ชายาหมอเซี่ยจินอาน นิยาย บท 335

ทันทีที่ทหารคนนี้แนะนำตัวตนของเขา ทุกคนในราชสำนักนั้นก็ตกใจกันหมด!

ไปหาพยานถึงซีจาวเลยหรือ?

จากนั้นทหารผู้นี้ก็นำภาพวาดหนึ่งออกมาจากอ้อมแขนของตน

"นี่คือรูปลักษณ์ของผู้หญิงที่ข้าเห็นตอนเปิดประตูเมือง!"

หลิวกงกงรับภาพวาดมา จากนั้นก็เอาให้หยุนเทียนยิ่น

หยุนเทียนยิ่นเปิดภาพมาดู และคนบนภาพวาดนั้นก็เป็นตัวตนของเซี่ยยิวหรานเอง!

"ไม่เพียงแต่ข้า ในวันที่ตีเมืองนั้นมีหลายคนตกตะลึงกับใบหน้าของคนที่เปิดประตูเมืองนั้น หากฝ่าบาทไม่เชื่อ สามารถไปถามได้ในกองทัพของแคว้นข้า"

หยุนเทียนยิ่นโกรธจนนำภาพวาดในมือนั้นโยนลงตรงหน้าเซี่ยยิวหรานสองแม่ลูก "ดูให้ชัดเจน!"

เมื่อหวงย่านอวิ๋นและเซี่ยยิวหรานเห็นภาพวาดบนพื้นนั้น ก็หวาดกลัวเหลือเกิน

เซี่ยยิวหรานเหมือนกับว่าบ้าไปแล้ว พึมพำว่า:"ไม่ใช่! ไม่ใช่อย่างนี้! เซี่ยจินอานเป็นคนสมรู้ร่วมคิดกับทหารผู้นี้เพื่อใส่ร้ายข้า! "

"ใช่ มันใส่ร้ายข้า"

เมื่อองค์ชายแปดได้ยินคำนี้ ก็อดไม่ได้ที่จะพูดประชดว่า:"โกหกก็ไม่หาเรื่องที่สามารถทำให้คนอื่นเชื่อได้ง่ายมาพูด! หากหญิงคนนี้มีความสามารถขนาดนี้ ซีจาวคงจะล่มสลายไปนานแล้ว"

เซี่ยจินอานมองดูเซี่ยยิวหรานและพูดอย่างเย็นชาว่า"น่าขำจริงๆเลย"

"ทำไมจะไม่ได้! อย่าลืมว่าผู้หญิงคนนี้เป็นใคร! คงง่ายมากหากประมุขของสำนักซื่ออิ่งนั้นจะข่มขู่ใครคนสักนั้น! เซี่ยยิวหรานกล่าว

"ฝ่าบาท คำพูดคนคนนี้ไม่น่าเชื่อถือ! ใครจะไปรู้ว่าทหารคนนี้มาจากไหน!" หวงย่านอวิ๋นสงบลงครู่หนึ่งและสงสัยที่มาของทหารขึ้นทันที

สีหน้าของหยุนเทียนยิ่นผ่อนคลายลงเมื่อได้ยินคำเหล่านี้ "ถูกต้อง ข้าจะเชื่อที่มาของทหารคนนี้ได้อย่างไร ทั้งคนและภาพวาดก็ไม่เพียงพอที่จะเป็นหลักฐานได้ "

เซี่ยจินอานไม่ได้แปลกใจกับการลำเอียงและปกป้องของหยุนเทียนยิ่น "ในเมื่อสิ่งนี้ยังไม่สามารถทำให้ฝ่าบาทเชื่อได้ หม่อมฉันยังมีหลักฐานอีกอย่างหนึ่ง"