ชายาหมอเซี่ยจินอาน นิยาย บท 353

เสื้อคลุมนี้เป็นตัวที่หยุนฝู้เฉินคลุมให้นางในวันนี้

เซี่ยจินอานจับดูเนื้อผ้า เป็นผ้าคุณภาพสูง คิดว่าคงมีราคาไม่น้อย หาเวลาส่งคืนกลับไปให้เขาเถิด

วันนี้จวนแม่ทัพอากาศหนาวเย็นมาก สาวใช้และบ่าวไพร่ในเรือนต่างทำงานกันอย่างระมัดระวัง

เมื่อเซี่ยจินอานเดินผ่านเส้นทางที่ทะลุไปยังลานยิวหราน ก็ชะงักฝีเท้าลง เหลือบมองเข้าไปข้างในนั้น กระตุกยิ้มขึ้นเล็กน้อย จากนั้นก็เอามือไขว้หลัง เดินไปที่เรือนของตัวเองอย่างอารมณ์ดี

ในลานยิวหราน เซี่ยยิวหรานนอนหลับอย่างไม่สนิท ใบหน้าเต็มไปด้วยเหงื่อ!

"ไม่ ไม่นะ อย่าเข้ามา..."

ในความฝัน เซี่ยยิวหรานได้หวนกลับไปในวันที่กองทัพศัตรูเข้ามาในเมืองอีกครั้ง นั่นเป็นการเข่นฆ่าที่ไร้มนุษยธรรม ชาวบ้านและทหารทั้งหมดเสียชีวิตภายใต้คมดาบของกองทัพศัตรู

พื้นเต็มไปด้วยซากศพและคราบเลือด ฟ้าทั้งใบถูกย้อมเป็นสีแดงเลือด

นางยืนอยู่กลางกองซากศพ มองดูศพทั่วพื้นด้วยความสยดสยอง ทั้งตัวสั่นเทา

ทันใดนั้น ร่างเหล่านั้นค่อยๆปีนขึ้นมา เดินมาทางเซี่ยยิวหรานราวกับผีดิบ

และพูดขึ้นอย่างมืดมนว่า "เอาชีวิตข้าคืนมา!"

ฝูงผีดิบหันมาล้อมตัวนาง นางตกใจกลัวจนวิ่งหนีไป แต่ไม่ว่านางจะวิ่งยังไงก็สละฝูงผีดิบออกไปไม่พ้น

สุดท้ายแล้วนางก็สะดุดศพคนตายเข้าอย่างไม่ได้ตั้งใจ! จากนั้นนางก็คลานไปบนพื้น ตะโกนด้วยความตื่นตระหนกว่า "อย่าเข้ามา อย่าเข้ามา..."

ความเร็วในการคลานไม่เร็วเท่ากับความเร็วในการเดินของผีดิบ ในไม่ช้านางก็ถูกจับได้

และถูกคนบีบคอไว้แน่น นางรู้สึกหายใจไม่ออก รู้สึกหูอื้อ ความตายอยู่ใกล้นางมากเกินไป

ผีดิบเดินเข้ามาหานางมากขึ้นเรื่อยๆ และนางก็ถูกซากศพรุมล้อม...

"อย่า!"

เซี่ยยิวหรานสะดุ้งตื่นขึ้นทันที นางลุกขึ้นนั่งด้วยสีหน้าหวาดกลัว

หายใจหอบมองการจัดวางรอบๆห้อง