ชายาหมอเซี่ยจินอาน นิยาย บท 155

เซี่ยจินอานไม่รู้เลยว่าตนเองถูกผู้ชายคนหนึ่งจับตามองเสียแล้ว และเขายังอยากจะควักดวงตาของนางอีกด้วย

ขบวนความคิดทั้งหมดได้ไหลทะลักลงไปบนตัวผู้ชายสามคนนั้นหมดแล้ว

จนกระทั่งได้ยินเสียงคนไอเบาๆเสียงหนึ่ง นางจึงมีสติกลับมาอีกครั้ง

เซี่ยจินอานจ้องมองเทียนเฟิงที่กำลังไอด้วยความสงสัย และใช้ระบบกวาดไปทั่วทั้งร่างกายของเขาหนึ่งรอบ เขาไม่ได้ป่วย

ไม่ได้เป็นอะไร แล้วไอทำไม? กล้ามเนื้อบริเวณกล่องเสียงเป็นตะคริวทางอ้อมหรืออย่างไร?

หลังจากที่หยุนฝู้เฉินเห็นว่าตัวเองออกมาแล้ว เซี่ยจินอานก็ยังคงไม่สังเกตเห็นเขา และยังเอาสายตาไปมองเทียนเฟิงอีกด้วย อารมณ์ของเขาก็เลยยิ่งแย่ลงกว่าเดิม!

พอลองคิดให้ดีๆหลายวันมานี้เซี่ยจินอานติดต่อกับเทียนเฟิงบ่อยมากจริงๆ นี่นางสนใจในตัวเขาแล้วอย่างนั้นหรือ?

เขาต้องย้ายเทียนเฟิงไปที่อื่นไหมหรือเปล่า?

เทียนเฟิงผู้น่าสงสารไม่รู้เลยว่าเสียงไอเสียงนี้ที่ได้ทำการเตือนเซี่ยจินอานของเขา สุดท้ายมันจะถูกเข้าใจผิดจนกลายเป็นแบบนี้ไปได้

อีกทั้งเทียนเฟิงก็ได้พบว่าสายตาที่ท่านอ๋องของเขามองมาที่เขานั้นแย่ลงมากขึ้นเรื่อยๆ และยังมีความอิจฉาริษยาเล็กๆน้อยๆอยู่ด้วยอย่างเลือนราง ?!

นี่ทำให้เทียนเฟิงไม่สามารถแสร้งทำเป็นหูหนวกและเป็นใบ้ต่อไปได้อีกแล้ว ดังนั้นเขาจึงตะโกนด้วยความเคารพขึ้นมาว่า "ท่านอ๋อง"

และนี่ก็ยังทำให้คนอื่นๆที่อยู่ภายในเรือนก็สังเกตเห็นการปรากฏตัวของหยุนฝู้เฉินแล้ว ดังนั้นพวกเขาจึงทยอยกันกล่าวทักทายหยุนฝู้เฉินทีละคน และเซี่ยจินอานก็ไม่มีข้อยกเว้นเช่นกัน