วยความสงสัยว่า "เจ้าหมายความว่าอย่างไร?"

เซี่ยจินอานยิ้มและพูดว่า "ง่ายมาก ก็ตบคนไง ข้าจะสอนเจ้าเองนะ"

ผู้หญิงคนนั้นยืนอยู่ทางด้านขวาของเซี่ยจินอานเชื่อครึ่งหนึ่งสงสัยครึ่งหนึ่ง เซี่ยจินอานจึงม้วนแขนเสื้อขึ้น เลิกคิ้วให้นางและพูดว่า "เจ้าดูให้ดีๆก็แล้วกัน"

ถึงแม้ว่าสีหน้าของซูหยาว จะขาวซีด แต่ทว่าบนใบหน้ากลับไม่มีความคับแค้นใจเลย

ให้คุณหนูเซี่ยตบหน้า ก็ยังดีกว่าถูกผู้หญิงคนนี้ตบหน้าเสียอีก

เซี่ยจินอานเดินเข้ามาหาซูหยาวทีละก้าวๆ แล้วมือขวาของนางเริ่มเดินเครื่องทันที นางได้สะบัดมันออกไปอย่างแรง

"เพี๊ยะ!"

มีเสียงที่คมชัดเสียงหนึ่งดังขึ้นมาท่ามกลางฝูงชน!

แต่ซูหยาวกลับไม่รู้สึกได้ถึงความเจ็บปวดเลย แต่เมื่อนางมองออกไป กลับพบว่าผู้หญิงที่หยิ่งผยองและชอบใช้อำนาจบาตรใหญ่คนนั้นกำลังเอามือปิดหน้าและมองไปที่เซี่ยจินอานด้วยสายตาที่ไม่อยากจะเชื่อ

แต่เซี่ยจินอานกลับมองไปที่ผู้หญิงคนนั้นด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้ม โดยที่ไม่มีความรู้สึกว่าตัวเองตบผิดคนเลยแม้แต่น้อย "เห็นชัดแล้วใช่ไหม การตบจะต้องทั้งเร็วและรุนแรงแบบนี้สิจึงจะมีพลัง!"

"เจ้า"

"เจ้าไม่ต้องขอบคุณข้าหรอก การช่วยเหลือผู้อื่นเป็นงานอดิเรกของข้าอยู่แล้ว!" เซี่ยจินอานโบกมือและพูดขัดคำพูดของผู้หญิงคนนั้น

"ข้า"