ชายาหมอเซี่ยจินอาน นิยาย บท 158

ต่อมาเซี่ยจินอานกับคนสองสามคนนี้ก็พูดคุยเรื่องเนื้อหาการสอนและหลักสูตร และการจัดสรรเวลาของทั้งสามคนสักพักหนึ่ง ในขณะที่หยุนฝู้เฉินกำลังมองดูพวกเขายืนคุยอยู่ก็คิดว่ามันไม่สะดวกจริงๆ จึงพาพวกเขากลับไปที่ห้องโถงด้านหน้า พวกเขาคุยกันจนถึงเที่ยงโดยไม่รู้ตัว ส่วนหยุนฝู้เฉินก็กลายเป็นผู้ยืนดูมาตลอดระยะเวลาที่คุยกัน

ความรู้สึกนี้ทำให้เขาอึดอัดมาก!

แต่โชคดีที่สุดท้ายพวกเขาทั้งสี่คนก็พูดจบก่อนที่หยุนฝู้เฉินจะระเบิดอารมณ์ออกมาแล้ว หลังจากนั้นซ่งขุยและคนอื่นๆอีกสองสามคนก็กล่าวคำอำลาแล้วจากไป

เหลือเพียงเซี่ยจินอานกับหยุนฝู้เฉินสองคน ส่วนเทียนเฟิง ก็ได้หลบออกไปข้างนอกตั้งนานแล้วอย่างมีวิจารณญาณมาก

เซี่ยจินอานก็ขจัดความโกรธทั้งหมดที่อยู่ในหัวใจซึ่งเกิดจากประโยคนั้นที่พูดว่า "ข้าเชื่อในตัวเจ้า" ของหยุนฝู้เฉินออกไปแล้ว และในขณะที่กำลังมองดูหยุนฝู้เฉินก็คิดไม่ถึงว่าจะยังคงมีความรู้สึกอบอุ่นเล็กน้อยอยู่

"เรื่องในวันนี้ ขอบพระทัยท่านอ๋องที่ให้ความช่วยเหลือนะเพคะ" เซี่ยจินอานพูด

จากช่วงเวลาที่ได้พูดคุยกับคนเหล่านั้นเมื่อสักครู่นี้ เซี่ยจินอานก็ได้รู้จักสามคนนี้อย่างลึกซึ้งมากขึ้นแล้ว ซึ่งแต่ละคนต่างก็มีพรสวรรค์ที่เรียกได้ว่าหายากยิ่งนัก หากให้นางไปหาคนมา ก็คงจะไม่มีวันพบคนที่มีคุณภาพยอดเยี่ยมเช่นนี้อย่างแน่นอน

"ไม่เป็นไร" หยุนฝู้เฉินพูด "ข้าก็คิดเพื่อตัวเองเท่านั้น"

พอเซี่ยจินอานฟังเขาพูดอย่างนี้ นางจึงคิดอย่างรอบคอบสักพักก็คิดว่าใช่อย่างที่เขาพูด ถึงอย่างไรเขาก็เป็นคนที่ลงทุนไปเป็นล้านแล้วเช่นกัน

"ได้ยินมาว่าเมื่อวานเจ้าไปหาสายลับสองคนนั้นมาแล้วรึ?" หยุนฝู้เฉินถาม

พอได้ยินหยุนฝู้เฉินเตือนขึ้นมาอย่างนี้ เซี่ยจินอานจึงนึกเรื่องนี้ขึ้นมาได้ นางลืมพวกนางสองพี่น้องไปแล้วจริงๆ

"ไม่ผิด ข้าอยากจะเอาพวกนางสองคนมาเป็นพวกน่ะเพคะ" เซี่ยจินอานพูด

เซี่ยจินอานได้ถ่ายทอดเนื้อหาในการสนทนาของนางกับเจียงซือและเจียงยี่เมื่อวานนี้ให้หยุนฝู้เฉินฟังหนึ่งรอบแล้ว พอหยุนฝู้เฉินฟังจบเขาก็ไม่แปลกใจอะไรมาก เขาเพียงแต่หัวเราะเยาะอย่างเย็นชา และพูดอย่างเหยียดหยามว่า "เขาขี้ระแวงมาแต่ไหนแต่ไร จะวางยาพิษก็ไม่แปลกหรอก"

"ฮ่องเต้มักจะไร้เมตตามาตั้งแต่โบราณกาลเลยนะเนี่ย!" เซี่ยจินอานพูดอย่างทอดถอนใจ "ตอนนี้คาดว่าสองพี่น้องนั่นน่าจะกำลังรออยู่ในเรือนของข้าแล้วล่ะ ข้าขอตัวไปพบพวกนานสักครู่นะเพคะ"

หยุนฝู้เฉินตอบตกลงด้วยการพยักหน้า

หลังจากได้รับอนุญาตแล้ว เซี่ยจินอานก็กลับไปที่เรือนของตัวเองทันที ตามที่นางได้คาดการณ์เอาไว้ ผู้หญิงสองคนนั้นกำลังรออยู่ในเรือนของนางจริงๆ และซูหยาวกับซูหลานก็กำลังจ้องมองพวกนางสองคนอย่างไม่เป็นมิตรมาก