ชายาหมอเซี่ยจินอาน นิยาย บท 347

ตรงหน้าประตูโรงหมอนั้นมีผู้คนจำนวนมากรวมตัวกัน และล้อมรอบชายวัยกลางคนคนนี้ไว้ตรงกลาง ซึ่งข้างๆขาของชายวัยกลางคนนี้มีเสื่อวางหนึ่งผืน และมีคนเฒ่าหน้าซีดคนหนึ่งนอนไว้บนเสื่อ

ใบหน้าของคนเฒ่านั้นไม่เหมือนคนมีชีวิตเลย ดูเหมือนว่าตายไปแล้ว

"พี่น้องทั้งหลายโปรดช่วยข้าพิจารณาหน่อยด้วยเถิด! เมื่อวานข้าพาแม่ข้ามารักษาโรคที่โรงหมอที่หนึ่งนี้ เกินยาที่โรงหมอนี้เบิกให้ วันนี้ก็ได้เสียชีวิตไปแล้ว! "

ชายวัยกลางยืนร้องไห้อยู่กลางฝูงชน

เมื่อผู้ชมฟังแล้ว ต่างก็ทำหน้าตกใจกัน และเริ่มวิพากษ์วิจารณ์

"นี่จริงหรือเท็จเนี่ย?"

"โรงหมอนี้กำลังมุ่งหมายให้ได้มาซึ่งทรัพย์สินเงินทองจนต้องทำร้ายผู้อื่น?"

"สองแม่ลูกนี้ช่างน่าสงสารจริงๆเลย!"

"เดิมทีคิดว่าเซี่ยจินอานเปิดโรงหมอเพราะต้องการกลับตัวเป็นคนดี แต่คิดไม่ถึงเลยว่าคุณธรรมหรือศีลธรรมก็ยังเลวเช่นนี้!"

"แต่ก็มีคนอีกหลายคนที่รักษาโรคได้หายขาดอยู่นี่นา!"

"เชอะ! ใครจะไปรู้ว่าระหว่างนี้มีการซื้อขายอะไรกันหรือเปล่า! "

"เดิมทีข้าได้ยินมาว่าทักษะทางการแพทย์ของเซี่ยจินอานนี้ดี จึงมาเพราะได้ยินชื่อเสียงของนาง ในเมื่อเกิดเรื่องรักษาคนแล้วตายเช่นนี้ งั้นข้าไปที่โรงหมออื่นดีกว่า!"

"ใช่ๆ ข้าก็เปลี่ยนเป็นโรงหมออื่นดีกว่า"

"ข้าก็อยากเปลี่ยน"

ชายวัยกลางนั้นเช็ดน้ำตาบนใบหน้า และพูดอย่างน่าสังเวชว่า:"วันนี้ข้ามาเพื่อแสวงหาความยุติธรรม! จะให้ฆาตกรเช่นนี้หลบหนีไปได้อย่างลอยนวลไม่ได้เด็กขาด! "

"ขอให้ทุกท่านโปรดช่วยเป็นพยานให้ข้าด้วย!"

จากนั้นก็ยกมือและใช้แขนเสื้อเช็ดน้ำตาบนใบหน้า

"เจ้าวางใจเถิด พวกข้าจะช่วยเจ้าแน่นอน!"

"ถูกต้อง จะไม่มีทางปล่อยฆาตกรเช่นนี้ไปแน่นอน!"

เดิมทีเจียงซือและเจียงยี่ทั้งสองยังนั่งดูโรคให้ผู้ป่วย แต่ไม่รู้ทำไมอยู่ๆผู้ป่วยก็จากไปกันหมด ด้านนอนยังมีเสียงเอะอะโวยวาย ทั้งสองมองหน้ากัน จากนั้นก็ลุกขึ้นและเดินออกจากห้องดูโรคด้านหลัง แล้วพึ่งเปิดผ้าม่านและเดินออกมา ซูฉินที่ทำหน้าที่อยู่ที่ห้องรับแขกด้านหน้านั้นก็วิ่งมาด้วยความเร่งรีบ และชนกับทั้งสองคนพอดี