ชายาหมอเซี่ยจินอาน นิยาย บท 328

อากาศค่อนข้างหนาวเย็น เซี่ยจินอานเดินอยู่บนถนน อดไม่ได้ที่จะดึงเสื้อผ้าของตัวเอง คงต้องหาเวลาทำเสื้อคลุมหนาๆตัวหนึ่งแล้วล่ะ

เมื่อรู้ว่าเซี่ยจินอานเดินเข้าไปในจวนแม่ทัพแล้ว มู่หลานจิ่นถึงได้จากไปทำสิ่งที่เซี่ยจินอานสั่งการไว้เมื่อครู่

เซี่ยจินอานเดินเข้าไปในเรือน รู้สึกได้ถึงความอบอุ่น มองไปยังรอบๆจึงพบเตาถ่านขนาดเล็กที่ตรงมุมห้อง

ซูหยาวที่กำลังเติมถ่านอยู่รู้สึกได้ถึงสายตาของเซี่ยจินอาน การกระทำในมือหยุดชะงัก กล่าวขึ้นมาว่า "สองสามวันมานี้อากาศเย็นลงอย่างมาก เรือนต่างๆในจวนต่างได้รับถ่าน ข้าน้อยเห็นว่าหลายวันก่อนคุณหนูบ่นว่าหนาว จึงได้ถือเอาความคิดของตัวเองจุดเตาถ่านให้ท่าน"

เซี่ยจินอานยิ้ม "มีใจแล้ว มันอุ่นขึ้นมากจริงๆ แต่เจ้าไม่จำเป็นต้องเฝ้าหรอก ไปพักเถิด หากพวกเจ้าสองคนจุดเตานี้ในเรือนของพวกเจ้าด้วย"

"ข้าน้อยจะกล้าเสพสุขกับสิ่งเหล่านี้ได้อย่างไร เรือนต่างๆก็มีเพียงเท่านี้ ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าจะพอให้คุณหนูผ่านพ้นเหมันตฤดูนี้ไปได้หรือไม่"ซูหยาวกล่าว

เซี่ยจินอานไม่ได้พูดอะไร ในห้องอบอุ่นขึ้นมากจริงๆ เสื้อที่ใส่อยู่ก็เริ่มรู้สึกร้อนขึ้นมาแล้ว เซี่ยจินอานจึงถอนเสื้อตัวนอกออก หางตาเหลือบไปมองดอกพุดตานกระถางนั้นที่อยู่ตรงมุมห้อง

"เหตุใดดอกไม้นี้ถึงย้ายมาอยู่ในห้องกัน?"เซี่ยจินอานกล่าวเสียงเบา

ซูหยาวเหลือบมอง ตอบกลับว่า "คาดว่าคงเป็นเพราะสาวใช้ที่ทำความสะอาดกลัวดอกไม้จะแข็ง ถึงได้ย้ายเข้ามาในเรือนน่ะเจ้าค่ะ"

เซี่ยจินอานเงียบไปครู่หนึ่ง จากนั้นก็กล่าวขึ้น "ย้ายไปข้างนอกเถิด เดิมทีพุดตานก็เป็นดอกไม้ที่ชอบความหนาวเย็น ยิ่งอากาศหนาวเท่าไหร่ดอกไม้ก็ยิ่งบานได้งาม กลิ่นหอมของมันก็จะยิ่งแรงขึ้นมากเท่านั้น "

ซูหยาวผงะไปครู่หนึ่งแล้วรีบพูดขึ้นว่า "สาวใช้คนนี้กลับไม่รู้ ข้าน้อยจะรีบย้ายมันออกไปทันทีเจ้าค่ะ"

พูดจบ ก็อุ้มพุดตานเดินออกไป

เซี่ยจินอานมองไปยังเตาถ่านที่เรืองแสงสีแดง มองแล้วพุดตานที่ถูกซูหยาวอุ้มอยู่ในอ้อมแขน สุดท้ายก็เปิดหน้าต่างที่ถูกปิดไว้ออก ตอนนี้เองซูหลานที่เดินถือเตาอังเท้าเข้ามา เห็นประตูหน้าต่างที่เปิดกว้างอยู่ จึงถามขึ้นด้วยความสงสัยว่า

"เหตุใดหน้าต่างจึงเปิดอยู่ แบบนี้ความอบอุ่นก็หายไปหมดน่ะสิ!"