ชายาหมอเซี่ยจินอาน นิยาย บท 241

เมื่อได้ยินประโยคนี้รอยยิ้มบนใบหน้าของเซี่ยจินอานได้จางลง และถามกลับว่า "นี่เป็นรางวัลที่ฝ่าบาทมอบให้ข้า ทำไมต้องเอาไปไว้ในคลัง?"

"ตอนนี้เจ้ายังเด็ก ไม่เข้าใจการจัดการ แม่จะเก็บมันไว้ให้เจ้าก่อน ต่อไปจะแต่งงานก็จะได้มาเป็นสินสอดให้เจ้า" หวงย่านอวิ๋นกล่าว

สิ่งที่นางพูดนี้เป็นสิ่งที่เข้าใจได้ ทำให้คนหาข้อบกพร่องไม่เจอ ก่อนที่ผู้หญิงจะแต่งงานของทุกอย่างต้องได้รับการจัดการโดยผู้อาวุโส ตอนนี้มารดาผู้ให้กำเนิดของเซี่ยจินอานได้เสียชีวิตแล้ว สิ่งนี้จะตกไปอยู่กับหวงย่านอวิ๋น

แต่เซี่ยจินอานไม่ใช่ผู้หญิงธรรมดา เพียงแค่นางหัวเราะและพูดเบาๆ "ฮูหยินหมายถึง การจัดการเงินทองแค่ไม่กี่กล่องจะยุ่งยากกว่าการจัดการสำนักซื่ออิ่งที่ใหญ่มหึมาเช่นนั้นหรือ?"

หวงย่านอวิ๋นรู้จังหวะจะโคน ฟังออกว่านางใช้สำนักซื่ออิ่งมากดนางไว้ จึงไม่พูดอะไรมาก ได้เพียงแค่ยิ้ม "ในเมื่อเจ้าไม่ต้องการให้คนอื่นดูแล เช่นนั้นเจ้าก็ดูแลเองเถิด"

"ก็จริง ข้าไม่เคยชอบคนอื่นมาจ้องที่จะเอาของของข้า" เซี่ยจินอานกล่าว

ขันทีมองอยู่ด้านข้าง ก็ไม่พูดอะไรมาก

ปากหวานก้นเปรี้ยวอะไรพวกนั้นอยู่ในวังหลวงล้วนแสดงอยู่ทุกวัน อยู่ที่จวนแม่ทัพนี้ยังถือว่าเด็กๆ กลเม็ดพวกนี้แค่เขาดูก็เข้าใจแล้ว

ประโยคนี้ทำให้การแสดงออกบนใบหน้าของหวงย่านอวิ๋นไม่สามารถยับยั้ง และรอยยิ้มแข็งทื่ออยู่บนใบหน้าและค่อยๆ แตกระแหง

"ลืมถามฮูหยินแล้ว เรือนของข้าอยู่ที่ไหน?"

"ที่เรือนจินซีที่เจ้าเคยอาศัยอยู่เมื่อก่อนหน้านี้" หวงย่านอวิ๋นกล่าว จากนั้นได้พูดกับสาวใช้ข้างกายว่า "ชิวเหอ ไปส่งคุณหนูรองด้วย"

"เจ้าค่ะ"

ชิวเหอเดินข้างหน้าเพื่อนำทาง ขันทีสั่งให้ลูกน้องหาบกล่องขึ้น และเดินไปตามทางที่คดเคี้ยวสองสามทางไปยังลานที่ห่างไกลที่สุดในทิศตะวันตก ลานนั้นรกไปด้วยวัชพืช แต่เห็นก็รู้ว่าไม่มีคนมาทำความสะอาด เซี่ยจินอานได้เลือกห้องหนึ่งห้อง ให้คนนำเอากล่องไปวางไว้ด้านใน

หลังจากวางไว้ตรงตำแหน่งแล้ว ขันทีก็พาทุกคนออกไป และเซี่ยจินอานถึงได้ล็อกกลอนประตู

สาวใช้ทั้งสองสำรวจเรือนจินซีไปหนึ่งรอบ และเปิดหน้าต่างทุกห้องเพื่อระบายอากาศ