ชายาหมอเซี่ยจินอาน นิยาย บท 31

ตอนหมอจวนกลับมาเป็นเวลาเย็นแล้ว ซูหยาวรับยาของตนมา พลางเอ่ยขอบคุณเขา

หมอจวนกลับมิสนใจ เพียงเอ่ยว่ามิต้องเกรงใจ

ซูหยาวถือยาในมือด้วยหัวใจที่ตื่นเต้น ก่อนเข้านอนยามกลางคืนจึงใช้ห่อยาใส่ในน้ำร้อนล้างมือหนึ่งครั้ง

ตอนล้างมือรู้สึกคล้ายมือจะบวม และยังมีอาการคัน

แต่ซูหยาวคิดว่านั่นเป็นเพราะยาออกฤทธิ์ จึงไม่ได้ใส่ใจกระไร

ยามตื่นในเช้าวันต่อมา ก็ล้างมืออีกครั้ง

และนางพบว่าหลังจากล้างมือเสร็จกลับยิ่งคันอย่างหาอะไรเทียบมิได้ และยิ่งบวมมากขึ้น

หากเพราะความเชื่อใจในตัวเซี่ยจินอาน ซูหยาวคิดแค่ว่าเป็นเพราะฤทธิ์ยา และทนความคันเอาไว้

และวันนี้ก็เป็นวันครบกำหนดนัดหมายห้าวันแล้ว

หลังจากเซี่ยจินอานทานอาหารเช้าแล้ว ก็มุ่งตรงไปที่เรือนหยุนฝู้เฉินทันที

บางทีคนโบราณอาจจะค่อนข้างเชื่อในหลักการที่ว่าเตรียมการไว้แต่เนิ่นๆ ตอนเซี่ยจินอานเข้าไปในเรือน มือของหยุนฝู้เฉินกำลังถือหอกยาวฝึกยุทธ์อยู่

ไม่เหมือนการสอนที่สนามฝึกทหารวันนั้น กระบวนท่าในวันนี้ยิ่งเย่อหยิ่งทระนงตัวมากขึ้น พิชิตกองทัพนานา ออกกระบวนท่าแต่ละทีเรียกได้ว่าโหดเหี้ยม!

รอจนเขาฝึกเสร็จ สายตาอันเต็มเปี่ยมไปด้วยรังสีอำมหิตนับล้าน พุ่งตรงมายังเซี่ยจินอาน

ทำให้นางเย็นยะเยือกไปทั่วร่าง

รังสีนี่น่ากลัวชะมัด! สายตาเขาพึ่งมีประกายสีแดงเข้มวาบผ่าน นี่ใกล้จะเป็นบ้าแล้วนะ!

ดวงตาอันค่อยๆสงบลงของหยุนฝู้เฉินมองเซี่ยจินอานอย่างสำรวจ

เมื่อครู่นางปรากฏแววตาเคลิ้มฝันอีกแล้ว

หลังจากได้สติกลับมาเซี่ยจินอานมองไปยังหอกยาวในมือหยุนฝู้เฉิน มันไม่ใช่หอกยาวธรรมดาที่ใช้บนสนามฝึกทหาร

หอกยาวนี่แค่ดูก็รู้ว่าทำขึ้นมาเฉพาะ และยังมีน้ำหนักมากอีกด้วย!

บนด้ามหอกสีแดงที่ใช้โลหะหนักทำขึ้นสลักตัวอักษรยุ่งยากไว้ คล้ายกับเป็นลวดลายศักดิ์สิทธิ์ และก็เหมือนผีที่โดนสะกดไว้ บนหัวหอกมีประกายแสงเงิน กลายเป็นประกายคมอันเย็นชา

"ดูพอรึยัง?" หยุนฝู้เฉินพูดเสียงเย็น